AMSTERDAM - "Schouders hoog, laag, hoog, laag, laat ze rollen, rollen, hoog, rollen, rollen, sexy, sexy, nu, je stok, ontspan lach, sprankel, je tekst: you've got nothing to worry about, this is showbizz... Oké Stanley, nog een keer, meer schouders, nog meer ziel, eerst dicht, dreigend en dan ga je open, pak ze, pak je publiek. Meer schouders. Spreek! Nog een keer." In de spierwitte repeteerstudio aan de 42e straat om de hoek bij Broadway in New York wordt Nederlandse topper Stanley Burleson voor de achtste keer in een kwartier teruggestuurd om een bepaald 30 seconden durend loopje over te doen in een van de dansen van de musical 'Fosse' over het leven van superchoreograaf Bob Fosse. Onze drie grote sterren Stanley Burleson, Simone Kleinsma en Pia Douwes worden deze drie weken gekneed door de aller-, allergrootsten uit het musicalvak. Stanley, Simone en Pia vervullen straks de hoofdrollen in 'Fosse', waarvoor de rest van de dansende en zingende cast uit Amerika wordt ingevlogen. Maar voor onze drie in het voetlicht mogen moet eerst elke finesse kloppen. Pagina Privé zag de zweetdruppeltjes vallen en kan vast onthullen dat het allerbeste dat de Amerikaanse showbizz te bieden heeft, gemaakt blijkt door die Bob Fosse. Van 'Big Spender' tot 'Mr. Bojangles'.

Aan de zijde van Stanley staat in de studio Broadway-godheid - en zestiger - Ben Vereen, die jaren met de legendarische choreograaf/regisseur Bob Fosse werkte. Stanley knipt ritmisch met zijn vingers. Ben staat erachter. Dan, als een menselijke trein, sluiplopen ze naar de spiegelwand. Dreigend, spannend, twee, drie. Hoofden omhoog, bolhoeden af. Twee brede tandpastalachen, fonkelende ogen: 'You've got nothing to worry about. This is showbizz'. De studio valt stil. Applaus klatert. Dansers roepen: 'Poetry in motion'. Poëzie in beweging. Ben omhelst Stanley: "Het is goed. Deze 30 seconden zijn goed." Even is er ontspanning. Twee gelijkgestemde zielen. Ben knipoogt, maar het is geen grapje. "Kom op Stanley. Next number."

Even verderop werkt Simone Kleinsma aan de finesses van het fameuze 'Mein Liebe Herr' uit 'Cabaret'. Zij wordt afgebeuld door de laatste geliefde van Fosse, de danseres en erfgenaam van al zijn onsterfelijke choreografieën Ann Reinking.

Ann: "Fosse haalde alles uit zijn dansers. En meer! Hij wilde dat je er goed uitzag. Dat alles klopte. En dat betekende ook dat je af en toe uitgeput zat te snikken in een hoekje van de repetitieruimte. So what... Go Simone. Sexy, twee, drie sexy yeahhhhh..."

Onze optimistische, nuchtere, blonde musicalster beweegt als een krolse kat over de stoel. Zoals ze vanaf 13 oktober op de Nederlandse première van 'Fosse' te zien zal zijn, hebt u haar nog nooit gezien. Het is wel kei- en keihard werken. Voor Simone is het misschien de dertigste 'Mein Herr' vanochtend. Simone kan nog lachen. Hoewel. Na de volgende poging en een opmerking van Ann Reinking over de houding van de pink van haar linkerhand ligt ze een seconde uitgestrekt op de stoel en roept naar collega Pia Douwes: "Ik ben dood. Pia. Schluss."

Ann Reinking kijkt en geeft haar een flesje water. "Je bent er bijna, nog een keer. Op de stoel, kom op. Again. One, twoooo, threeee, sexy. Buig, eet ze op. Pak ze. Sexy. Yessss."

Erwin van Lambaart, directeur van Joop van den Ende-theaterproducties zit ontspannen op een stoel achter in de studio. "We hebben nu zelf drie producties op Broadway staan. En we hebben de beste contacten. Het is hier een klein wereldje met de hoogste kwaliteit die op de wereld bestaat. Dat zie je hier. Ik vind het ook waanzinnig te zien hoe onze drie grote Nederlandse sterren hier nog zo kunnen veranderen."

Ann Reinking heeft Simone even overgelaten aan twee andere supertrainers: Lori en Rachelle. Pia traint mee voor 'Big Spender'. Zij zwaait haar krullen zwoel heen en weer en krult zich als een tijgerin om een stok. Waaauw, de Nederlandse mannen zijn gewaarschuwd, roept Ben Vereen. Waarom heb ik haar niet. Pia lacht - zij voelt deze training als een soort training van een sporter voor de Olympische Spelen.

Ann Reinking: "Bob Fosse zou hiervan hebben genoten. We halen er echt alles uit. En meer, zoals hij zou zeggen. Ik kende Simone en Pia al, want we hebben samengewerkt voor Fosses 'Chicago' en 'Sweet Charity', maar nu hier in New York haal ik er nog meer uit. Ze zijn weer gegroeid. Simone oefent nu ook op het Chaplin-achtige nummer 'Erby's Fitch', waar ze ongelooflijke tongbrekende woorden achter elkaar moet zingen. Ik kan je wel onthullen dat we, toen we het beste uit Fosses werk haalden en daarvan deze musical samenstelden, nooit aan 'Erby's Fitch' zijn toegekomen. Omdat geen musicalster van deze tijd het aankon. En Simone doet het wél..." Ann peinst: "Bob zou genoten hebben, ook als hij zou hebben geweten dat zijn werk inmiddels echt klassiek is geworden. Bob is in 1987 overleden. Aan een hartaanval op weg naar de première van zijn laatste musical. Toen was nog niet duidelijk dat zijn sexy, funky, geraffineerde dansstijl het nieuwe klassieke ballet zou zijn."

Pia schuift aan. Trainer Lori masseert haar nek, die door al dat sexy rollen helemaal stijf aanvoelt. "Voor mij is Fosse heel bijzonder. Hij heeft mijn dansen weer zin gegeven." Ze praat er luchtig over, maar er zit een wereld van emotie achter.

Ann luistert aandachtig. "Een jaar of zeven geleden heb ik een echte burn-out gehad. Ik ben danseres van oorsprong, getraind in Londen en tien jaar lang had ik alleen maar gewerkt, gewerkt en nog eens gewerkt. Toen was het op. Ik wilde geen stapje meer doen. Zag het niet meer zitten. Ik ben toen toneel gaan doen en pas met de musical 'Chicago' - ook gemaakt door Bob Fosse - ging ik weer dansen. Omdat het bij Fosse niet zo is dat je drie stapjes naar links doet, dan een pirouette en dan een sprongetje. Als je zijn dingen danst, mag je eigen persoonlijkheid er zijn. Het is dansend acteren. En je bent geen onderdeel van een eenvormige groep. Je bestaat, het materiaal is van jou. Dat merk ik ook nu. Ann zoekt dingen voor je uit die bij jou passen."

Ann slaat een arm om haar heen: "Jij bent zo sexy darling. 'Fosse' is jou op het lijf geschreven en dan je stem. Zo'n stem dat was voor mij onbereikbaar." Wereldster Ann Reinking, die wij onder andere kennen van haar rollen in Fosses levensverhaal, de film 'All that Jazz', grijnst: "Die stem is jouw grootste kracht. Vergeleken daarmee heb ik een stem als van een baby die in de baarmoeder al te veel whisky toegediend heeft gekregen."

Ann wil weer door. Net als haar grote liefde Fosse destijds is ze onvermoeibaar perfectionistisch. Naar Stanley: "Doe je tapschoenen aan, lieverd." Stanley fronst: "Ze heeft me in twee dagen leren tappen, had ik nog nooit gedaan. Het is crazy." Ann: "Niets dat je niet aankan Stanley. Kom op, je hebt losse enkels. Yes, one two three en turn, draai, draai. Hit the floor! Yes."

Simone masseert haar bovenbenen. "En wat heb ik van New York gezien? Nou niks. En eigenlijk is dat dus heel oké. We horen hier echt bij de working class van de artiesten. We eten, slapen en we trainen. Minimaal acht uur per dag, zes dagen in de week en op je vrije dag leer je teksten."

Opeens zegt ze olijk: "Eigenlijk ben ik supertrots. Ik kan bijna niet wachten Nederland te laten zien wat we hier hebben geleerd. Amsterdam, here we come." Ze knipoogt en slaat een arm om Pia heen: "This is showbizzzzz."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 14 september 2002