LONDEN - De idioot die zich tijdens een van de twee regenpauzes van de Wimbledon-finale op het centre-court ontkleedde en enkele minuten naakt over beide baanhelften rende, zal de tand des tijds waarschijnlijk beter doorstaan dan het getoonde tennis. Want de daadwerkelijke Wimbledon-finale tussen Lleyton Hewitt en David Nalbandian kende gisteren veel te weinig memorabele momenten om lang onthouden te worden. De vernietigende setstanden (6-1 6-3 6-2) vertellen het hele verhaal van een finale, die eigenlijk in één zin valt samen te vatten: Hewitt, er is geen betere.

Lleyton Hewitt snelt na zijn zege de tribune op en omheslt zijn vriendin Kim Clijsters. (Foto: REUTERS)

Je mag het de arme Nalbandian niet eens kwalijk nemen, dat hij in het volgepakte stadion geen moment boven de rol van speelbal uitgroeide. Nooit eerder stond hij op het beroemdste centre-court ter wereld, zelfs niet tijdens zijn zaterdag pas voltooide halve finale (winst op Malisse), die door de vele regenonderbrekingen op baan 1 van Wimbledon werd afgewerkt. Gisteren vond de Argentijn zich ineens terug in de beroemde tenniskathedraal, waar het gras niet alleen veel groener, maar ook veel heiliger is dan in zijn thuisland Argentinië.

Alsof dat nog niet voor voldoende zenuwen zorgde, stond aan de overzijde van het net ook nog eens de beste tennisser van de wereld, die na zijn uitschakeling in de kwartfinales op het gravel van Roland Garros een verbond met het gras afsloot. Na vijf zeges (en dus de titel) op Queens, twee in Rosmalen waar hij zich met een maagvirus afmeldde voor de kwartfinales en zeven overwinningen op Wimbledon mag Hewitt zich met recht de ongekroonde koning van dit grasseizoen noemen. "Ik weet ook niet wat er na Roland Garros is gebeurd, ik heb de afgelopen weken gewoon ongelooflijk gespeeld", stamelde de dolgelukkige Australiër, die de afgelopen weken eigenlijk alleen maar in serieuze problemen is geweest, toen Sjeng Schalken hem in de kwartfinales van Wimbledon tot een uitputtende vijfsetter dwong.

Na de US Open van vorig jaar is Wimbledon de tweede 'major' voor de pas 21-jarige man uit Adelaide, die op alle baansoorten goed uit de voeten kan. Zijn gedrag op de baan leidt nog wel eens tot irritaties bij tegenstanders en publiek, maar 'Rocky' trekt zich van niemand iets aan. De priemende wijsvinger richting coach Jason Stoltenberg, de gebalde vuist tegen zijn borst en het beroemde "c'mon" zijn de handelsmerken waarmee hij zichzelf na het winnen van belangrijke punten oppompt. En laten we wel zijn, er zijn erger dingen denkbaar op een tennisbaan.

Nalbandian zal het verdriet over zijn nederlaag snel verdrijven met de vreugde over het bereiken van de belangrijkste tennisfinale van het jaar. Nooit eerder speelde de Argentijn in zijn profcarrière een grastoernooi en zijn laatste herinnering aan de groene sprieten was bepaald geen goede. Op hetzelfde Wimbledon waar hij gisteren de finale speelde, bereikte hij in 1999 al eens de halve finale van het jeugdtoernooi. Een wedstrijd die hij nooit zou spelen, omdat hij ergens op het tennispark van een lichte lunch genoot terwijl hij op dat moment de eerste bal over het net had moeten jagen. "Ik had begrepen dat de partij om half vier zou beginnen, maar dat bleek half drie te zijn", legde hij zijn diskwalificatie van destijds uit.

Gisteren leek Nalbandian zich opnieuw te hebben vergist in het aanvangstijdstip van de finale, want het eerste half uur was het louter Hewitt dat de klok - en de tennisballen - sloeg. Zonder zich ook maar een moment serieus te hoeven inspannen wandelde de Australiër door de eerste set (6-1) en Nalbandian zal de weergoden en de naakte idioot dankbaar zijn geweest voor de 'hulp', die hem in de vorm van een pauze en wat nachtclubvertier onverwacht werd geboden. Heel even was de spanning verdwenen en kon de kleinzoon van Armeense immigranten in het spoor van Hewitt blijven. Toen een tweede regenbui op 3-3 in de tweede set opnieuw voor oponthoud zorgde, vielen alle illusies van de 20-jarige Argentijn echter in duigen. Twee games kreeg hij nog van de ontketende Hewitt, die niet eens zijn beste spel hoefde aan te spreken om ook zijn tweede grandslamtitel in de wacht te slepen.

Met Hewitt heeft Wimbledon voor het eerst sinds 1992 (Andre Agassi) weer een winnaar die zijn liefde heeft verklaard aan de baseline. Na Agassi kwam de trofee slechts in handen van de service/volley-specialisten Sampras (zeven keer), Richard Krajicek en Goran Ivanisevic. Maar Hewitt verschijnt alleen maar aan het net om zijn zojuist verslagen tegenstander de hand te schudden. Zijn punten vergaart hij vanaf de baseline, waar hij als een vleesgeworden muur net zolang ballen retourneert tot zijn collega aan de overzijde van het net er horendol van wordt. "Hewitt slaat altijd nog een bal extra terug", zei Schalken - die als enige sets wist te winnen van de ongenaakbare Australiër - na de door hem verloren kwartfinale. Nalbandian ondervond gisteren dat die 'extra bal' meestal ook extra kwaliteiten heeft.

Met de Wimbledon-trofee in zijn handen overpeinsde Hewitt het afgelopen seizoen: "Eerst de US Open winnen, dan de jongste nummer één van de wereld worden en nu ook nog de Wimbledontitel. Eigenlijk zou ik met pensioen moeten gaan." Maar de honger van de jonge kampioen is nog lang niet gestild, zoals even later bleek. "Als ik zo speel als de afgelopen weken, zie ik niet in waarom ik niet nog veel meer grandslamtitels zou kunnen winnen." Wie hem de afgelopen weken heeft zien spelen, kan het daar alleen maar mee eens zijn.

Uitslagen tennis:

Londen. Wimbledon, 13,6 miljoen euro. Mannen enkelspel, halve finales: Nalbandian (Arg/28) - Malisse (Bel/27) 7-6 6-4 1-6 2-6 6-2. Finale: Hewitt (Aus/1) - Nalbandian (Arg/28) 6-1 6-3 6-2.

Dubbelspel, halve finales: Bjorkman/Woodbridge (Zwe/Aus/5) - Johnson/Palmer (VSt/1) 7-5 4-6 6-7 7-5 6-2. Finale: Björkman/Woodbridge (Zwe/Aus/5) - Knowles/Nestor (Bah/Can/2) 6-1 6-2 6-7 7-5.

Vrouwen enkelspel finale: Serena Williams (VSt/2) - Venus Williams (VSt/1) 7-6 6-3.

Dubbelspel, halve finales: Serena Williams/Venus Williams (VSt/3) - Koernikova/Rubin (Rus/VSt) 6-7 6-0 6-3. Finale: Williams/Williams (VSt/3) - Ruano Pascual/Suarez (Spa/Arg) 6-2 7-5.

Ulm. Challenger, 55.000 euro. Finale: Gross (Dui) - Martin Verkerk 7-6 4-6 6-3.

Scheveningen. Siemens Open, mannen, laatste kwalificatieronde: Melvyn op der Heijde - Jasper Smit 6-2 6-0.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 8 juli 2002