IBARAKI - Wanneer het om een eindronde van het wereldkampioenschap gaat, heeft Ierland niet zo'n geweldige staat van dienst. In elf wedstrijden werd er nimmer meer dan één keer gescoord. Niettemin wordt een gelijkspel vaak als een overwinning beschouwd, dus daar doet het vredelievende groene leger het voor. En de manier waarop, is in die filosofie cruciaal. "Een Ier die zonder te strijden ten onder gaat: dat zal nooit gebeuren", vertelde manager Mick McCarthy met trots in zijn stem. Maar soms moet hij het zijn spelers nog wel even inwrijven. Zaterdag tegen Kameroen (1-1) en gisteren tegen Duitsland. Het antwoord in de tweede helft was hartverwarmend. En de ene Keane is de andere niet.

Slechts een paar seconden voor het laatste fluitsignaal van Ierland-Duitsland vindt spits Robbie Keane een gaatje in de Duitse defensie en weet hij de sterk keepende Oliver Kahn eindelijk te passeren. Wat volgt is een hartverwarmende vreugde-explosie van de 'Boys in Green', die de 1-1 bejubelen als een overwinning, en een karatetrap in het luchtledige van de diep ontgoochelde Duitse bondscoach Rudi Völler. (Foto: EPA)

Het is misschien een eentonig verhaal, maar opnieuw lieten de van huis uit beperkte 'Boys in Green' zien waartoe tomeloze strijdlust kan leiden. Drie voetballers staken net iets boven de middelmaat uit. Ten eerste Damien Duff, de eenzame spits en na Roy Keane de belangrijkste speler. Mede door zijn 'gesleur' kon Ierland gaandeweg de druk opvoeren. Cruciaal was tevens de invalbeurt van Niall Quinn. Hij wordt dit jaar 36, weegt 100 kilo en maakte in 1990 al doelpunten op dit toneel; tegen Nederland bijvoorbeeld. 'Quinny', een koosnaam die in ieder geval niet vanwege zijn lengte is bedacht, was het breekijzer dat Ierland nodig had om na een bleke eerste helft eindelijk eens iets af te dwingen.

De oude strijder legde diep in de extra tijd de bal keurig neer voor Robbie Keane, de derde persoon die het verschil maakte. Wat een afgetraind lichaam en getergde geest al niet met een mens kunnen doen. In het schot van Keane II zat veel venijn, waartegen zelfs Oliver Kahn niet was bestand. Want het moet gezegd, 'Ollie' leek gisteren schier onpasseerbaar.

Keane - overigens geen familie van de verstoten leider - vierde de gelijkmaker met een salto die eerder op de avond door Miroslav Klose was uitgevoerd. Met de 23-jarige aanvaller van Duitsland is nog een opvallende verschijning genoemd. Hij maakte zijn vierde treffer in dit toernooi, wederom met het hoofd, en belichaamt de hoop in een land dat zoekende is.

Een maand geleden wiebelde Duitsland heen en weer tussen twee stellingen. Wat was groter? Het leedvermaak vanwege het feit dat Nederland 'nicht dabei' was of toch de vrees dat de ooit zo machtige 'Mannschaft' niet langer toonaangevend is?

Kort voor het WK woog die tweede toch zwaarder. In het land van nationalisme en een geef-nooit-opcultuur bleek nog maar zes procent in een wereldtitel te geloven. Een unieke score. Ruim 50 procent dacht zelfs dat de tweede ronde het hoogst haalbare was. Natuurlijk deed oud-international Günther Netzer, een autoriteit met een puntige pen, een bom duiten in het zakje. Moraal van zijn verhaal: slappe hap, geen talent, geen toekomst. Zelfs Franz Beckenbauer vond dat Duitsland op dit WK niets te verliezen heeft. "De achtste finale zou al heel mooi zijn."

Het is bijna angstig, die nederigheid. De klapper in het openingsduel (8-0) stichtte nog meer verwarring. Zo wervelend, zo on-Duits had men het elftal zelden gezien. Maar wat was de effectieve waarde? McCarthy probeerde alvast voorzichtig aan te geven dat de Arabieren wel erg slecht waren geweest. "Hebben jullie iemand een overtreding zien maken?"

Ook Rudi Völler dacht aan een vertekend beeld en keek uit naar de eerste serieuze test tegen Ierland. In dat duel toonde Duitsland aan weer de oude te zijn. Niet erg verheffend dus. Koel en zakelijk. Sluipend en glurend. De leermeesters van het toernooivoetbal gaven hun ogen goed de kost. Nadat Klose in de negentiende minuut voor 1-0 had gezorgd, moest de overwinning linea recta naar huis worden gebracht. Zonder omwegen of U-bochten. Teamchef Völler heeft het allemaal al meegemaakt. Denk aan 1990. Het slechtste toernooi ooit, de slechtste finale ooit. Maar Duitsland werd wereldkampioen.

Tot dusver heeft de vertimmerde ploeg twee gezichten getoond. De rode blos op de wangen heeft het vooral te danken aan de complete spelbepaler Michael Ballack - hij gaf de fraaie voorzet waaruit de score werd geopend - en spits Klose. De mooiste verhalen zijn meestal de verhalen die je niet verwacht. Als Zidane of Figo de show steelt, vindt niemand dat vreemd. Maar het WK is ook een podium voor noviteiten. Klose is pas 23 en tekende nog niet zo lang geleden zijn eerste profcontract. De zoon van een Poolse moeder (82 interlands in het nationale handbalteam) en een Duitse vader maakte al drie keer drie treffers in een interland. "Miro heeft alles wat de perfecte spits moet hebben. Hij is snel, technisch begaafd en kopsterk", vindt Völler en hij kan het weten.

Enkele Duitse journalisten keken gisteravond even de andere kant op toen Klose de mixed zone doorkruiste. Weinigen dachten aan de spits van Kaiserslautern toen Völler vijf spelers zag wegvallen. "Ze vonden me te jong, te onervaren", zei Klose, die inmiddels door Beckenbauer werd betiteld als een kruising tussen Uwe Seeler en Gerd Müller. Dat klinkt zowaar optimistisch.

Door het spectaculaire, typisch Duitse doelpunt van Keane werd Klose echter niet een tweede keer de man van de wedstrijd. Groep E zou daardoor wel eens de eerste groep kunnen worden waar straks de zakjapanner aan te pas moet komen. Duitsland blijft weliswaar de favoriet, maar waar de ploeg in de wederopbouw staat, is na gisteravond nog niet helemaal duidelijk. Wat dat betreft zijn de Ieren eenvoudiger te beoordelen. Die staan, ongeacht de afloop, gewoon fier overeind. Zoals altijd.

Duitsland - Ierland 1-1 (1-0). 19. Klose 1-0, 90. Robbie Keane 1-1. Scheidsrechter: Nielsen (Den). Toeschouwers: 35.000.

Duitsland: Kahn; Linke, Ramelow en Metzelder; Frings, Schneider (90. Jeremies), Hamann, Ballack en Ziege; Jancker (75. Bierhoff) en Klose (85. Bode).

Ierland: Given; Kelly (73. Quinn), Breen, Staunton (87. Cunningham) en Harte (73. Reid); Finnan, Holland, Kinsella en Kilbane; Duff en Robbie Keane.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 6 juni 2002