SALT LAKE CITY - Op de klanken van de Canadese hymne wiegde Hayley Wickenheiser haar zoontje Noah. De tranen stroomden over haar wangen. In de uitverkochte ijshockeyarena E-Center stond een moeder die net olympisch kampioene was geworden door in een zinderende finale aartsrivaal Verenigde Staten te onttronen (2-3). Voor Wickenheiser, na afloop uitgeroepen tot de beste aanvalster, ging daarmee een olympische droom in vervulling. Maar met Noah op haar arm plaatste ze de prestatie onmiddellijk in het juiste perspectief. "Het is belangrijker een goede moeder te zijn dan een succesvolle ijshockeyster. Ik hoop dat ik het allebei ben."

Hayley Wickenheiser.

Een verhaal over vrouwen-ijshockey is een verhaal over volwassenwording. Vier jaar geleden, tijdens de Spelen van Nagano, debuteerde de jonge sport op het olympische platform. Het niveau over de gehele linie was tamelijk armoedig. De puck werd vaker gemist dan geraakt. Slechts twee landen, Canada en de Verenigde Staten, haalden een acceptabel niveau. Ondanks zeven achtereenvolgende gewonnen WK-finales verloor Canada destijds de eerste olympische finale in de geschiedenis. Wickenheiser: "Het was een nachtmerrie." Donderdagavond - vier jaar na dato - haalden de 23-jarige Wickenheiser en haar collega's hun sportieve revanche, nota bene in het hol van de leeuw. Het niveau was in weinig te vergelijken met dat van Nagano '98. "De sport heeft de afgelopen jaren een enorme ontwikkeling doorgemaakt", meent Wickenheiser, in eigen land de vrouwelijke Wayne Gretzky genoemd.

Wickenheiser is een van de vrouwen die tijdens een wedstrijd op een mannelijke manier de strijd aangaat. Officieel is bij vrouwenhockey geen lichamelijk contact toegestaan. Een stevige bodycheck is nog altijd uit den boze. Wickenheiser zou het graag anders zien. Het zou de sport zeker in Noord-Amerika meer aanzien geven. "Klappen en beuken krijgen hoort nu eenmaal bij ijshockey."

Een verhaal over vrouwen- ijshockey is ook een verhaal over vrouwen die in veel gevallen liever als jongetje waren geboren. Dat geldt zeker ook voor Wickenheiser. Als dochter van een professionele ijshockeyer kreeg ze de sport met de paplepel ingegoten. Toen zij vijf was, legde haar vader in de achtertuin zelfs een vijver aan, zodat zij dag en nacht kon oefenen. In de jaren die volgden, ontwikkelde Hayley Wickenheiser zich tot een begenadigd ijshockeyster. Ze speelde tot haar twaalfde in jongensteams en werd met de regelmaat van de klok uitverkozen tot 'man of the match'. Ze was vijftien toen ze haar WK-debuut maakte. Als man met dezelfde kwaliteiten zou ze waarschijnlijk een miljonair in de NHL zijn geweest. In plaats daarvan werd Wickenheiser een huisvrouw met twee kinderen, die in haar vrije tijd ijshockey speelt bij de Montreal Canadiens. Ze maakt zich al jaren hard voor een professionele vrouwenleague. "Maar dan moet het niveau verbeteren. Het zou leuk zijn als we met onze sport een paar centen kunnen verdienen en onze wedstrijden wat meer aandacht krijgen."

De olympische finale toonde volgens Wickenheiser, die als softbalster deelnam aan de Zomerspelen in Sydney, aan dat vrouwenijshockey wel degelijk bestaansrecht heeft. Volgens haar bleef alleen het niveau van de arbitrage achter bij dat van beide teams. Bovendien was enige vorm van partijdigheid de arbiters niet vreemd. Volgens haar moest en zou Amerika de finale winnen. Canada kreeg liefst twaalf tijdstraffen, twee keer zoveel als de thuisploeg. "Alle beslissingen vielen uit in ons nadeel. Zoiets had ik nog niet eerder meegemaakt, maar we hebben het desondanks gehaald. We hebben karakter getoond en gespeeld als een team. Dat heeft ons er doorheen gesleept", aldus Wickenheiser, die een van de drie Canadese doelpunten voor haar rekening nam.

Met het 2-3 verlies in de finale, die overigens werd bekeken door veel NHL-spelers, kwam voor de Amerikaanse vrouwen een einde aan een zegereeks die 35 wedstrijden - waarvan acht tegen Canada - had geduurd. Na afloop, tijdens de huldiging, was er van beide teams dan ook geen enkele speelster die het droog hield. Ook dat is vrouwenijshockey.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 23 februari 2002