AMSTERDAM - Ze zijn er klaar voor. Pia Douwes, Simone Kleinsma en Stanley Burleson hebben alle energie van New York opgeslokt. Na drie weken keihard trainen met de grootste musicalsterren van Broadway is elke spier in hun lijf gespannen. Elke kleinste beweging doordacht. Ze staan paraat om het werk van 's werelds beste moderne choreograaf, tovenaar Bob Fosse aan Nederland te presenteren. Hé Big Spender - hier komt het beste wat Amerika te bieden heeft! Met de groeten van Joop van den Ende...

.

Aangeraakt zijn ze. Ontroerd. Geïnspireerd. Gegroeid. Pia, Simone en Stanley hebben moeite om woorden te vinden voor de sensationele masterclass die ze net achter de rug hebben in het Mekka van de musical, The Big Apple. Het drietal, dat te midden van 22 Amerikanen de hoofdrollen danst en zingt in de musical Fosse, die volgende week in première gaat in het Haagse Lucent danstheater, is er nog helemaal vol van.

Zondag teruggekeerd uit New York zijn ze maandagochtend meteen doorgevlogen naar Londen, waar ze zijn verenigd met het ensemble van internationale dansers. "Ik heb mijn wassen gedraaid, mijn planten water gegeven en een nieuwe koffer gepakt", grinnikt Pia Douwes, "Maar het geeft niet, ik heb nog nooit in zo'n kokende, vlammende show gezeten. En we zetten hier in Londen de puntjes op de i. Een week samen repeteren en dan gaan. Het is SUPER."

.

"Het is zo'n bijzonder avontuur", zegt Simone Kleinsma, die intussen als een volleerde krolse kat het wereldberoemde nummer Mein Herr in de armen en benen heeft. "Toen ik even in Amsterdam was, hing mijn hele vrienden- en kennissenkring meteen aan de telefoon. Iedereen leeft mee. Het is natuurlijk ook niet niks om te hebben getraind met bijvoorbeeld Ann Reinking, de laatste geliefde van Bob Fosse, en zijn favoriete danseres. Je krijgt zijn danskunst uit de allereerste hand bijna intraveneus toegediend. En het klikte tussen Ann en ons. Terwijl zij als een hooghartige dame bekend staat, werden we zelfs uitgenodigd om bij haar thuis te komen eten. Een hele eer in New York. Zij is in Londen en zal er straks ook in Nederland bij zijn. Ik denk dat het ook komt omdat wij geen puppies meer zijn. Fosses danskunst is heel sophisticated en heel erg op de persoon van de danser gemaakt. Elk detail zegt wat en dat voel je toch beter aan als je wat meer ervaring in je lijf hebt."

Pia: "Ik heb door Fosses werk de dans opnieuw ontdekt. Mijn lijf geniet van wat hij in de choreografie dicteert. De kicks, de splits, het is zo sexy, zo spannend. Er zit een nummer in over zijn relaties met vrouwen, want die man heeft wel geleefd! Ann vertelde ons ook verhalen over hoe haar Bob echt was. Over zijn plagerijtjes bijvoorbeeld tegen een bevriende schrijver, die elf dagen eerder dan hij was geboren. Fosse zei altijd: 'Ik heb in die elf dagen meer vrouwen gehad dan jij in je hele leven'. Wat ik ook heel bijzonder vind, is dat al zijn vrouwen hem hoog hielden. Deze dansmusical Fosse is bijvoorbeeld het initiatief van zijn eerste vrouw en sterdanseres Gwen Verdon, met wie hij jaren getrouwd was en met wie hij ook kinderen kreeg. Gwen vond het optreden van haar liefdesrivale Ann Reinking in de film over Fosses leven 'All that Jazz' zo geweldig dat ze Ann vroeg de musical te ontwikkelen."

Bye Bye Blackbird, Life is just a Bowl of Cherries, Big Spender, Me and my shadow. Terwijl Pia en Simone gisteren in Londen hun kostuums pasten was Stanley Burleson, zelf danser en begaafd choreograaf, met het ensemble aan het trainen. "Fosses ongelooflijke kwaliteit was dat hij eigenlijk ook de muziek van al die nummers schreef. Hij werkte intens samen met componisten en arrangeurs. Hij was zelf behalve danser en choreograaf ook drummer, dus hij wist precies waar in de muziek de accenten moesten liggen om er ook in de dans iets mee te kunnen doen. En hij had de melodieën in zijn hoofd. Dan liep hij neuriënd over het podium, de componisten notuleerden soms alleen. Waanzinnig, hè. Wat een talent was dat."

Stanley heeft Fosse ook letterlijk in zijn lijf zitten: "Bob had geen ideaal danslijf en van dat nadeel heeft hij een voordeel gemaakt. De wereldberoemde ingehouden stijl van Fosse, de hoge schouders, de ingedraaide bewegingen die het sluipende verleidelijke sfeertje veroorzaken, komen in feite door lichamelijke onvolkomenheden. Ik durf nu ook te zeggen dat ik Fosse heb gevoeld. Na een week zo dansen moest de masseur twaalf knopen tussen mijn schouderbladen los kneden. Nu ik me aan Fosse overgeef, is het minder. En ik hou zijn gouden regel in gedachten: het publiek heeft niets te maken met jouw zere voeten."

Stanley, die voor de show tapdansen heeft geleerd, zal het weten...

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 2 oktober 2002