ROTTERDAM - Wedstrijden tegen Dinamo Kiev zullen nooit beklijven. Feyenoord had gisteren reeds een grote stap kunnen zetten richting tweede ronde van de Champions League, vooral toen na afloop de zege van Juventus op Newcastle United bekend werd gemaakt. Maar de UEFA-Cuphouder beet de tanden stuk op een ploeg die als vanouds degelijkheid, kilheid en saaiheid voorstaat. Aangezien ook het tweede thuisduel niet gewonnen kon worden (0-0), moet Feyenoord dus blijven geloven in een wat ongewoon principe: succes in uitwedstrijden. Te beginnen volgende maand in Kiev, waar de ploeg een tweede keer mag proberen af te rekenen met een directe concurrent voor de tweede plaats.

Brett Emerton tracht een sliding te ontwijken.

Vanwege de faam van Pierre van Hooijdonk wordt elke toegekende vrije trap tegenwoordig met luid gejuich begroet in De Kuip en dat gold zeker voor de wedstrijd tegen Kiev, die al niet overliep van rijpe kansen. In het stadion waar de ambiance doorgaans zo geprezen wordt, vielen ditmaal lange stiltes. Zodra Van Hooijdonk mocht aanleggen, begon het legioen te gloeien. Maar ook het fenomeen worstelde opzichtig met zijn ergernis. De Joegoslavische verdediger Goran Gavrancic nam de opdracht 'schaduwen' bijzonder serieus.

Bovendien kreeg Van Hooijdonk twee keer even de vrijheid op de vermaarde 'Freiburg-positie' en die treffer viel destijds in de categorie 'toverballen'. En ofschoon hij graag het onmogelijke mogelijk maakt, kwam Van Hooijdonk niet verder dan het zijnet. De (laatste) bal die wel op zijn favoriete plek, een afstand van pakweg 25 meter, belandde, smoorde in de onbreekbare muur. De derde van de vier was (zwak) genomen door Patrick Paauwe, die met zijn linkerbeen een beter uitzicht had.

Met deze dode spelmomenten moest Feyenoord het in de eerste helft doen, al zou alles anders gelopen zijn indien Paul Bosvelt in de tweede minuut de bal niet hard voorlangs had geschoten. Het was een redelijk begin van de wedstrijd, waarna zowel het tempo als het niveau rijkelijk snel daalde. Niet alleen Van Hooijdonk, ook Thomas Buffel kwam amper los van zijn tegenstander(s). Juist nu de Belgische bondscoach Aimé Anthuenis speciaal voor de Belg op de tribune zat, bleven zijn zo kenmerkende demarrages achterwege.

Omdat beide spitsen te vaak onbereikbaar waren, zochten de middenvelders zelf de openingen. Dat kon, omdat Bosvelt op meesterlijke wijze ruimte schiep en talloze ballen voor zijn ploeg veroverde. Shinji Ono was actief, Brett Emerton en Chong-gug Song ook. Sebastián Pardo echter bleef opnieuw onder de maat, ging steeds meer zwerven en had niet één verrassende actie in petto. Bert van Marwijk gunde de Chileen in de tweede helft nog tien heilloze minuten en liet vervolgens voormalig banneling Robin van Persie zijn rentree maken.

Het tempo kan Dinamo Kiev niet laag genoeg liggen. Toen Feyenoord bijvoorbeeld na een half uur wegdommelde, werd het spel minutenlang met de sluipgang van een tijger gedicteerd door de tegenstander. Bosvelt was de eerste speler die in de gaten kreeg dat er iets moest gebeuren. Feyenoord nam het overwicht terug, zonder overigens te imponeren. Dat besef drong halverwege door. Gevolg was een ploeg die bijna als herboren terugkeerde voor de tweede helft. Niet in de meest attractieve zin van het woord, maar er zat tenminste meer agressie, durf en diepgang in het spel.

Niet voor niets koos Van Marwijk eerst voor Van Persie en, tien minuten later, voor Bonaventure Kalou. Voetballers met een actie, met variatie en met eerzucht. Vorig seizoen hemelhoog bejubeld, dit seizoen tijdelijk verstoten (Van Persie) of gewoon gepasseerd (Kalou) omdat Buffel zijn kans greep nadat de Ivoriaan zich had verslapen.

Het duo hield de defensie van Kiev aardig bezig. De achterlijn was niet langer besmet gebied. Er werden andermaal enkele vrije trappen 'verdiend', maar ondanks dat Van Hooijdonk vaster aan de bal was geworden dan voor de rust, kreeg hij het niet voor mekaar. Ook Ono miste het doel met een schuiver. Aan de andere kant deed de recordkampioen van de Oekraïne, die in de laatste zes duels slechts één keer scoorde, nog bijna waar iedereen altijd zo bang voor is. Oleksandr Melashchenko glipte door de mazen van het net. Geschrokken bokste Edwin Zoetebier de bal weg.

In een haag van onverzettelijke verdedigers, in dit geval negen, moet de bal een keer goed vallen. Dat gebeurde niet. Feyenoord kwam zelfs nog goed weg toen invaller Diogo Rincon onderuit ging en de Noorse arbiter Henning zich niet liet verleiden tot het geven van een strafschop. Kiev verdiende het trouwens niet. Bosvelt wel. Hij drukte bij de laatste Rotterdamse mogelijkheid de neus van zijn rechterschoen net niet krachtig genoeg tegen de bal. Het zou een prachtige bekroning zijn geweest voor de vijftigste Europacupwedstrijd die hij afwerkte. Een wedstrijd waarin te weinig spelers van Feyenoord echter het hoge niveau van de aanvoerder haalden.

Feyenoord - Dinamo Kiev (Oek) 0-0. Scheidsrechter: Ovrebo (Noo). Toeschouwers: 41200. Gele kaart: Van Hooijdonk (Feyenoord), Gavrancic (Dinamo Kiev).

Feyenoord: Zoetebier; Emerton, De Haan, Paauwe en Rzasa; Song, Bosvelt, Ono en Pardo (55. Van Persie); Buffel (66. Kalou) en Van Hooijdonk.

Dinamo Kiev: Reva; Bodnar, Ghioane, Hoesin, Gavrancic en Nesmajshy; Pejev, Cernat (84. Rincon) en Khatskevitsj (63. Leko); Melasjenko en Shatsjkikh.

Juventus..... 3-7 (8-1)

Feyenoord... 3-5 (2-1)

Dinamo Kiev 3-4 (2-5)

Newcastle ...3-0 (0-5)

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 2 oktober 2002