Robin van Persie

ISTANBOEL - Robin van Persie bevindt zich in een belangrijke fase van zijn nog prille loopbaan. Eigenwijs is goed, zeggen tal van trainers. Maar wie die grens passeert, speelt met vuur èn met zijn toekomst. Van Persie is een begenadigd talent dat echter zijn hand begint te overspelen. Onderhuids groeit de ergernis. Je merkt het aan cynische opmerkingen van de oudere spelers. Ze zijn het misplaatste gedrag van de net 19-jarige aanvaller zat. De verbale aanval van Bert van Marwijk kwam zaterdag niet als een verrassing en ook niet als een eenmansactie. Wat de trainer zei, denken vele anderen.

Supporters van Ajax en Feyenoord houden zich graag bezig met de vraag wie de grootste belofte van het land is: Rafael van der Vaart of Robin van Persie. Eigenlijk is het geen discussie waard. Van der Vaart is ontegenzeglijk de complete, gedreven prof die leeft voor zijn vak en zich veel beter manifesteert dan de weerbarstige Rotterdammer. Van Persie acteert steeds vaker het verwende talent dat zich geforceerd cool gedraagt en parasiteert op die ene vlaag van klasse in een trainingspartij of wedstrijd. Vrijdag, in het B-team, draaide hij de bal fraai door de lucht richting tweede paal, waar Thomas Buffel met een gave volley scoorde. Dat was dan dat, leek Van Persie te denken. En de volgende dag zat hij dus gewoon op de bank, terwijl hij met de nog aarzelend spelende Anthony Lurling voor zich natuurlijk al lang zijn kans had moeten pakken.

Van Persie is het schoolvoorbeeld van een jongen die in zijn omgeving net even te vaak en te uitbundig op de schouders wordt geslagen. De bakvisjes van deze wereld vallen, niet geremd door ook maar een beetje objectiviteit, massaal voor zijn voeten. Feyenoord denkt daar goed mee om te gaan door hem met een extra beschermende factor te balsemen. Manchester United deed het ooit met Ryan Giggs. Dat pakte goed uit, maar soms moet je een speler ook laten ondervinden in wat voor een wereld hij leeft. Hem niet alleen confronteren met de lusten, maar ook met de lasten. Vorige week weigerde Van Persie tijdens het trainingskamp van het olympisch team in Delden zelfs twee minuten met de NOS te praten omdat Feyenoord hem dat verbood. Hij vertegenwoordigde op dat moment nota bene de KNVB.

Zaterdag had Van Persie opnieuw een spreekverbod. Als hij wel mag aanschuiven voor een interview, gaat het meestal over de zogenaamde idylle van het straatvoetbal. Over zijn boezemvriend Nourdin Boukhari en de kruistocht langs alle pleintjes in Kralingen. Ten onrechte wordt het straatvoetbal op die momenten geromantiseerd. Vroeger ging het om 'overleven'. Wie zich staande hield, telde mee en werd harder. Vraag het aan de beste voetballers die Nederland heeft voortgebracht.

Er is veel veranderd. In de belevingswereld van Robin van Persie en zijn kornuiten draait alles om het gecultiveerde poorting en de regels van dat spel zijn heel simpel. Wie een ander door de benen speelt, promoveert en mag stoer doen, zo legde Van Persie uit.

Over zijn moeizame periode in de jeugd zei Van Persie eens dat hij erg bezig is geweest met trainers en tegenstanders. Hij voerde oorlog, wilde een ander alleen maar vernederen met zijn ultieme kunstje. En geloof het of niet, maar wie scoort in een straatvoetbalpartijtje, is een nobody. Uiterlijk vertoon, machogedrag, macht. Dat is geen poëzie. De wetten van de straat zijn veranderd in waanzin. De beste pleintjesvoetballers van de laatste decennia zijn de voetballers die de top nooit haalden. Ze leiden nog steeds een nomadenbestaan en vertonen in de anonimiteit hun kunsten. Circusvoetbal. Leuk om naar te kijken, maar verre van functioneel.

Zonder man en paard te noemen, doelde Van Marwijk onlangs op Van Persie toen hij het had over het straatvoetbal zoals dat in vervlogen jaren werd gespeeld. Kunstzinnige passeerbewegingen beheerste hij niet eens, maar op straat heeft Van Marwijk leren vechten, en dus leren winnen. En winnen, daar gaat het om in het betaalde voetbal. Niet om een peperdure sportwagen op 19-jarige leeftijd, terwijl aanvoerder Paul Bosvelt nog gewoon in een Opel rijdt. Bosvelt was in zijn jeugd veel minder getalenteerd, was geen artiest tussen putdeksel en stoeptegel, maar bereikte de top omdat hij daar alles voor over had.

Bewust zal Van Marwijk het tijdstip voor zijn tirade hebben gekozen. Het is al de tweede keer dat Van Persie publiekelijk werd aangepakt. Hij zal zijn creativiteit op een goede, zuivere manier moeten gaan gebruiken. Hij zal moeten bewijzen dat hij daadwerkelijk leergierig is, te beginnen met een week waarin er heel veel op het spel staat voor de Rotterdamse volksclub. En als Van Persie dat niet snapt, staat hij binnenkort weer op straat.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 27 augustus 2002