Mario Cipollini is dolblij na het winnen van de Primavera. (Foto: Cor Vos)

SANREMO - Twaalf maanden geleden gaf het temperament van zijn dochtertje Lucrezia de doorslag. Teleurgesteld stond Mario Cipollini samen met zijn kleine meid in Sanremo op de meest ondankbare plaats van het podium achter winnaar Erik Zabel. De glunderende Duitser wilde de overwinningsbloemen aan het driejarige kind geven, maar die weigerde resoluut het geschenk aan te nemen. "Ik wil niets van de man die papa verslaat", fluisterde ze haar vader in het oor. Voor Cipollini stond het sinds die dag vast; Milaan-Sanremo zou en moest hij winnen.

Het machtsspel van zijn nieuwe Acqua & Sapone-formatie rondde 's werelds beste sprinter op de Via Roma imponerend af. Het was een zege voor héél Italië, waar iedereen al jaren van 'Mooie Mario' houdt. Mensen vielen elkaar in de armen en zijn grootste concurrenten omhelsden de winnaar voorbij de streep. "Dit is meer dan enkel een wedstrijd winnen, dit is alsof ik een nieuw leven instap", zei 'Cipo' met de breedste glimlach van zijn loopbaan.

Liefst 170 overwinningen heeft de 35-jarige Toscaan reeds achter zijn naam, maar de grote klassieker ontbrak nog op zijn palmares. "Milaan-Sanremo is mijn klassieker. Veertien jaar lang ben ik hier gestart, vaak als favoriet. Mijn hele carrière heb ik hiervan gedroomd. Deze bekroning is fantastisch, maar ook een bewijs dat ik perfect een jaar naar een wedstrijd kan toeleven. Dat geeft mij moraal voor het WK in Zolder in oktober."

Hoewel diverse Italiaanse ploegleiders daags voor de start besloten hadden om de wedstrijd al op ruim honderd kilometer voor de streep hard te maken om een sprintersbal te voorkomen, werkte de tegenwind op de brede kustwegen de aanvallers niet in de kaart. De 'Primavera' werd pas een waardige klassieker na diverse valpartijen. Opschudding ontstond er in het omvangrijke peloton nadat viervoudig winnaar Erik Zabel vlak voor de Cipressa van fiets moest verwisselen. "Iemand reed van achteren tegen mijn achterwiel", verklaarde de Duitser. "De derailleur was kapot, waardoor ik van fiets moest wisselen. Juist toen de achtervolging weer op gang kwam, was de hele weg geblokkeerd door een massale valpartij. Toen wist ik dat Milaan-Sanremo verloren was."

Een kilometer na het materiaaldefect van Zabel was Geert van Bondt het lijdende onderwerp van een massale valpartij waar Erik Dekker en Danilo Di Luca de belangrijkste slachtoffers van waren. Ook Van Bondt werd van achteren aangereden, waardoor hij dwars op de weg kwam te staan en een twintigtal renners over hem heen buitelden. Het peloton brak in drie groepen.

Zonder Zabel was er tijdens de beklimming van de Cipressa onduidelijkheid. Paolo Bettini zette onder aan de klim aan, maar niemand durfde voluit te gaan. De laatste anderhalve kilometer van de klim is een lange rechte weg en iedereen was gewaarschuwd dat het daar volle tegenwind was. De aanvallers snapten dat ze andermaal tot de Poggio moesten wachten, terwijl gerenommeerde sprinters als Cipollini, Oscar Freire, Alessandro Petacchi en Jan Svorada hun kans zagen.

Op de beruchte Poggio hadden Bettini en Giuliano Figueras de meeste macht in hun benen. Veertien seconden voorsprong op de top konden voldoende zijn, alleen bleek de Mapei-troef niet de beste afdaler te zijn. De trein van Cipollini nam daarentegen alle risico's. Maandenlang had de ploeg naar de 'Classicissima' toegeleefd. Er werden speciale trainingskampen in Zuid-Afrika en Mallorca belegd om geen dag de training over te slaan. Acht seconden was de achterstand halverwege de klim en door het werk van Gentili en Trenti werden de twee Italianen op 900 meter van de streep achterhaald.

"De ploeg heeft fantastisch gewerkt", constateerde Cipollini tevreden. "Lombardi was de laatste man die voor mij de sprint moest aantrekken. Op 250 meter van de streep ging ik zelf al aan. Dat was een risico, maar ik voelde me onverslaanbaar. De hele dag al. Alleen op de Cipressa deden de benen pijn, maar de Poggio verteerde ik verrassenderwijs makkelijker. Zulke benen heb ik in veertien jaar Milaan-Sanremo nog nooit gehad."

In 1994 eindigde 'Il Magnifico' achter Giorgio Furlan reeds als tweede. Toen smeet hij nog zijn fiets door de achterruit van de auto van wedstrijddirecteur Carmine Castellano, omdat hij de situatie voorbij de finish niet veilig achtte. Vorig jaar moest Cipollini nog Zabel voor zich dulden, maar zaterdag veroverde hij Sanremo definitief. De dronken straatmuzikant die rond het middaguur in de badplaats het 'Vince Cipollini' aanzette, bleek gelijk te hebben.

"Het heeft me ontroerd", constateerde de hartendief. "Ik ben een man van emoties en Milaan-Sanremo is een koers van emoties Het lijkt alsof iedereen blij is met mijn succes. De reacties van de andere renners waren fantastisch. Ik wist echter niet dat er zoveel respect voor mij in het peloton was. Maar ik ben iemand die de ongeschreven, ethische regels van de wielersport altijd heeft nageleefd. Dat weet men en dat waardeert men."

Uitslagen Milaan-Sanremo. Wereldbeker, eerste wedstrijd:

1. Cipollini (Ita) 287 km in 6.39.30 (43,104 km/u), 2. Rodriguez (VSt), 3. Markus Zberg (Zwi), 4. Planckaert (Bel), 5. Freire Gomez (Spa), 6. Konecny (Tsj), 7. Tsjmil (Bel), 8. Svorada (Tsj), 9. Bossoni (Ita), 10. Manzoni (Ita), 19. Lotz (Ned), 137. Kroon 11.43, 166. Knaven 17.53, 167. Boven, 168. De Jongh. Uitgevallen: o.a. Dekker, Van Heeswijk.

Stand WB: 1. Cipollini 100 punten, 2. Rodriguez 70, 3. Markus Zberg 50, 19. Lotz 7.

Stand WB ploegen: 1. Domo-Farm Frites 12 punten, 2. Alexia-Allumino 9, 3. Tacconi Sport 8, 4. Rabobank 7.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 25 maart 2002