KEULEN - Zoek de elf verschillen. Al te moeilijk bleek die opgave niet op de tweede dag van het roerige openingsweekeinde dat het Nederlands hockeyelftal tijdens de Champions Trophy in Keulen beleefde. Zoals Oranje zaterdag collectief schutterde tegen India (3-3), zo schitterde de ploeg een dag later tegen Australië. De kameleon van het internationale tophockey speelde de beste wedstrijd sinds de finale van het olympisch hockeytoernooi in Sydney, bijna twee jaar geleden, maar reden tot het inzetten van de polonaise bleek de 6-1 allerminst.

"Australië speelde niet in zijn sterkste opstelling, dus laten we het alsjeblieft niet overdrijven", temperde Teun de Nooijer de euforie. "Alles zat vandaag natuurlijk ook wel mee, zo'n beetje ieder schot op doel was raak. Deze wedstrijd was een ideaalplaatje. Zoiets maak je niet vaak in je leven mee."

Hoe anders zag de wereld van bondscoach Joost Bellaart er een dag eerder nog uit, toen de oefenmeester zijn gal spuwde over de ronduit amateuristische ambiance op het lommerrijke terrein van de Kölner Tennis- und Hockey-Club Rot Weiss. Hij wilde het niet als excuus aanvoeren voor de valse start van zijn ploeg, maar enige moeite om zijn ergernis over de organisatie onder stoelen of banken te steken deed de Amsterdammer evenmin.

Het begon ermee dat de spelers zich, bij ontstentenis van kleedkamers, op de wedstrijd dienden voor te bereiden in een partytentje op het gazon van de ruim bemeten Viplounge. "Guus Vogels stond zich daar, niets vermoedend, ten overstaan van allerlei mensen in zijn niet onachtzame blote achterwerk om te kleden. Hij heeft zich daarop maar keurig omgedraaid, anders zouden de dames en heren zich wel eens kunnen verslikken." Het ontbreken van een tweede kunstgrasveld op het complex deed Oranje vervolgens voor de warming-up uitwijken naar een nabijgelegen grasveldje. "Maar daarvoor hebben we wel eerst een hek moeten openbreken." Het krappe speelschema dwong de spelers daarop ook nog eens het inslaan te beperken tot een kwartiertje en tot overmaat van ramp werd een deel van de stroeve en hobbelige speelmat voor de wedstrijd niet besproeid omdat de Duitse televisie op het veld opnames aan het maken was.

"Je kunt er wel om lachen, maar dit doet natuurlijk wel afbreuk aan een Champions Trophy. Dit bewijst eens te meer dat buiten Nederland blijkbaar niemand zo'n toernooi kan organiseren", verzuchtte Bellaart, die tot overmaat van ramp ook nog eens moest constateren dat het spel van zijn ploeg naadloos aansloot op de omstandigheden. Pas tien seconden voor het laatste fluitsignaal stelde Matthijs Brouwer met zijn tweede tip-in van de wedstrijd het schamele puntje veilig en ontlokte daarmee een zucht van verlichting onder de ploeg die zich soms kinderlijk het bos liet insturen door de orthodox hockeyende Indiërs.

Een donderpreek bleef achterwege, want het vertonen van de videobeelden van het treffen met de Aziaten bleek gisterochtend voldoende om tegen Australië elf op revanche beluste, sprankelend spelende internationals binnen de lijnen te krijgen. "Extreem goed", luidde Bellaarts waardeoordeel over de formatie die ditmaal een andere Brouwer (Matthijs' één jaar oudere neef Ronald) als uitblinker kende. Met drie wonderschone treffers nam de 23-jarige HGC'er de helft van de dagproductie voor zijn rekening, de rest kwam op naam van Bram Lomans en Taeke Taekema (beiden uit een strafcorner) en wederom Matthijs Brouwer. Het pasklare antwoord op de vraag over het hoe en waarom van de wonderlijke metamorfose moest Bellaart evenwel schuldig blijven.

Met de poulewedstrijden tegen het als herboren opererende Pakistan (morgen), Zuid-Korea (donderdag) en gastland annex voorlopige koploper Duitsland (vrijdag) nog voor de boeg heeft Oranje over tegenstand niet te klagen. "Een pittig rijtje", wist ook Bellaart, die nog maar eens benadrukte dat zijn jonge, onervaren ploeg deze week van wedstrijd naar wedstrijd leeft. "Ik wil het woord finaleplaats niet eens hóren."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 2 september 2002