NEW YORK - De echo van het zojuist door hem benutte matchpoint galmde nog door het exploderende tennisstadion, toen Pete Sampras aan een persoonlijke triomftocht begon. Zijn even eerder nog zwaar wegende benen beklommen moeiteloos de trappen van het imposante Arthur Ashe Stadium, waar ergens in een van de spelersboxen de op dat moment misschien wel gelukkigste vrouw van de wereld de zonder twijfel gelukkigste tennisser op aarde met open armen stond op te wachten. De omhelzing van de overwinning tussen Sampras en diens zwangere vrouw Bridgette werd begeleid met een ovationeel applaus van de ruim 23.000 toeschouwers, die getuige waren geweest van een meeslepende finale waarin de oude meester zijn eeuwige rivaal Andre Agassi opnieuw de baas was gebleven: 6-3 6-4 5-7 6-4.

Zijn allermooiste! Pete Sampras kwam van ver en bewees nog lang niet versleten te zijn. (Foto: AFP)

Als iemand de eerste knuffels van de veertienvoudig (!) grandslamkampioen verdiende, dan was het Bridgette wel. Als geen ander weet de echtgenote van Sampras wat voor diepe dalen de 31-jarige aanstaand vader de afgelopen twee jaar heeft moeten doorploeteren. Nadat hij in het memorabele jaar 2000 zijn zevende Wimbledontitel veroverde en daarmee de eerste man in de geschiedenis werd met dertien grandslamtitels op zijn erelijst, sloeg bij Sampras een onverwachte droogte toe. Tot aan de US Open 2002 joeg hij in 33 toernooien tevergeefs op de 64e toernooizege uit zijn carrière en steeds meer mensen begonnen openlijk te twijfelen aan de capaciteiten van de eens zo onaantastbare kampioen.

Zelf moet Sampras ook zijn twijfels hebben gehad, getuige het feit dat hij eind vorig jaar zijn jarenlange coach Paul Annacone inruilde voor Tom Gullikson, hem enkele maanden later verving door José Higueras om uiteindelijk weer terug te keren bij Annacone. "Paul is de persoon die mij als tennisser het beste kent", legde Sampras zijn terugkeer in vertrouwde armen gisteren uit. "We hebben een aantal zware gesprekken gevoerd waarna hij weer stabiliteit in mijn tennisleven heeft gebracht. Het was allemaal een mentale kwestie, niemand hoefde mij te leren hoe ik een forehand of een volley moet slaan."

Pete Sampras wordt gefeliciteerd door zijn vrouw Bridgette. (Foto: AP)

Open en eerlijk sprak Sampras gisteren over zijn mentale gestel, dat de afgelopen maanden naar 'een dieptepunt in mijn carrière' was gezakt. Vooral de nederlaag in de tweede ronde op baantje twee van Wimbledon tegen de 'anonieme' George Bastl liet diepe sporen na, zo bekende de keizer van de Britse tenniskathedraal. "Na die nederlaag voelde ik me heel erg leeg, thuis ben ik een week lang depressief geweest. Dankzij de steun van Bridgette ben ik uit dat dal geklommen. Alleen zij weet wat ik heb doorgemaakt, zij moet iedere dag met mij leven. En geloof me, dat is lang niet altijd even makkelijk. Het heeft me duidelijk gemaakt dat ik de vrouw van mijn dromen heb getrouwd; ik kan slechts hopen dat ik straks een goede vader en een rolmodel voor mijn kinderen word."

Over zijn veertiende grandslamtitel was Sampras duidelijk: "Deze gaat er met de hoofdprijs vandoor. Ik had niet verwacht het gevoel van Wimbledon 2000 ooit nog te overtreffen, maar dat is vandaag (gisteren) wel gebeurd. Ik ben van ver gekomen, er zijn momenten geweest dat ik moeite had om door te gaan met tennissen. In de afgelopen zeven dagen heb ik zeven partijen moeten spelen, het was een van de zwaarste weken uit mijn carrière en ik ben heel blij dat het achter de rug is. Maar het gevoel is onbeschrijfelijk mooi, dit is een absoluut hoogtepunt, de mooiste prestatie uit mijn carrière."

Maar aan stoppen op het hoogtepunt, een kunst die maar weinigen verstaan, wilde Sampras in de hitte van de euforie nog niet denken. "Natuurlijk, dit zou een sprookjeseinde zijn: in de finale van de US Open winnen van Andre Agassi, de man die altijd het beste in mij boven heeft weten te halen; met voorsprong de beste tegenstander uit mijn carrière. Er is slechts één maar, ik heb het gevoel dat er nog meer in mij zit. Net zoals ik na mijn nederlaag dit jaar op Wimbledon ook voelde dat ik niet moest stoppen omdat er nog mooie momenten zouden komen".

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 9 september 2002