|
Publicatiedatum:
28-5-2001
Mensen willen NEP
Mensen willen belazerd worden.
Zo kan ik mij nog goed herinneren hoe ik met mijn beste
vriend Jaap een studentengrap uithaalde. Tijdens de
zomer van 1974 werkten wij samen als bedienden bij de
strandtent in Hoorn, Terschelling. We hadden koffie
gezet die niet te drinken was, maar het viel ons op
dat bezoekers zonder protest gewoon betaalden. Wij besloten
om de koffie net zolang te verdunnen totdat er wél
iemand zou opstaan om zijn beklag te doen. Vier potten
koffie later was het bocht zo doorzichtig als de slapste
thee en nog steeds niemand die zich bedrogen toonde.
Pas toen wij het vocht helemaal hadden laten afkoelen,
was er eindelijk een langharige hippie die weigerde
af te rekenen: "Hé man, 'k ben wel stoned, maar
niet achterlijk".
De fiscus profiteert al jaren van
onze behoefte aan NEP (Niet Echt Product). Burgers vinden
het kennelijk de normaalste zaak van de wereld dat er
de meest onzinnige heffingen, zoals de overdrachtsbelasting,
worden verzonnen. En het kan niemand wat schelen waaraan
het gigantisch opgestreken vermogen verkwanseld wordt.
Het is toch te gek voor woorden dat we meer dan vijf
maanden per jaar voor de overheid werken, maar wel 30
cent per minuut moeten betalen als we de plaatselijke
politie willen bellen?
Tegenwoordig hebben ook nep-kunstenaars
de tijd van hun leven. Zo is er een kunstschilder in
Oldenzaal die doeken maakt waarop bijvoorbeeld een kwak
rode verf gegooid is met twee zwarte lijnen eronder
met als titel 'De oneindige horizon'. Deze man, die
eerlijk toegeeft dat hij telkens weer verbaasd is dat
zijn werk zo 'hot' is, strijkt moeiteloos 25.000 gulden
per ongeluk op. En mocht je vooral in de betere kringen
het lef hebben om te beweren dat je eigen kleuters zich
zouden schamen over zo'n wanproduct, dan word je bestempeld
als cultuurbarbaar.
Het toppunt van NEP wordt ons dagelijks
voorgeschoteld op de commerciële zenders. Met de
meest onzinnige woordspelletjes wordt de kijker gelokt
om naar de studio te bellen (het is een vrucht, er wordt
wijn van gemaakt en klinkt als 'kluif'). Vervolgens
word je zo lang in de wacht gezet dat je in plaats van
duizend gulden rijker dertig gulden aan telefoonkosten
armer bent.
Ook de geestelijke hulpverlening
profiteert volop van de menselijke behoefte aan NEP.
Het recept is beschamend simpel: zorg voor een lekkere
stoel, laat de patiënt zijn hart luchten, zeg af
en toe "humhum", "o, ja" of "wat bedoelt u precies?"
en leg uit dat voor het opbouwen van een vertrouwensrelatie
minstens een half jaar nodig is. Mocht hij 20 sessies
later en 4000 gulden armer ineens toch de geest krijgen
door te zeggen "de aandacht vind ik prettig, maar ik
ben nog steeds depressief", dan antwoordt u gewoon:
"Ja, maar ik heb toch de indruk dat u het onderhand
wat beter accepteert."
Het enige positieve aan NEP is
dat we blijven geloven in elkaars goede bedoelingen.
En wie blijft geloven, heeft soms geluk.
©
1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden
|
