DEVENTER - Nederland en ritmische gymnastiek. De combinatie botert niet. Nimmer zijn er aansprekende Oranje-successen geboekt en die blijven ook de komende jaren uit. Helemaal nadat de Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Unie (KNGU) een jaar geleden besloot de breedtesport voorrang te geven. Hoe wonderlijk, dat juist in Deventer het Alfred Vogel-toernooi in achttien jaar tijd is uitgegroeid tot het belangrijkste Grand Prix ter wereld. Het Wimbledon van de ritmische gymnastiek, zeg maar.

Mogen er weinig Nederlandse overleveringen zijn, het publiek weet precies hoe het zich tijdens een dergelijk prestigieus toernooi moet gedragen. Naast het ritmische geklap tijdens de optredens, vliegen de knuffelbeesten de topgymnastes uit het voormalige Oostblok en Rusland - nog altijd is er een machtsvacuüm in de meest sierlijke turntak - na afloop om de oren. Vooral de dopingdissonanten Alina Kabaeva en Irina Tchachtchina worden in de harten gesloten. Maakt niet uit dat er net een jaar schorsing opzit voor beide vrouwen. Vergeven en vergeten. Kushandjes en sierlijk gezwaai vallen de toeschouwers op hun beurt ten deel.

Jan Hoeve, dit weekeinde geridderd omdat hij aan de basis stond van het Alfred Vogeltoernooi, dat heden ten dagen een organisatie kent van vijftien specialisten en honderdvijftig vrijwilligers: "In het begin stalden we de turnsters bij gastgezinnen, lekker goedkoop. Zo knoopten we meer eindjes aan elkaar. Het gaf een gevoel van saamhorigheid. Tot de dag van vandaag teren we daarop. De organisatie is één grote familie, die elk jaar een reünie viert. We beschikken zelfs over wachtlijsten voor vrijwilligers. De omgekeerde wereld als je ziet hoeveel verenigingen op sterven na dood zijn, omdat ze nergens vrijwilligers kunnen vinden. Waar ons plafond ligt? We zijn al de grootste van de acht mondiale toernooien, maar we denken dat het nog wel beter kan."

Medeorganisator Jolanda Sap vult aan: "Acht jaar geleden mochten we naast het Alfred Vogeltoernooi ook een Grand Prix organiseren. Het dak ging er af. In de loop der tijd hebben we de twee wedstrijden aan elkaar gekoppeld. Het Alfred Vogeltoernooi als kwalificatie. Daar zitten echter veel meer mogelijkheden in. We kunnen namelijk ook nog met wildcards werken. Uiteindelijk willen we naar een deelnemersveld van vijftig meisjes."

Zonder in te boeten op de kwaliteit. Hoeve: "Het is de enige keer dat Nederland wordt geconfronteerd met deze sport, dan moeten ze ook het beste van het beste te zien krijgen."

Sap: "Het blijft natuurlijk een vreemde gewaarwording. We vinden het prachtig met z'n allen, hebben nog nooit zoiets gracieus gezien, betonen ons al jaren geweldige organisatoren, de hele KNGU-familie zit bij ons op de voorste rij, maar de sport in Nederland naar een hoger niveau tillen, vergeet het maar. Eigenlijk doodzonde."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 7 oktober 2002