MÜNCHEN - Omgeven door prikkeldraad, beschermd door militairen met mitrailleurs en in de gaten gehouden door talloze camera's. In de avonduren nemen de scherpschutters hun posities op de daken van de appartementen in. Oftewel: welkom bij de Europese kampioenschappen atletiek in München. Het atletendorp in de Zuid-Duitse stad is de komende week omgetoverd tot een onneembare vesting.

De veteraan Troy Douglas (39 jaar) kan zich het drama van dertig jaar geleden nog goed herinneren. "Het heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt", aldus de atleet. (Foto: ANP)

"In het begin sta je wel even raar te kijken", bekent estafetteloper Timoty Beck, die begin dit jaar als bobsleeër deelnam aan de Olympische Winterspelen in Salt Lake City. Met de aanslagen van 11 september nog vers in het geheugen was de beveiliging in Utah uiterst streng. "Maar daar gebeurde het minder opzichtig. Hier staat op bijna iedere hoek wel iemand met een mitrailleur. Maar inmiddels ben ik er wel aan gewend."

Het atletendorp fungeerde dertig jaar geleden als onderkomen voor de deelnemers aan de Olympische Spelen van 1972. Het comfort is sinds die tijd niet aangepast aan de wensen van deze tijd, de beveiliging is daarentegen wél aanzienlijk verscherpt. Destijds werden de 12.000 bewoners opgeschrikt door de overval van acht Palestijnse leden van de terreurgroep 'Zwarte September', gericht tegen de Israëlische ploeg. Uiteindelijk vonden daarbij elf Israëlische sporters, drie terroristen en een politieman de dood. De komende week worden met name de leden van de Israëlische atletiekploeg geen moment uit het oog verloren. De delegatie heeft zelfs een groot aantal bodyguards toegewezen gekregen. "Ik heb begrip voor de strenge veiligheidsmaatregelen in het dorp. Men wil koste wat kost een herhaling van dat drama voorkomen. En wij ondervinden er geen hinder van, dat is het belangrijkste", meent steepleloper Simon Vroemen, sinds vorige maand Europees recordhouder op zijn onderdeel.

De op Bermuda geboren sprinter Troy Douglas (39) is de enige in de omvangrijke Nederlandse ploeg (32 atleten) die het gijzelingsdrama van dertig jaar geleden bewust meemaakte. "Mijn vader zat aan de televisie gekluisterd om alles te volgen. Ik werd er ook door gegrepen. Ik was weliswaar een klein mannetje van 9, maar die gebeurtenissen hebben een onuitwisbare indruk achtergelaten. Voor mij is dit heilige grond gezien de geschiedenis."

Komende week wil Douglas op zijn eigen manier geschiedenis schrijven. De veteraan is morgenochtend op de series van de honderd meter - na kogelstoter Rutger Smith - de tweede Nederlandse atleet die op de EK in actie komt. Behalve op de 100 meter komt de pupil van trainer Henk Kraaijenhof ook uit op de 200 en 4x100 meter. Op alle onderdelen beschouwt hij zichzelf als een medaillekandidaat. "Die wetenschap geeft me al een enorme 'boost'. Ik weet dat het mogelijk is", aldus Douglas, die in een tijdsbestek van zes dagen (maximaal) negenmaal in actie moet komen.

Volgens de sprinter, die eerder dit seizoen herhaaldelijk werd geplaagd door fysieke ongemakken (onder andere aan de hamstrings), is dat niet te veel van het goede. "Ik heb de afgelopen weken rust genomen, zowel fysiek als mentaal. Bovendien is hier een medische staf aanwezig die me kent en die weet wat ik nodig heb."

Troy Douglas is op een succesvol optreden gebrand. Vier jaar geleden vormde de vorige editie van de EK atletiek in Boedapest voor hem het begin van een hoop ellende. De 200-meterfinale eindigde voor hem in diskwalificatie, gevolgd door een schorsing voor de rest van het toernooi. Op de 200 meter was Douglas als vierde geklasseerd met dezelfde tijd als de nummer drie. Douglas meende recht te hebben op het brons, protesteerde tegen de uitslag, maar zonder succes. De afwijzing zette bij de emotionele Douglas zoveel kwaad bloed, dat hij de juryleden verbaal beledigde. Een jaar na de EK werd Douglas zoals bekend voor twee jaar geschorst na een positieve dopingcontrole (nandrolon).

Dat hij in München zijn rentree maakt op een EK, maakt bij hem echter geen gevoelens van revanche los. Zegt hij. "Revanche is iets negatiefs. Ik ben een medaillekandidaat. Dat wil ik waarmaken. Niet voor anderen, maar voor mezelf. En voor de Nederlandse atletiek. Die kan een succesje wel gebruiken."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 5 augustus 2002