Israëlische soldaten bij de Geboortekerk in Bethlehem sturen twee Palestijnse vrouwen en een kind terug die dachten een familielid te kunnen begroeten. In de kerk bevinden zich al meer dan een maand ongeveer 200 Palestijnen van wie het merendeel hoopt binnenkort vrij man te zijn. (Foto: REUTERS)

door Frank van Vliet BETHLEHEM - De weigering van Italië om dertien Palestijnse militanten op te nemen uit de door Israël omsingelde Geboortekerk van Jezus te Bethlehem heeft op het laatste moment een oplossing van het al zes weken durende conflict in de war gestuurd.

Amerikaanse diplomatieke auto's die de mannen zouden vervoeren, reden gistermiddag laat Bethlehem weer uit en de familieleden die door het Israëlische leger tot vlakbij de kerk waren toegelaten voor een laatste groet aan hun verwanten konden ook weer naar huis. De in een smal straatje achter rollen prikkeldraad verzamelde internationale pers werd nog maar eens voorzien van koffie die Palestijnse jongentjes met zakeninstinct verkopen. Het lange wachten is nog niet voorbij.

Door de Italiaanse houding komen ook de 26 Palestijnen die naar de Gazastrook moeten worden uitgewezen en de circa 80 anderen die op vrije voeten gesteld zouden worden, de kerk niet uit.

De Italiaanse eer is gekrenkt omdat men niet bij het overleg rond de kerk betrokken is geweest. Rome heeft het gevoel gekregen dat men gebruikt worden als 'dumpplaats' voor de Palestijnen. "We zijn arrogant en op een beledigende manier behandeld. Tot op het laatst moment werd ons niets verteld", aldus een Italiaanse zegsman.

De Italiaanse woede was ook merkbaar in de sluiting van het luchtruim voor Britse militaire vliegtuigen. Gevreesd werd dat de Palestijnen via Cyprus en een Brits toestel naar Italië zouden worden gevlogen. Twee telefoontjes van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Colin Powell, naar de Italiaanse premier Silvio Berlusconi leverden ook geen doorbraak op.

Het is overigens niet het enige probleem dat nog onopgelost is. Zo ligt de groep van circa tien vredesactivisten die zich uit solidariteit in de kerk bevinden nog dwars. De 'internationalen' eisen dat ze zich vrij mogen bewegen door Israël en de Palestijnse gebieden. Israël zet de groep het liefst meteen op een vliegtuig. Overigens worden de vredesactivisten door sommige Palestijnen gewantrouwd omdat ze vrezen dat er Israëlische spionnen tussen zitten. Anders is het voor hen nauwelijks verklaarbaar dat de vredesactivisten door het Israëlische kordon rond de kerk konden komen.

De Israëlische premier Sjaron wil in Washington president Bush overhalen overhalen om Arafat geheel buitenspel te zetten. De Verenigde Staten blijven echter Arafat erkennen als de gekozen leider van de Palestijnen. Sjaron zegt dat hij bewijzen heeft dat Arafat betrokken zou zijn bij terroristische acties tegen Israël.

In haar woning in een buitenwijk van Bethlehem kijkt Fatima Ebayat zoals ze de laatste zes weken gewoon was bijna onafgebroken naar het tv-scherm. De jongste zoon van de 65-jarige Palestijnse bevindt zich in de kerk. Als leider van de Al-Aksa Martelarenbrigade te Bethlehem staat de 29-jarige Ibrahim Ebayat hoog op de lijst van de personen die Israël wil verbannen.

Zijn moeder ontkent de positie van haar jongste in de groep die tal van aanslagen in Israël op zijn geweten heeft, niet. Wel stelt ze nadrukkelijk dat ze haar zeven kinderen niet heeft opgevoed om oorlog te voeren. Het lot was de familie Ebayat echter niet gunstig gezind. Nadat Ibrahim zijn neef Hussein opgeblazen zag worden door een Israëlische raket, afgevuurd vanuit een Apachehelikopter en later een andere neef verloor door een Israëlische bom in zijn auto, wilde hij wraak. De sieraden die zijn moeder hem had geschonken voor zijn aanstaande bruid werden verkocht om een automatisch geweer aan te schaffen. "Hij voelde zich anders niet meer veilig", zegt zijn moeder nu zachtjes.

Wat haar zoon precies op zijn kerfstok heeft, zegt de moeder niet te weten. willen nu vechten."

Ze is ervan overtuigd dat haar zoon door de kerk in te vluchten zijn leven heeft gered. Met de verbanning van haar kind naar het buitenland heeft de Palestijnse grote moeite. "Ik weet niet of ik hem ooit nog zal zien. De oorlog met de Israëli's kan nog jaren duren."

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 8 mei 2002