STEYL - De Rolandstraat in het Limburgse kloosterdorp Steyl moet dekking zoeken voor een agressieve fazant. Het beest, dat in Steyl al bekend staat als de pitbullfazant jaagt niet alleen krantenbezorger Daan elke dag de stuipen op het lijf. Postbode Yvonne durft zonder begeleiding de straat niet meer in. Ook omwonenden voelen zich niet langer veilig. Zij fietsen met een grote boog om de Rolandstraat heen.

Postbode Yvonne durft de straat niet meer in. "Een keer heb ik hem met mijn tas op zijn kop geslagen. Zelfs toen bleef-ie aan de gang."

Yvonne (34) brengt elke ochtend om half elf de brieven rond in de Rolandstraat, zij het sinds kort met knikkende knieën, zegt zij zelf. Maar ook de fazant blijkt een vogel van de klok. "Ik weet niet wat-ie tegen mij heeft maar hij staat me elke ochtend op te wachten. Een prachtige fazant, maar hij rent steeds als een idioot achter mij aan. Hij slaat zijn vleugels uit en krijst. De krantenbezorger heeft hij al in zijn been gepikt. U mag best weten dat ik verschrikkelijk bang ben. Als ik hem zie bel ik snel aan op nummer 9. Die man jaagt hem gelukkig voor me weg."

De 'pitbullfazant' staat klaar om in de aanval te gaan. Zelfs onze fotograaf moest snel de benen nemen om het vege lijf te redden. (Foto: Le Giesen)

De 'schrik van de buurt' heeft zich genesteld in een dennenboom in de achtertuin van nummer 7. De bewoner zegt al vijf dagen geen krant meer te hebben gehad. "Onze bezorger is als de dood voor hem", meldt de Limburger. "Terwijl het op zich een heel aardig dier is. Hij wil alleen zijn territorium verdedigen en zijn wijfje beschermen. En tja, dan wordt hij wel eens agressief. Hij rent ook achter elke brommer aan. Fietsers, eigenlijk alles wat maar beweegt. Iedereen maakt dan dat-ie weg komt. Ik geef toe, het is een vreemd gezicht als je weer eens iemand voorbij ziet rennen met zo'n grote fazant erachteraan."

De bewoner vermoedt dat de 'pitbullfazant' lang in de bostuin van de Kloosters van de Zwarte Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid aan de Waterloostraat heeft gehuisd. En dat hij, sinds de 100 jaar oude bomen daar zijn gekapt, zijn achtertuin als nieuw domein heeft uitgekozen.

"'t Gekke is dat hij ons wel met rust laat", vult zijn echtgenote aan. "Achter in de tuin spelen ook onze kleinkinderen. Guusje wordt net twee jaar. Daar loopt-ie gewoon omheen. Ik heb die kinderen wel gewaarschuwd dat ze hem niet mogen aaien. Ach, wij zijn er aan gewend. We kunnen er ook heerlijk van genieten. U zou hem eens moeten zien dansen om zijn wijfje. Een prachtgezicht!"

"Iedereen roept dat hij je niks zal doen", zegt postbode Yvonne. "Maar het is goed! Laatst nog heeft-ie in mijn schoenen gepikt. Sta ik gewoon te trillen op mijn benen tot janken aan toe. Ik durf hem ook niet weg te jagen. Een keer heb ik hem met mijn tas op zijn kop geslagen. Zelfs toen bleef-ie aan de gang. Nee, ik voel me daar echt niet veilig. Hier moet snel iets aan gedaan worden."

Een poging om de fazant te vangen mislukte onlangs omdat het dier zijn 'jagers' te snel af was. Volgens de bewoners van nummer 7 gaan er in de buurt al stemmen op hem op de jaarlijkse buurtbarbecue te roosteren. "Je kunt zo'n dier natuurlijk met gemak in de pan hakken. Maar dat zou ook niemand echt willen. Iedereen heeft er toch wel mee te doen. Men weet heus wel dat er een oplossing moet komen. Maar waar moet hij naartoe?"

Postbode Yvonne: "Ik heb al tegen mijn baas gezegd dat ik er mee wil stoppen als dit aan de gang blijft. Maar dan? Een volgende collega zal er net zoveel last van hebben. Weet u, van een hond, al is die nog zo groot, ben ik absoluut niet bang. Maar die fazant... Het is een griezel."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 28 maart 2002