AMSTERDAM - De Telegraaf ontving deze week honderden brieven, e-mails, faxen en telefoontjes van lezers die zich vrijwel allemaal oprecht boos maken over de normvervaging en de verloedering van de Nederlandse samenleving. Het dagelijks onfatsoen, het ruwe taalgebruik, het gebrek aan respect, de onbeschoftheid in het verkeer, de minachting voor gezagsdragers en seks en geweld op de televisie zorgen voor grote onvrede. Tal van Nederlanders zijn de dupe geworden van dit gedrag. Een onthullende bloemlezing.

De heer W. Verhoeven uit Rijswijk en veel andere briefschrijvers hebben de moed allang opgegeven. Hij vreest dat de normvervaging niet meer te keren is en schrijft: "We zijn reeds lang in barbarenland aanbeland. Ik raak tegenwoordig geëmotioneerd indien een automobilist spontaan voor mij stopt als ik wil oversteken, of als iemand sorry zegt wanneer we elkaar voor de voeten lopen. Deze zeldzaamheid is een diamant in dit barbarendom."

Kotsmisselijk zijn onze lezers van de verloedering: een straatbeeld met peuken, zwerfvuil en kauwgumresten. Door rood rijden, geen voorrang krijgen, de middelvingerterreur, om het minste of geringste uitgescholden worden, verkopers die je intens dom en chagrijnig aankijken. De lijst is zorgwekkend lang. De kritiek spitst zich zeker niet toe op uitsluitend jongeren.

Met gretigheid schrijven lezers de frustraties van zich af. "Fantastisch initiatief. Fijn om te kunnen reageren", zegt Marja Susanna. "Zo kun je tenminste je ei eens kwijt met het idee dat je stem een beetje meetelt." Er zijn jonge vrouwen die zich zo ergeren aan het onfatsoen, dat ze sterk twijfelen om hun kinderwens in vervulling te laten gaan. "In welke wereld moet zo'n kind opgroeien?" vraagt een vrouw van 29 jaar zich af.

Veel Nederlanders menen dat het normverval is ontstaan door een combinatie van gedoogbeleid en het volledig ontbreken aan gezag in het ouderlijk huis, op straat, op school en op het werk. De politie krijgt veel kritiek te verduren. W.J. Anker: "Toen ik vroeger kattenkwaad uithaalde, kreeg ik van een diender een schop onder mijn kont en als ik het hart had om thuis mijn beklag te doen, kreeg ik er van mijn vader nog eentje achteraan. Nu komt pappa zijn beklag doen bij de politie. Ik zou die ouder een schop onder zijn kont verkopen met de boodschap dat hij zijn kinderen beter moet opvoeden."

Annette Kiel: "De politieman is verworden tot een sulletje, zonder enige uitstraling. Met een uniform waarin hij toont ook daarvoor geen respect te hebben: opgestroopte mouwen, oorring, geen pet op. Je beste vriend... mij niet gezien, zo'n schlemiel."

Tal van lezers hebben aan den lijve ondervonden hoe het is gesteld met waarden en normen. Een selectie. A. Koolwijk schrijft: "Ik kreeg acht jaar geleden zomaar een pak slaag. Tussen Halsteren en Bergen op Zoom werd ik bij de verkeerslichten door een paar mannen uit mijn auto getrokken en in elkaar geslagen. Kort daarvoor hadden ze me bijna van de weg gedrukt. Ik noteerde het kenteken en deed aangifte bij het politiebureau. Het bleken figuren uit een beruchte familie te zijn. De politie adviseerde me geen aangifte te doen, want dan zou het weleens verkeerd met me aflopen. Ik heb dit incident nog steeds niet verwerkt."

Koopmans is al een half jaar bezig met een kruistocht tegen het fietsen in het winkelcentrum Boven 't IJ in Amsterdam. "Als ik beleefd vraag of ze alstublieft willen afstappen, word ik voor kut- of kankerwijf uitgescholden. Of ze schreeuwen: 'Sodemieter op, anders rij ik je dood'. De politie, stadswachten en winkeliers doen niets. Laatst was er een stel jongens dat alle bakjes frites uit hun auto gooide. Ik zei: 'Jongens dat doen jullie thuis toch ook niet?' Een jongen knipte een mes open en riep: 'Ik pak je, blonde kankerhoer'. Nu houd ik maar mijn mond. Ik wil niet in het ziekenhuis terechtkomen."

Psycholoog/helderziende Henk Koppelaar keek zijn ogen uit in Nederland na een verblijf van veertien jaar op het Griekse eiland Rhodos. "Wanneer een zwangere vrouw op Rhodos in de bus stapt, komen ongevraagd een man of acht van hun stoel", zegt hij. "Maar elk commentaar van mij op Nederland wordt weggewimpeld met: 'rot jij weer lekker naar je eiland'. Je moet hier bij de bakker met een nummertje in de rij. Dat is ook verpaupering. Want we kunnen niet meer sociaal met elkaar omgaan."

Sander Geijs gaat op zijn ligfiets naar zijn werk. "Ik passeer veel scholieren. Dagelijks word ik zomaar voor homo, klootzak en lul uitgescholden. De opgestoken middelvingers kan ik al niet meer tellen."

De familie Schuurman was twee weken geleden bij de begrafenis van een zwager. Ze hadden een fraaie tak met orchideeën op het graf achtergelaten. Een dag later was de tak gestolen.

Zo zijn er legio voorbeelden; verhalen over asocialen die buurten onleefbaar maken door bedreigingen, intimidatie en gescheld. De politie treedt volgens de briefschrijvers zelden op.

Afgelopen woensdagnacht in de trein van Leiden naar Amsterdam-Centraal weigert een man zijn sigaret te doven. Hij had daarvoor al de aandacht van het NS-personeel getrokken door zijn vreemde gedrag. Een studente, die last van het roken heeft, zegt er wat van. Twee 'beschermengelen' uit Amsterdam-Noord bieden haar hulp aan. Een NS'er probeert de rokende man te kalmeren. Het duo uit Amsterdam-Noord staat op scherp. "Als hij één vinger naar haar uitsteekt of naar de conducteur, dan grijpen we in. Wij blijven niet stilzitten", zegt een van hen. Hij laat een litteken zien van 30 centimeter dat verticaal over zijn buik loopt. De messteek was het gevolg van ingrijpen bij geweld. "Ik heb het vertrouwen in de regering verloren. Dus treden we zelf op. Over tien jaar zal er in Nederland een hele grote groep jongeren zijn die zelf het lot in handen neemt."

Stadswacht Jan Pluijmen uit Venray geeft streekgenoot kapelaan Van Dijck uit onze reportage van vorige week het grootste gelijk van de wereld dat mensen hun geweten moeten laten spreken. "Enkele weken geleden dacht ik er goed aan te doen een 27-jarige bestuurder van Indische komaf te wijzen op zijn gedrag. Hij stond op een parkeerplaats voor een winkelcentrum en maakte schunnige gebaren. Ik meende hem te moeten toevoegen dat hij dit moest laten IN MIJN LAND, waarna onmiddellijk de rapen gaar waren", aldus Pluijmen. "Nadat ik van heuse discriminatie werd beticht en ik een heen-en-weerdiscussie had weten te beëindigen, had de man nog een goede raad voor mij: ga maar snel naar je moeder, ik heb

van achteren gepakt..."

De media worden door diverse briefschrijvers in hoge mate verantwoordelijk gesteld voor toegenomen hufterigheid in onze samenleving. Vooral het geweld en de seks worden aan de kaak gesteld. J. Dekker: "Op de televisie draait het allemaal om seks. Zelfs bij reclames van chocoladesaus krijgen we de suggestie dat het eigenlijk om sperma gaat."

Teus van Remmerden schrijft regelmatig in een blad voor voetbalscheidsrechters. Hij vertelt ons: "Jong en oud zitten de hele week naar voetbal te kijken en zien voetballers die elkaar achter de vodden zitten en scheidsrechters die en masse worden belaagd. Anarchistisch gedrag van jonge spelers zoals Van Persie, Mido, Olfers en Theo Janssen zijn funest voor het totale jeugdvoetbal. Een scheidsrechter aanspreken met 'eikel' overschrijdt alle grenzen."

Andere voorbeelden: "Op de televisie zag ik Georgina Verbaan, verkleed als banaan. Ze kon niets zeggen dan 'kut'. Met zo'n wicht identificeren zich veel jongeren." G.A. Grootenboer: "Zelfs in het familieprogramma Babysitten van Henny Huisman steekt een aap van zes zijn middelvinger op. En wij moeten daarom lachen. Of Jochem van Gelder vraagt in het programma Praatjesmakers aan een kind van vijf: 'Heb je al eens getongzoend?'. Het is dan niet vreemd dat kinderen zich niets van normen aantrekken."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 5 oktober 2002