door Annemiek Paping UTRECHT - Leeftijdsdiscriminatie komt in Nederland steeds vaker voor. Jaarlijks worden honderden mannen en vrouwen achtergesteld, omdat ze 'te jong of te oud' zouden zijn.

Het LBL, Expertisecentrum Leeftijd en Maatschappij, kreeg vorig jaar 253 gegronde meldingen van slachtoffers van discriminatie op grond van leeftijd. Dat was ongeveer 26 procent meer dan in 2000. Volgens het LBL wemelt het van de leeftijdsgrenzen en ontbreekt in veel gevallen daarvoor alle logica.

Verreweg de meeste klachten die bij het Expertisecentrum binnenkwamen, hadden betrekking op huisvesting (32,6 procent) en betaalde arbeid (32,4 procent). Verder waren er veel bezwaren over polis- en kredietvoorwaarden, onderwijs en gezondheidszorg.

"Vooral bij werving en selectie, promotie, ontslag en scholing wordt leeftijd vaak gebruikt als argument om mensen uit te sluiten", licht een LBL-woordvoerder toe.

Leeftijd en wonen vormt een goede tweede in de toptien van meldingen. "Met name jongeren kunnen door allerlei leeftijdsgrenzen moeilijk aan een woning komen. En wat te denken van de regel die veel serviceflats hanteren dat mensen van 75 jaar en ouder geen serviceflat mogen kopen!".

Derde in de rij van meldingen zijn de leeftijdsgrenzen in polisvoorwaarden en de grenzen die gelden bij het verstrekken van een financieel krediet. Ook waren er klachten over een tandarts die kinderen weert, omdat 'er niets aan te verdienen valt'; wachttijden die bij een specialist voor ouderen langer zijn dan voor jongeren; over de leeftijdsgrens bij adoptie en van een 82-jarige man die een gerechtelijk verbod krijgt om de financiën van zijn 84-jarige zus te beheren.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 26 juli 2002