De Telegraaf-iDe KrantNieuwsLinkSportLinkDFT.nlDigiNieuwsCrazyLife
ma 17 juni 2002  
---
Nieuwsportaal
---
Uit de krant 
Voorpagina Telegraaf 
Binnenland 
Buitenland 
Telesport 
Financiële Telegraaf 
Archief 
ABONNEER MIJ 
---
En verder 
Over Geld 
Scorebord 
Autotests 
Filmpagina 
Woonpagina 
Reispagina 
---
Ga naar 
AutoTelegraaf 
Reiskrant 
Woonkrant 
Vacatures 
DFT 
Privé 
Weerkamer 
Al onze specials 
Headlines 
Wereldfoto's 
Wereldfotos 
---
Kopen 
Speurders 
Koopjesjager 
---
Met Elkaar 
Dating 
---
Mijn leven 
Vrouw & Relatie 
AstroLink 
Uw horoscoop vandaag 
---
Contact 
Lezerservice 
Advertentietarieven 
Mail ons 
Over deze site 
Bij ons werken 
Alle uitslagen, standen, programma's 
[terug]
 D E   T E L E G R A A F   T E L E S P O R T 
SPORT ACTUEEL: NIEUWSPORTAAL
 
  Bloemendaal neemt voorsprong op gehavend Amsterdam

door Luuk Blijboom

   
 

AMSTELVEEN - Beiden spelen in de spits en beiden bedankten onlangs voor het Nederlands elftal. Maar voor het overige hebben Remco van Wijk en Marten Eikelboom niets gemeen - of het moeten hun blonde krullen zijn. Dat de ene aanvaller inderdáád de andere niet is, werd door beide hockeyers gisteren tijdens de eerste wedstrijd van de best-of-three om het landskampioenschap eens te meer onderstreept. Waar Van Wijk (241 interlands, 69 doelpunten) nadrukkelijk als aanjager voor Bloemendaal fungeerde, slaagde Eikelboom (154 caps, 54 treffers) er in de voorhoede van Amsterdam maar niet in de wedstrijd naar zijn hand te zetten. Het gevolg: een nipte (0-1), maar daarom niet minder belangrijke zege voor Van Wijk cum suis.

Eikelbooms stekelige reactie op vragen over het hoe en waarom van zijn aanvallende onmacht na afloop van het treffen, was typerend voor zijn hulpeloosheid. Pas na een half uur was de Amsterdammer tot enige zelfreflectie in staat, waarbij zijn eigen situatie feitelijk sprak voor de rest van de ploeg. "Er zijn te veel pijntjes."

Zelf zat hij er tien minuten na het eerste fluitsignaal "al behoorlijk doorheen." Het gevolg van de drie voorgaande wedstrijden in de halve finale tegen Klein Zwitserland, zo verduidelijkte hij. "Ik liep vandaag echt op mijn laatste benen. Wanneer ik fit ben, is het geen enkel probleem om in acht dagen tijd vier duels voluit te spelen. Maar sinds het WK in Kuala Lumpur kamp ik met een heupblessure die zich bij overbelasting behoorlijk doet gelden. Er is iets mis met de aanhechting, waardoor ik soms moeilijk kan bewegen. Ik kom momenteel zelfs nauwelijks aan trainen toe. En dan heb ik het alleen nog maar over mijn eigen situatie, maar binnen onze ploeg zijn er zo tal van verhalen. Het verschil met Bloemendaal is dat zij over een brede selectie beschikken, waar wij het met elf man moeten zien op te knappen."

Niet minder dan vijf strafcorners kreeg Amsterdam, maar resultaat leverden die korte hoekslagen - mede door goede intercepties van de razendsnel uitkomende Van Wijk - niet op. Eikelboom zelf kwam drie maal in kansrijke positie voor Bloemendaal-doelman André Morees, maar slaagde geen enkele keer in zijn opzet de stand weer in evenwicht te trekken, nadat Maarten Froger in de 28e minuut een fraaie solo van Teun de Nooijer eenvoudig afrondde. "Eerst werd ik gehinderd doordat iemand aan mijn broek trok, toen speelde ik af waar ik zelf had moeten schieten en vervolgens miste ik gewoon." Berustend: "Als ik écht scherp ben, timmer ik één van die ballen er zeker in."

Aan gene zijde van het kunstgras stonden de acties van Van Wijk in schril contrast met Eikelbooms ongelijke strijd tegen zichzelf. Alles zat de Brabander mee, zelfs het vervolg op een mislukte backhand vanaf de rand van de cirkel die als een levensgevaarlijk ongeleid projectiel in de richting van het hoofd van scheidsrechter Ten Cate suisde. Waar zijn ploeggenoot Karel Klaver anderhalve maand geleden na een soortgelijke actie op de intensive care belandde, redde de leidsman met een fraaie duik het vege lijf. "Je ziet, alles gaat van een leien dakje", lachte Van Wijk.

"Het mooie van sport", noemde hij de bloedvorm waarin hij de laatste weken verkeert. "Pieken op het moment dat zoiets van je verlangd wordt. Het is een combinatie van factoren. Ik ben fit, train de laatste tijd lekker en wordt niet gehinderd door allerlei gedonder om het hockey heen. Daardoor kan ik heerlijk mijn eigen spelletje spelen, met veel fysieke inzet. Eindelijk hoef ik geen balletje aan te nemen en meteen weer af te spelen. Bij mij is het nu eenmaal alles of niets. Dit keer is het alles. Of laat ik het zo zeggen: bijna alles."

Zo is het maar net, dacht Eikelboom hard. Hij troostte zich met de gedachte dat het eerste halve-finaleduel tegen HCKZ ook verloren ging. "Als het krachtsverschil woensdag net zo klein is als vandaag, zie ik nog reële kansen voor ons. Het is zwaar om je terug te knokken, maar het is niet veel eenvoudiger om een voorsprong te verdedigen."

Amsterdam - Bloemendaal 0-1 (0-1). 28. Froger 0-1. Tweede wedstrijd in best-of-three volgt woensdag.




 

zoek naar gerelateerde artikelen


ma 17 juni 2002

[terug]
     
© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.