SAITAMA - Mensen die vandaag terugkomen van een trektocht door het Amazonegebied en horen welke landen zondag in de finale van het wereldkampioenschap staan, zullen denken dat er tijdens hun afwezigheid niets bijzonders is gebeurd. Na bijna vier weken van de ene in de andere verbazing te zijn gevallen, wordt het laatste rondje gewoon weer gegeven door twee oude stamgasten. De gekte is gaan liggen, de orde hersteld. Drievoudig kampioen Duitsland versus Brazilië, dat het toernooi al vier keer wist te winnen. Er staat zondag in Yokohama dus ook veel prestige op het spel.

Dit is 'm! Ronaldo zorgt met een fraaie punter voor de 1-0. Dit ene, geniale moment van de ex-PSV'er zal genoeg zijn voor het bereiken van de finale. (Foto: AP)

Pelé is niet altijd de profeet, die hij graag wil zijn. Aan de voorspelling dat rond het jaar 2000 een Afrikaans land wereldkampioen zou zijn, wordt hij nog bijna dagelijks herinnerd. Dat hij Senegal voor dit toernooi de slechtste deelnemer noemde, heeft inmiddels ook een andere lading gekregen. Maar als het om zijn landgenoten gaat, weet 'koning voetbal' de juiste snaar meestal wel te raken. Gisteren vertelde hij in Telesport dat Ronaldo in staat moet worden geacht zelfs op zeventig procent van zijn kunnen het verschil te maken. Hij kreeg gelijk.

Zijn opvolger in de spits zat tegen Turkije misschien nog wel onder het genoemde percentage. Toch besliste Ronaldo de amusante wedstrijd met een karakteristieke, in feite zijn enige versnelling en aansluitend een ordinaire, maar fraaie punter. Daarmee heeft de man met de mislukte hanenkam een magische grens bereikt. Sinds 1978 (Mario Kempes) eindigden alle topscorers op zes doelpunten. Dat hij Pelé - twaalf treffers totaal - vroeg of laat zal overtreffen, staat bijna vast. Bij gezondheid van lijf en leden uiteraard.

Ronaldo werd na de fenomenale flits vrij snel gewisseld. Uit voorzorg. Er zal de komende dagen als een spaarlamp met hem worden omgesprongen teneinde een herhaling van vier jaar geleden te voorkomen. In dat geval kan Luiz Felipe Scolari weer met zijn supertrio van start gaan. Ronaldinho zat in Saitama een schorsing uit. Zijn afwezigheid deed zich voelen.

Scolari werkte een chaotisch kwalificatietoernooi af met 68 spelers. Een tweede aanvalslinie selecteren ging hem echter moeizaam af. Hij liet Romario, Elber en Jardel - lastige jongens, maar wel notoire doelpuntenmakers - thuis en koos voor een aantal spelers die nog niet in de schaduw van 'Triple R' kunnen staan. Edilson en invaller Luizao zijn absoluut te licht voor de finale tegen Duitsland. "Dit is geen groots team, maar wel een team dat wereldkampioen kan worden", blijft Scolari zijn selectiebeleid verdedigen.

En dan was er nog Rivaldo. Hij zocht op een zeker moment zeer opzichtig naar zijn zesde doelpunt en dat ging ten koste van zijn spel. In de eerste helft had het raspaard zich nog in positieve zin laten gelden. Als Rivaldo achter de bal gaat staan, past er een hoepel tussen zijn benen. Geen gezicht, maar er zijn heel weinig spelers die uit stand - terwijl het spel gaande is - een bal zo hard en gericht kunnen trappen. De vedette van Barcelona deed het vier keer. Drie keer dwong hij de uitstekende Rüstü Recber (337 minuten ongeslagen) tot een inspannende save; de laatste bal kuste heel vluchtig de paal.

Turkije verdient sympathie, omdat het gewoon een goede ploeg is. De bundeling van Duitse discipline en Turks temperament was de basis voor de bergbeklimming van de laatste jaren. Deelname aan het EK van 1996, de door Galatasaray gewonnen UEFA Cup in 2000 en nu een plek bij de beste vier. Hier is duidelijk sprake van een stijgende lijn. "De Duitse trainers in Turkije en de spelers die in Duitsland zijn opgegroeid, verrijkten het voetbal met tactische kennis en professionele toewijding", legde bondscoach Senol Günes uit.

Zeker in wedstrijden tegen de soms waanzinnig slordige Brazilianen is het goed georganiseerde Turkije - zo had het eerste onderlinge duel reeds aangetoond -allesbehalve kansloos. Dat bleek ook in de tweede ontmoeting, maar het grootste verschil ligt simpelweg voorin. Hakan Sükür stond het hele toernooi droog, terwijl Ronaldo zes en Rivaldo vijf keer scoorde.

Günes liet zijn aanvoerder niet vallen. Sükür, die na de achterstand gezelschap kreeg van Ilhan Mansiz, had alle kritiek kunnen verbrijzelen door in de eindfase gelijk te maken. Eigenlijk deed hij alles goed, door na een vrije trap van Hakan Sas met zijn rug naar het doel knap uit te halen. Zijn tragiek was dat Brazilië eindelijk weer een keeper heeft (Marcos) die ook wel eens een bal pakt.

Het volkstoneel bleef ditmaal achterwege, maar de Europeanen kregen evenmin de gedroomde revanche. Gezien de achtergrond - 2,5 miljoen Turkse immigranten en zeven internationals met Duitse wortels - zou het een pikante finale zijn geweest. "Misschien over vier jaar, als Turkije het tweede gastland is", wees Günes met een knipoog op de eindronde in Duitsland.

De gepassioneerde coach, die ten onrechte als een defensief denker werd weggezet, ziet de ware betekenis van dit succesvolle toernooi. "We hebben niet alleen geschiedenis geschreven, maar ook een brug naar de toekomst geslagen."

En met een mooie gedachte sloot de winnende verliezer af. "We keken vroeger naar Pelé, naar Beckenbauer en Cruyff. En nu staan we hier, op hetzelfde podium. Turkije heeft z'n eigen sterren voortgebracht. De grote winst is dat het verhaal van deze zomer aan volgende generaties wordt doorverteld. Onze herinneringen zullen de dromen van onze kinderen zijn."

Brazilië - Turkije 1-0 (0-0). 49. Ronaldo 1-0. Scheidsrechter: Nielsen (Den). Toeschouwers: 61.058. Gele kaart: Gilberto Silva (Brazilië), Hasan Sas (Turkije).

Brazilië: Marcos; Cafu, Edmilson, Roque Junior en Roberto Carlos; Edilson (75. Denilson), Lucio, Gilberto Silva en Kleberson (84. Belletti); Rivaldo en Ronaldo (67. Luizao).

Turkije: Rüstü Recber; Fatih Akyel, Bülent Korkmaz, Alpay Ozalan en Umit Davala (74. Izzet); Tugay Kerimoglü, Yildiray Bastürk (88. Arif), Ergun Penbe en Hasan Sas; Emre Belozoglü (62. Mansiz) en Hakan Sükür.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 27 juni 2002