BERLIJN - Bondskanselier Gerhard Schröder lijkt een beslissende ommekeer in de stemming onder de Duitse kiezers te hebben bewerkstelligd door zijn sociaal-democratische SPD de afgelopen weken nadrukkelijk te profileren als antioorlogspartij.
Zijn pacifistische koers in het conflict om Irak kwam Schröder gisteren in de laatste bondsdagvergadering voor de verkiezingen van 22 september op genadeloze kritiek van de oppositie te staan. De kanselier zou oorlogsangsten onder de bevolking aanwakkeren, laf zijn tegenover de Amerikanen en de aandacht willen afleiden van zijn falende werkloosheidspolitiek.
"Een jaar geleden kondigde u nog onbeperkte solidariteit met de Verenigde Staten aan. Nu voert u campagne met anti-Amerikanisme", wierp de christen-democratische uitdager Edmund Stoiber (CDU/CSU) de kanselier voor de voeten.
"Niemand op dit continent wil oorlog. Noch de SPD, noch de CDU/CSU, noch een van de andere partijen. Deze gemeenschappelijke lijn mag in de verkiezingsstrijd niet ten gronde gaan. Niemand mag politiek maken met de angsten van de mensen."
Marginaal
Het benadrukken dat Duitsland niet mee zal doen aan een mogelijke Amerikaanse aanval op het dictatoriale regime van Saddam Hoessein heeft de roodgroene regeringscombinatie in de peilingen voor het eerst op voorsprong gebracht. Het verschil met het alternatieve blok van christen-democraten en liberalen is echter marginaal: 46,5 procent voor de SPD en de Groenen, tegenover 44,5 procent voor CDU/CSU en de FDP.
De sociaal-democraten gaan volgens een onderzoek van Infratest-Dimap aan de leiding met 38,5 procent, terwijl CDU/CSU niet hoger scoort dan 36 procent. Schröders coalitiegenoot de Groenen en Stoibers mogelijke regeringspartner FDP leveren een nek-aan-nek-race om de derde plaats met respectievelijk 8 en 8,5 procent.
De oud-communisten halen de kiesdrempel van vijf procent waarschijnlijk net niet. De PDS profileerde zich in het politieke landschap als enige antioorlogspartij, totdat de SPD van Schröder hen de wind uit de zeilen nam.
Volgens Stoiber wekt de kanselier ten onrechte de indruk dat er Duitse militairen naar Irak zullen worden gestuurd. "Dat heeft niemand verlangd. Het is een poging om de aandacht af te leiden van de mislukte economische politiek en de hoge werkloosheid."
Lafheid
Guido Westerwelle van de liberale FDP verweet de kanselier lafheid, omdat hij niet eens de moeite heeft genomen zijn afwijkende standpunt met de Amerikaanse president Bush te bespreken.
Schröder wees alle kritiek van de hand. "Ik wil voorkomen dat wij Arabische staten dwingen tot solidariteit met Saddam Hoessein. Ik zie geen nieuwe feiten en er is geen concept voor na de aanval. Daarom zal Duitsland onder mijn leiding niet meewerken aan een militaire actie tegen Irak.
Goede vriendschapsbanden met de Verenigde Staten houden bovendien niet in dat de een de ander zou moeten volgen."
Schröders 'nee' blijft ook overeind als de Verenigde Naties een resolutie aannemen, waarin een aanval op het regime van Saddam Hoessein wordt gesanctioneerd.
Waarnemers in Berlijn twijfelen in dat geval ernstig aan de houdbaarheid van de starre Duitse positie. Een van hen voorspelt: "De vervaldatum van de antioorlogspolitiek van Schröder is waarschijnlijk het sluitingsuur van de stembussen op zondagavond 22 september."
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}