wo 13 februari 2002
|
|
D E T E L E G R A A F T E L E S P O R T
|
|
|
|
De wereld als speeltuin
Van onze speciale verslaggevers |
|
|
|
SALT LAKE CITY - Bij het opmaken van de balans van zijn leven zegt Maarten Sauerbreij opeens verbaasd: "Dat ik zo oud ben geworden." Terwijl hij op de piste zijn dochter Nicolien nauwlettend in de gaten houdt, is hij in gedachten weer in de Watergraafsmeer. Het kind staat in hem op als hij vertederd vertelt over zeepkisten, ijs en pingelen op een pleintje met Sjakie Swart en Bennie Muller. Een Amsterdamse straatjongen, toen en nu op de Winterspelen in Salt Lake City. Door het talent van zijn oudste dochter werd hij na onenigheid met de Nederlandse Skifederatie voor een dilemma geplaatst. Een keuze waarover de jeugdtrainer geen seconde hoefde na te denken. Sauerbreij verkocht zijn huis en ging in de verbouwde schuur wonen. In de winter wordt er verhuisd naar een camper om alle wedstrijden van dichtbij mee te maken. "Je moet lef in je leven hebben," verklaart hij deze rigoureuze stap. "Op het moment dat snowboarden voor Nicolien echt een serieuze sport werd, ben ik meteen de schuur gaan verbouwen. Een kelder eronder, puntdak erop. Voor 350.000 gulden heb ik destijds mijn huis verkocht. Het is nu een miljoen waard. Geeft niet, want ik zou dit leven voor geen goud willen missen."
|
Nicolien Sauerbreij gaat vrijdag met haar snowboard op voor het onderdeel parallel reuzenslalom. (Foto: REUTERS)
|
Op de training wordt de trotse vader bijna lyrisch. "Ik stond net naar Nicolien te kijken en kreeg opeens een raar gevoel in mijn buik. Zoals zij op haar board stond, de kanten aansneed en met veel snelheid naar beneden vloog, dat heb ik nog niet vaak gezien. In de World Cup werd Nicolien de afgelopen weken tweede, derde, vierde en vijfde. In Frankrijk wordt zij 'La revelation' (De openbaring, red.) genoemd. Wij hebben afgesproken dat wij geen voorspellingen doen, maar het zou voor mij geen verrassing zijn als zij vrijdag de wereld ging verbazen."
|
Vader en dochter Sauerbreij: "Het zou mij geen verrassing zijn als zij vrijdag de wereld ging verbazen."
|
Maar liefst tweehonderd dagen per jaar is hij met zijn dochters Marieke, ook een getalenteerd snowboardster, Nicolien en echtgenote Yvonne onderweg. Puur genieten voor Sauerbreij. "Ik kan nu éénmaal niet in een keurslijf rondlopen. In de zomer werk ik op de universiteit van Amsterdam op de afdeling tandheelkunde. Daar hou ik de patiëntenregistratie bij. Omdat ik niet kan wachten, één van mijn zwakke punten, ga ik meestal op mijn fiets naar mijn werk. Dan zie ik al die mensen in de file staan en heb ik medelijden met ze."
In je leven moet je lef hebben, luidt zijn credo. In het leven, maar ook op het snowboard. Zijn dochter moet vrijdag gaan aanvallen, want aan trutterig snowboarden heb je niets. Maarten Sauerbreij: "Er waren eens een paar Belgen bij ons aan het trainen. Voor de start van de wedstrijd keken ze naar beneden. Het parcours was zo steil, ze deden het in hun broek en legden hun hoofd op het blok. Zelfs als je twijfelt, gaat het al fout. Nicolien weet dat en gaat hier aanvallen. Daarmee kom je het verst." |
|
|
zoek naar gerelateerde artikelen
wo 13 februari 2002
|
|
|
|
|
© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.
|
|
|