De oefeninterland Nederland-Engeland staat bol van de tegenstellingen. In augustus werd het Oranje van Louis van Gaal nog breeduit bewierookt na de halve demonstratie (0-2) in Londen. "See you in Tokio" zei Sven-Göran Eriksson tegen zijn collega. Maar hij zal komende zomer veel mensen zien in het Verre Oosten; de kleur Oranje zit er niet bij. Terwijl in het nabij gelegen Hilton door de opvolgers van Van Gaal werd gesproken over de start van het EK in 2004, begon de Zweedse bondscoach van Engeland in - hoe toepasselijk - Hotel Okura aan de voorbereiding op het WK. Over de Nederlandse klasse geen woord meer.

Sven-Göran Eriksson stelt de Engelse pers gerust: "Een grote revolutie zal ik niet ontketenen." (Foto: Fotografie Rob de Jong)

Wat de KNVB niet aandurfde - een buitenlandse bondscoach - werkt in het Verenigd Koninkrijk verfrissend. "In de voetballerij en ook in mijn hoofd veranderen de dingen heel erg snel", weet Eriksson uit ervaring. De mensen die eerst niets van hem moesten hebben, spinnen nu aan zijn voeten van genot. 'Mister Cool' bracht de hoop terug in het gepijnigde leeuwenhart, maar hij is er nog niet. Dat werd in de aanloop naar het duel in Amsterdam wel duidelijk.

In het Nederlands elftal doken geen nieuwe gezichten op. Eriksson, die na een laatste test over een fitte David Beckham kan beschikken, nam maar liefst vier debutanten mee. En daar heeft het grote, vastgeroeste persleger zichtbaar moeite mee. Het geeft aan hoe traditioneel er nog steeds naar het nationale elftal wordt gekeken. Jarenlang, te lang, werd vastgehouden aan oude spelers, zoals Martin Keown, Tony Adams, David Seaman en Teddy Sheringham. Eriksson wil zijn blik echter verruimen. Hij dwingt veel respect af door tientallen wedstrijden in de Premier League te zien en slaat ook geen wedstrijd over van het nationale elftal onder 21 jaar.

"Als je 23 spelers uitnodigt, doe je dat om te experimenteren. Een grote revolutie zal ik niet ontketenen. In grote lijnen staat de selectie vast, maar met het oog op de toekomst wil ik weten wat we kunnen verwachten. Dan is dit de ideale mogelijkheid, want het WK begint niet morgen. Ik heb die jonge spelers sinds november regelmatig aan het werk gezien. Ze verdienen een kans, dat heb ik de afvallers ook verteld. Het zal een zwarte test zijn. Falen vind ik niet erg. Het zou juist vreemd zijn als die debutanten meteen de besten zijn", doelde hij op Wayne Bridge (Southampton, 22 jaar), Ledley King (Spurs, 22), Michael Ricketts (Bolton Wanderers, 24) en Darius Vassell (Aston Villa, 22).

De laatste twee zijn aanvallers en zullen vermoedelijk de meeste speeltijd krijgen nu topscorer Michael Owen (knie) is afgevallen. Eriksson maakt zich geen zorgen over de blessuregevoeligheid van de wonderboy. "Dat hij er nu niet bij is, vind ik niet zo erg. Het is belangrijker dat Michael fit is wanneer ik medio mei mijn definitieve selectie moet opgeven bij de FIFA. Hij is iemand die op het WK het verschil kan maken."

Hoewel het grootste spektakel in de Engelse topcompetitie de signatuur van buitenlandse voetballers draagt, heeft Eriksson een ruime keus. Zo wordt de roep om een terugkeer van Alan Shearer, dit seizoen uitstekend op dreef met Newcastle United, met de dag sterker en is Robbie Fowler evenzeer een kandidaat nu hij nieuw geluk heeft gevonden bij Leeds United. Ook in Engeland denken volk en media, in willekeurige volgorde, hard mee met de bondscoach. Te hard, zuchtte Eriksson gisteren.

"We kunnen er tot de start van het WK over discussiëren, maar dit is mijn keus. Als ik Emile Heskey en Kevin Phillips niet had opgeroepen, zou ik dezelfde vragen krijgen; alleen gaat het dan om andere namen. Ik weet wat de spelers kunnen die ik niet heb genomen. In mei zal het moeilijker worden. Tot die tijd staat de deur open voor alle kandidaten", hield hij de luisteraars in het ongewisse.

Eriksson heeft de resultaten mee, anders zou een aantal impopulaire maatregelen extra slecht vallen bij de dienaars van beeld en schrift. Zo heeft hij een alcoholverbod uitgevaardigd, zelfs tijdens persconferenties. Die gebruikelijke sessie hield hij nu, tot morrend protest, nog maar één keer tijdens de voorbereiding op het duel met Nederland. Eriksson is niet zo'n prater, vandaar. "Dus ik hoef mezelf niet elke dag in de krant terug te zien."

Aan de sparringpartner had hij nog altijd geen woord besteed, behalve een kleine 'reminder' dat Engeland in augustus volkomen verdiend met 2-0 had verloren. Maar de tegenstander van vandaag interesseerde eigenlijk niemand. Het gaat louter om Engeland, in Japan natuurlijk weer één van de favorieten voor het goud, of dat nou reëel is of niet. Nederland gaat niet en hoort er voorlopig dus ook niet bij. Dat was pijnlijk waarneembaar in het Okura. Een constatering die bij elk oefenduel van Oranje tegen een WK-deelnemer wel zal blijven echoën.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 13 februari 2002