SALT LAKE CITY - Zoals zo vaak bleek zich in de staart van het olympisch skiprogramma nog flink wat venijn te bevinden. Op de slalom voor de olympische mannen, het laatste alpine-onderdeel van de negentiende Winterspelen, sneuvelden reputaties als waren het frontsoldaten in de oorlog. De twee op de hellingen van Deer Valley Resort gestoken afdalingen bleken voor veel gevestigde namen net even te veel van het goede.

Maar waar reputaties sneuvelen, worden nieuwe helden geboren en die hadden zaterdag vooral de Franse nationaliteit. Jean-Pierre Vidal (goud) en Sebastien Amiez (zilver) zorgden voor een Franse dubbelslag, maar werden in hun vreugde overvleugeld door de grootste verrassing van de olympische slalom: Alain Baxter. De Schot won tot ieders verbazing de bronzen plak en bezorgde Groot-Brittannië daarmee voor het eerst in de geschiedenis olympisch eremetaal op een skionderdeel.

"Dat kan er dus allemaal gebeuren in een slalom, ik weet echt niet wat ik meemaak", aldus Baxter, die in eigen land op eenzame skihoogte staat. "Dit is echt ongelooflijk, ik kan niet begrijpen dat ik hier op het podium ben beland. Tijd om me zenuwachtig te maken voor de tweede run had ik gelukkig niet, want ik was bijna te laat boven voor de finale. En nu ben ik podiumklant, de wonderen zijn de wereld nog niet uit."

Het goud/zilveren-duo was intussen al volledig ondergesneeuwd in het feestje dat ter ere van de Franse sneeuwrevolutie op de berghelling werd gevierd. Als balletdansers in de sneeuw walsten de twee landgenoten zaterdag om de gestoken paaltjes, die voor hen geen problemen leken op te leveren. "Maar het was echt niet zo simpel, de omstandigheden waren erg moeilijk", aldus Amiez, die zijn reputatie als slalomspecialist volledig waarmaakte. Vidal, de eerste Franse olympische slalomkampioen na de legendarische Jean-Claude Killy (1968, Grenoble) beaamde de woorden van zijn teamgenoot. "Door de warmte was de sneeuw erg zwaar en de piste erg verraderlijk. Het verbaast me niets dat zoveel skiërs de finish niet hebben gehaald. Wij hebben die omstandigheden overwonnen, dit is een prachtige dag voor het Franse skiën."

Maar het verhaal van de olympische slalom was niet alleen een verhaal over (verrassende) winnaars. Maar liefst 26 skiërs sneuvelden al in de eerste run; onder hen Rainer Schoenfelder, de nummer vier in het World Cup-klassement en de slalomspecialisten Giorgio Rocca en Kalle Pallander.

Het verdriet over hun vroegtijdige uitschakeling zou echter in het niet vallen bij de dramatiek die het lot in petto had voor Bode Miller, Amerika's hoop in bange skidagen meldde zich zaterdag als torenhoge favoriet op de piste. Die favorietenrol dwong hij eerder tijdens de Winterspelen af met een fantastische slalomdemonstratie tijdens de combinatie, waarop hij vorige week olympisch zilver veroverde. Miller kwam toen tijdens de afdaling, naast de slalom het tweede onderdeel van de combinatie, ten val en leek kansloos voor een medaille. Maar twee onwaarschijnlijke slalomafdalingen op leven en dood deden hem alsnog op het podium belanden en gaven zijn slalomreputatie en zelfvertrouwen een enorme 'boost'.

Het mocht zaterdag echter niet zo zijn voor Miller, die als enige tijdens de eerste run de schade ten opzichte van snelste man Vidal beperkt (0,36 sec) had weten te houden. Onder lawinegevaar veroorzakend kabaal begon de Amerikaan aan zijn beslissende run op de gemene "Know You Don't" genaamde helling, die de eerste vier finalisten even eerder met huid en haar had verslonden. En ook Ivica Kostelic was in het zicht van de haven - hij had nog vier van de 57 in de tweede run gestoken poortjes voor zich - gesneuveld.

Alles leek dus in het voordeel van Miller te spreken, maar de man uit New Hampshire ging ten onder aan de druk en de piste - nota bene door zijn eigen coach gestoken - die hem al na een paar bochten te machtig werd. Hij miste een poortje, maakte daarna het parcours nog wel af, maar kon bij de finish slechts met verontschuldigende armgebaren afscheid nemen van de vele Amerikaanse fans. Die waren na het slippertje van hun held met stomheid geslagen en zagen even later vol ongeloof twee Fransen en een Schot het erepodium beklimmen. En dat op de meest technische skidiscipline, waarop voorheen slechts de 'groten der aarde' olympisch eremetaal veroverden.

Voor Vidal was de olympische triomf pas de tweede slalomzege uit zijn loopbaan. Vlak voor de laatste jaarwisseling liet hij in het Sloveense Kranjska Gora zijn eerste overwinning optekenen, maar veel meer wapenfeiten kon de Fransman tot aan de olympische slalom in Salt Lake City niet aandragen. Op de dag voor zijn 25e verjaardag bracht hij daar echter drastisch verandering in, op een wijze die de Fransen in alle euforie al vergelijkingen deed trekken naar meervoudig olympisch kampioen Jean-Claude Killy. Vidal zal zich ongetwijfeld gerealiseerd hebben dat die vergelijking op z'n zachtst gezegd behoorlijk overdreven was. Maar daar maalde in het Franse kamp - begrijpelijk - eventjes helemaal niemand om.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 25 februari 2002