De Telegraaf-iDe KrantNieuwsLinkSportLinkDFT.nlDigiNieuwsCrazyLife
wo 13 februari 2002  
---
Nieuwsportaal
---
Uit de krant 
Voorpagina Telegraaf 
Binnenland 
Buitenland 
Telesport 
Financiële Telegraaf 
Archief 
ABONNEER MIJ 
---
En verder 
De euro 
PC Thuis 2001 
Begroting 2002 
De prins en Maxima 
Over Geld 
Fiscus 2001 
Scorebord 
Auto op vrijdag 
Filmpagina 
Woonpagina 
Reispagina 
Jaaroverzicht 2001 
---
Ga naar 
Het huwelijk van de prins en Máxima 
De Olympische Winterspelen van Salt Lake City 
AutoTelegraaf 
Reiskrant 
Woonkrant 
VacatureTelegraaf 
DFT 
CrazyLife 
Weerkamer 
Al onze specials 
Headlines 
Wereldfoto's 
Wereldfotos 
Reageer op 't nieuws 
---
Kopen 
 Speurders 
ElCheapo 
---
Met Elkaar 
Netmail 
Nice2Meet 
---
Mijn leven 
Vrouw & Relatie 
AstroLink 
Uw horoscoop vandaag 
De Psycholoog 
---
Contact 
Abonneeservice 
Advertentietarieven 
Mail ons 
Over deze site 
Bij ons werken 

Alle uitslagen, standen, programma's 
[terug]
 D E   T E L E G R A A F   T E L E S P O R T 
 
  Liefde enige drijfveer
voor 'rodeloma'

Van onze speciale verslaggevers

   
 

SALT LAKE CITY - In alle soorten en maten lopen de atleten door het olympisch dorp in Salt Lake City: dik dun, blank, gekleurd, jong en niet te vergeten oud. Wat te denken van Anne Abernathy, de rodelspecialiste wiens paspoort niet alleen het excentrieke herkomstland De Maagdeneilanden vermeldt, maar ook nog eens de voor olympiërs opvallende leeftijd van 48 jaar. Daarmee is ze de oudste deelnemer aan de negentiende Winterspelen.

Klik op de foto voor een afbeelding op volle grootte (242x598, 42kb)

Dat Abernathy een van de belangrijkste aanhangers is van de olympische leus 'deelnemen is belangrijker dan winnen', spreekt inmiddels voor zich. Vijf keer al meldde ze zich op het olympisch appèl, zonder enige hoofdprijsaspiraties. "Ik ben allang blij dat ik mee mag doen, aan winnen heb ik nog nooit gedacht."

In het rodelwereldje staat ze inmiddels bekend als 'grandma luge' (oma rodel), een bijnaam die ze tijdens de Winterspelen in Nagano (1998) zelfs op haar rodelslee had laten schilderen. "Veel van mijn collega's hadden een dochter van mij kunnen zijn, dus het is niet zo vreemd dat ze mij deze bijnaam hebben gegeven", aldus de van oorsprong Amerikaanse, die later verkaste naar St. Thomas op de Maagdeneilanden.

Daar begint de rodelsport dankzij de inspanningen van 'rodeloma' inmiddels aardige vormen aan te nemen, want namens de Maagdeneilanden komt in Salt Lake City zelfs een tweede vrouw uit op het onderdeel rodelen. Dinah Browne mag zich tegelijkertijd de eerste donkere vrouw noemen die op olympisch niveau rodelt, zodat de Maagdeneilanden in Utah geen gebrek aan publiciteit hebben. "Mijn familie en vrienden zijn allemaal opgewonden omdat ik aan de Winterspelen meedoe", aldus Browne. "Tegelijkertijd vinden ze me allemaal ook wel een beetje gek, maar dat kan me niets schelen."

In tegenstelling tot Browne, die de rodelsport pas in 1999 ontdekte, is Abernathy al ruim een kwart eeuw actief in het ijskanaal. In het World Cup-circuit van dit jaar prijkt haar naam op de 32e plaats, met als beste prestatie een 21e klassering in Winterberg. Op de vraag of ze er na al die jaren niet genoeg van heeft, heeft ze een pasklaar antwoord: "Mijn liefde voor het rodelen is onuitputtelijk. Niemand is actief in de rodelsport vanwege het geld, want dat valt met rodelen niet te verdienen. We doen het allemaal omdat we van de sport houden en eigenlijk is dat de enige goede reden om bepaalde dingen, wat dan ook, te doen."




 

zoek naar gerelateerde artikelen


wo 13 februari 2002

[terug]
     
© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.