Boogschutter: Lenette van Dongen (1 december 1958)

"Ik ren weg voor degene
die me wil binden"

Als kind wilde zij danseres worden en na de opleiding aan de Nel Roos Dansacademie begon ze haar eigen dansschool. Na drie jaar bleek dit niet haar einddoel en meldde ze zich aan bij de Academie voor Kleinkunst. Na een aantal musicals en de nodige stand-up-ervaring via de Comedytrain won ze in 1993 met haar solodebuut Mag het wat zachter de Pall Mall Exportprijs. Ook haar volgende programma's werden succesvol. Afgelopen maart won ze samen met Spinvis de Annie MG Schmidt-prijs voor beste theaterlied van 2003. Tot eind januari is ze nog te zien met Vedette en vanaf april toert ze met haar nieuwste muzikale theatervoorstelling Rafels door het land.

Lenette van Dongen, expressieve cabaretière met veel gevoel voor muzikaliteit.

"Als Boogschutter ben ik, niet tot mijn eigen plezier, ontzettend in extremen opgebouwd. Ik ben beslist geen dikke middenmoot, maar juist iemand van uitersten. Op een podium kan ik heel goed met en tussen de mensen lol trappen, maar als ik me niet regelmatig terugtrek, ga ik dat op den duur wel merken. Aan de ene kant ben ik dus erg contemplatief, hou ik van lezen en heb ik in mijn leven veel gemediteerd, terwijl ik aan de andere kant graag wil keten. Voor mijn voorstellingen moet ik veel reizen, daar heb ik geen hekel aan, maar ik had graag wat meer de behoefte vanuit mezelf gehad om de knapzak te pakken en eropuit te trekken."

"Stilzitten? Nee, dat kan ik inderdaad niet. Men denkt vaak dat ik adhd heb, maar ik heb gewoon enorm veel energie. Ik hou van verandering en ben niet geschikt voor een baan van negen tot vijf. Mezelf verder ontwikkelen vind ik heel belangrijk. Wel met een richting, want ik wil vandaag niet hetzelfde vinden als over vijf jaar. Als ik gevonden heb wat ik zoek, ben ik daar lang trouw aan. Ik heb 20 jaar aan ballet gedaan en ga niet van het ene clubje naar het andere. Nee, door gevaar word ik helemaal niet aangetrokken. Integendeel zelfs! Ik kan in mijn baan zo veel kwijt, dat ik thuis heel relaxed ben en geen kick hoef te halen uit risicovolle sporten of uitdagingen."

"Helaas heb ik het hart op de tong en als ik iets niet uitspreek, zie je het van mijlen ver aan mijn gezicht. Toch ben ik soms ook best diplomatiek en ga ik niet zomaar iemand onderuithalen. Tegenwoordig laat ik me minder remmen door pedagogisch verantwoord te zijn. Daarbij heb ik gemerkt dat als je zegt wat je denkt, zonder dat je iemand daarmee wilt beledigen, dingen sneller uit de lucht zijn. Ik kan er helemaal niet tegen als ik van onrecht word beschuldigd. Het is zelfs zo erg dat het klamme zweet me uitbreekt bij het idee dat ik iets verkeerds zou hebben gedaan."

"Op mijn vrijheid ben ik extreem gesteld: ik ren weg voor degene die me wil binden. Toch ben ik gewoon getrouwd en heb goede vrienden, maar je moet weten hoe je met mij moet omgaan. Dat vrijheidsgevoel is zo sterk dat ik ook geen kinderen heb. Ik ga graag mijn eigen gang. Als ik met vakantie ben, kan ik rustig die mooie stad links laten liggen om mijn boek uit te lezen. Optimisme heb ik me moeten verwerven, want ik was niet iemand die 's morgens met een gevoel van carpe diem wakker werd. Nu wel, maar dat had ik niet van nature. Een wereldverbeteraar ben ik wel, hoewel dat minder is geworden. Zelfs nu het wat lastiger is geworden, wil ik altijd uit blijven gaan van het goede."