EINDHOVEN - Luc Krotwaar (34) zit in de nadagen van zijn atletiekcarrière. Nog altijd laat een echte uitschieter op zich wachten. Nooit liep de Eindhovenaar een groot internationaal toernooi, maar komend seizoen wil de marathonloper zich kwalificeren voor de Olympische Spelen van Athene. "Ik zal daar zo diep gaan, dat ik daarna misschien nooit meer een marathon kan lopen." Zondag zet hij tijdens de Delta Lloyd/Amsterdam Marathon de eerste aanzet.

Luc Krotwaar

Krotwaar, grote heldere ogen, rustig, maar alert. Een muts beschermt zijn kale schedel tegen de kou. Ooit schoor hij zijn haar eraf, omdat dat hem een sterk gevoel gaf. En bovendien viel het kaal worden daardoor minder op. Het is woensdagavond. Hij wil buiten zitten voor het interview, onder een warmtebron op een terras in Den Bosch. "Dan heb ik geen last van de sigarettenrook", verontschuldigt hij zich. "Ik ben pas terug van een trainingskamp in Kenia en vatbaar voor slechte invloeden als rook."

De opmerking typeert Krotwaar, een hardloper pur sang. Sober, gefocust en toegewijd. Een bewuste marathonloper ook, die lyrisch wordt als hij zijn gevoel op de klassieke afstand mag beschrijven. "Op een gegeven moment ben je zo moe, dan kom je heel dicht bij jezelf. Dat is zo'n mooie toestand van het lichaam. Alles komt op je af, alles is zoveel intenser. Dat gevoel ken ik ook uit de meditatie."

Hij is net teruggekeerd uit het Keniaanse Iten van een stage die hij ook al zo bewust meemaakte. Het maakte hem blij met de kleine dingen, of beter, met niks. "Het leven wordt steeds eenvoudiger voor me. Ik heb geen mobieltje meer, geen computer, ik wil niet te veel om me heen hebben. Van de luxe die wij hier hebben, in vergelijking met Kenia, word ik te soft. Ik zie nu al jaren die Kenianen minuten voor me lopen tijdens wedstrijden. Zij zijn gehard door het sobere leven daar. Ik leer ervan."

Krotwaar heeft zich altijd verzet tegen trainingsstages in Afrika, vanwege zijn vooroordelen over de gebrekkige hygiëne en ziekten als malaria. Tot vier jaar geleden. Een bevriende marathonloopster vond dat hij naar Afrika moest komen en dat pakte destijds zo goed uit dat Krotwaar dit jaar zelfs vier keer naar de Rift Valley vertrok. Mede door het sobere bestaan en aantrekkelijke eenvoud voelt hij zich sterker en beter dan ooit.

Spijt dat hij niet jaren terug al met deze trainingen is begonnen, heeft hij niet. Krotwaar relativeert: "Ik heb altijd mijn best gedaan, maar ik heb veel fouten gemaakt. Zo ben ik maandenlang overtraind geweest, niemand herkende de symptomen echter. En ik dacht dat het zo hoorde. Sinds twee jaar ben ik mijn eigen trainer. Ik train nu zo efficiënt mogelijk en niet zoals vroeger zoveel mogelijk. Ik loop acht keer per week in plaats van twaalf keer, het houdt me fris en gretig. Van het vallen en opstaan ben ik realistischer geworden en ook resultaatgerichter. Het afgelopen jaar heb ik het sterke gevoel gekregen om alles eruit te halen wat erin zit."

Weinigen zijn gezegend met een succesvol debuut op de klassieke afstand. Krotwaar loopt zondag in Amsterdam alweer zijn 12e marathon en hoopt daarin een belangrijke stap te zetten in de richting van de WK 2003 in Parijs. Dat toernooi is voor Krotwaar een belangrijk tussenstation op weg naar de Spelen in Athene. Zondag vertrekt hij in de tweede groep, die weg gaat op de Nederlandse recordtijd van 2.09.01 uur (Gerard Nijboer, 1980). "Mijn vorm is beter dan ooit", zegt Krotwaar, getuige ook het persoonlijk record dat hij weken geleden liep op de halve marathon (1.01,48). "Die tijd bewijst dat het record erin zit."

Zijn beste tijd op de marathon liep hij dit jaar in Rotterdam (2.10,59). Krotwaar verbeterde onlangs nog een ander record. In de trein van Den Bosch naar Eindhoven. "Ik ondersteun mijn looptrainingen met een sportieve vorm van yoga, een ademhalingsvariant. Diep inademen, vastzetten op drie punten in het lichaam en weer uitademen. Ik doe dat als ik sta te wachten in de rij bij de kassa of in de trein. De trein naar Eindhoven doet er twintig minuten over. Normaal haal ik tijdens die rit 21 keer adem met deze techniek. Nu zat ik al op 18! Het eigenlijk doel van deze techniek is om de uitwisseling van zuurstof te verbeteren in je longen om energie te verzamelen en dat ergens naartoe te dirigeren."

En zo staat alles in het teken van zijn laatste jaren in de atletiek. Het wachten is op die ene uitschieter. "In Athene zal ik me zo kapot lopen dat, als het zo moet zijn, het mijn laatste marathon ooit wordt. Daarna stap ik toch uit de atletiek en zoek ik een baan in de verpleging. Dat werk geeft me veel voldoening. Dat hoef ik bovendien ook niet de beste verpleger van Nederland te zijn om m'n geld te verdienen."

"Trouwens", besluit Krotwaar, "weet je wat ik sinds kort merk? Ik krijg mijn haar weer terug."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 17 oktober 2002