NEW YORK - In de stad waar grote sterren doorgaans op Broadway worden geboren, gebruikt Sjeng Schalken de hardcourtbanen van Flushing Meadows om zich in de schijnwerpers te slaan. In het prachtige Arthur Ashe Stadium bereikte de Limburger gisteren een nieuw hoogtepunt in zijn loopbaan door zich via een zege op de Chileen Fernando Gonzalez naar de halve finales van de US Open te slaan. In een vele keren 'kantelende' vijfsetter (6-7, 6-3, 6-3, 6-7, 7-6) was Schalken zijn zenuwen het best de baas en drong daarmee voor de eerste keer in zijn achtjarige profcarrière door tot de laatste vier van een van de vier grandslamtoernooien.

Sjeng Schalken blijft koel onder het Chileense geweld van Fernando Gonzalez. (Foto: REUTERS)

Na de zinderen partij die Schalken in de vierde ronde tegen Gustavo Kuerten had afgewerkt, raakte hij gisteren opnieuw verzeild in een dramatische productie. In de eerste set bewees hij zichzelf een slechte dienst toen hij allereerst op 6-5 en 15-40 op de service van Gonzalez twee setpoints verspeelde en vervolgens in de noodzakelijk geworden tiebreak een 5-1 voorsprong als los zand door zijn vingers liet glippen. De wonderbaarlijke wederopstanding van Gonzalez, die de tiebreak met 7-5 won, zou echter geen fatale gevolgen voor de Limburger krijgen. Schalken hervond de rust die zijn tegenstander bijna nooit weet te vinden en leek de regie vast in handen te hebben.

Toch zou de als 'mentaal niet sterk' te boek staande Gonzalez het tij na twee verloren sets toch nog even weten te keren. De Limburgse motor haperde een paar momenten en voor Schalken het goed en wel in de gaten had was de vierde set verloren en bevond hij zich in een beslissende vijfde act. Daarin toonde hij zijn klasse als ijskonijn, hield de zenuwen en andere emoties het beste in bedwang en rekende alsnog af met de hardhitter uit Chili.

Ruim drie uur eerder was de 'schaker' Schalken, meester in het tijdens een partij van tactiek wisselen, als een gewaarschuwd man ("Hij heeft een dodelijke forehand, daar moet ik ver van weg zien te blijven") het zonnige stadion binnengewandeld voor zijn clash met de Chileense nummer 28 van de wereld, die met de kwartfinaleplaats in New York zijn beste grandslamprestatie ooit scoorde. De Nederlander richtte zijn pijlen dan ook vooral op de zwakkere backhand van zijn tegenstander en vond daarmee de sleutel die hem uiteindelijk toegang verschafte tot de halve finales van de US Open. Met collega's Hewitt, Agassi en de winnaar van het duel Sampras-Roddick, dat vannacht werd afgewerkt, bepaald geen verkeerde plaats om je als tennisser te bevinden.

Schalken is de derde Nederlander die de halve finales van een grandslamtoernooi bereikt. Tom Okker kwam in 1968 als eerste zover, door op de US Open Pancho Gonzales te verslaan. De Nederlander drong destijds zelfs door tot de finale, waar Arthur Ashe hem de loef afstak. Okker is er als enige Nederlander ooit in geslaagd op alle vier de grandslamtoernooien door te dringen tot de halve finales: in 1969 op Roland Garros, 1971 bij de Australian Open en wederom op de US Open en in 1978 op Wimbledon.

Na Okker bleef het lange tijd stil in het Nederlandse grandslamkamp, totdat Richard Krajicek in 1992 op de Australian Open zijn grote doorbraak beleefde. De Kraai vloog door het toernooi, maar moest zich met een geblesseerde schouder afmelden voor zijn halve finale tegen Jim Courier. Ook op Roland Garros (1993) en Wimbledon (1996 en 1998) drong Krajicek door tot de laatste vier, een prestatie die hij op de US Open opvallend genoeg nooit wist te evenaren.

Schalken voegt zich nu als derde bij zijn twee illustere voorgangers en zet daarmee zijn opvallende prestatie van Wimbledon voort. Op het Heilige Gras maakte de wereld twee maanden geleden kennis met de Limburgse tennisser die in 28 eerdere pogingen nooit voorbij de derde ronde van een grandslamtoernooien was gekomen. Maar de verrassende kwartfinaleplaats op Wimbledon, waar Schalken de latere toernooiwinnaar Lleyton Hewitt tot aan de rand van de afgrond wist te voeren, blijkt geen toevalstreffer te zijn. In New York bewijst hij opnieuw mee te kunnen met de groten. "Ik ben op het toppunt van mijn kunnen", meldde hij eerder al na zijn geweldige zege op Gustavo Kuerten. "Ik ben niet meer bang om mijn kansen te pakken. Als ik goed speel, kan ik met de grote jongens mee. Ik weet dat, zij weten dan nu ook."

Gonzalez-coach De la Pena had voor aanvang nog een fraaie beeldspraak paraat, toen hem om een reactie op het spel van de Nederlander werd gevraagd. "Schalken is als de zee; je hebt er groot respect voor, maar hij boezemt geen angst in." Neemt niet weg dat zijn kleine pupil gisteren hopeloos in de Limburgse golven is verdronken.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 6 september 2002