AMSTELVEEN - Van je vrienden moet je 't hebben. Jarenlang speelden Erwin Sulkers en Karel Klaver zij aan zij in de jeugd van Hurley. De een bleef zijn club trouw en werd een anonieme verdediger van een bescheiden vereniging, de ander maakte de overstap naar de aanval van Bloemendaal en het Nederlands elftal. Tijdens de ouverture van de hoofdklasse hockey stonden de grote maten van weleer weer eens zij aan zij. De een als figurant, de ander als hoofdrolspeler in een eigentijdse versie van The Comeback Kid.

Bloemendaal-speler Karel Klaver (links) vocht tegen Hurley menig pittig duel uit met Erwin Sulker.

Een kaskraker kon de uitvoering van gisteren onmogelijk genoemd worden, al kende de voorstelling wel één bloedstollend moment, toen uitgerekend Sulkers met zijn schouder allesbehalve zachtzinnig in aanraking kwam met Klavers hoofd. De spits van Bloemendaal zeeg ter aarde en het déjà vu zorgde voor een ijzige stilte in het Amsterdamse Bos.

Maar anders dan vijf maanden geleden, toen Klaver bijna het leven liet op het moment dat hij tijdens een vriendschappelijk potje tegen SCHC werd geraakt door een afgezwaaide backhand, kon de international ongeschonden de strijd hervatten. Drie minuten om precies te zijn, daarna vond Bloemendaal-coach Reinout Wolff het gezien de voorsprong (3-2) en het aantal speelminuten van de speler met rugnummer vier (45) welletjes geweest. "We moeten natuurlijk niet overdrijven."

De eerlijkheid gebood de oefenmeester te erkennen dat de schrik er ook bij hem goed in zat. "Mijn hart stond even stil." Rationeel gezien weet Wolff echter dat de aanvaller deze competitie iedere week tegen zulke akkefietjes aan zal lopen en dat hij daarbij niet meer of minder risico loopt dan welke andere speler ook. "Op momenten als deze vergeet je het even, maar het is een gegeven dat Klaver volledig genezen is verklaard. Als hij bij botsingen als deze een blessure oploopt, staat dat los van de dingen die in het verleden met hem zijn gebeurd."

Van boze opzet was geen sprake, wist ook Klaver. "Al was het wel een lompe actie." Eerder was het een mooie gelegenheid om even op kracht te komen. "Natuurlijk schrik je even vreselijk, zeker omdat je zo'n overtreding totaal niet verwacht. Maar je voelt ook al snel dat er niets aan de hand is. Een beetje hoofdpijn, dat wel, maar dat trekt vanzelf weg."

Nee, het kan er bij de aanvaller niet in dat hij als zwakste schakel wordt gezien bij de landskampioen en daardoor meer dan voorheen het slachtoffer zal worden van fysiek geweld van de directe tegenstander. "Misschien dat zoiets op een voetbalveld gebeurt, maar in het hockey zal zoiets niet gauw gebeuren. De instelling van de spelers in de hoofdklasse is gelukkig anders." Ook Wolff sprak de verwachting uit dat Klaver met correcte middelen zal worden bestreden. "Iemand bewust letsel toebrengen is 'not done'. Ik heb dat in de 25 jaar dat ik meeloop nog nooit meegemaakt. En dat zal in de toekomst niet gebeuren ook."

En toch, erkende Klaver, is het hockey (nog) niet hetzelfde. Dat hij bij de verdedigende strafcorner zijn rol als uitloper is kwijtgeraakt, noemt hij logisch. Maar er is meer. "Het is niet dat ik bang ben of zo, maar toch zoek ik in de aanval nog niet zo vaak de cirkel op als vroeger. Waarschijnlijk ben ik onbewust toch iets voorzichtiger geworden. Maar ik neem aan dat dat de komende weken nog wel slijt. Zeker als ik zie hoe snel ik voor het overige de draad weer heb opgepikt."

Hurley - Bloemendaal 2-3 (0-1) De Nooijer 0-1, Schuiling 1-1, Hamers 2-1, Van Hasselt (sc) 2-2, Van Hasselt (sc) 2-3.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 30 september 2002