Ruud Krol, die zich momenteel met Ajax in de Algarve voorbereidt op de tweede competitiehelft, doet niet mee aan het zwartenpietenspel na de uitschakeling van het Nederlands elftal voor het WK. "Wat schiet je er mee op? Je gaat heus niet alsnog naar het WK als je de schuld afschuift.''

ALMANCIL - Zijn basse stemgeluid sterft pas ver buiten het trainingscomplex in de Algarve. Niemand van de Ajacieden kan beweren dat ze assistent-trainer Ruud Krol niet horen. Een tweede Bobby Haarms is opgestaan. Omstanders genieten van de aanwijzingen en de aanmoedigingen. Naar Ruud Krol heeft hoofdtrainer Ronald Koeman geen omkijken hier in Almancil waar Ajax zich onder ideale omstandigheden voorbereidt op de tweede helft van de competitie. De relatie Koeman/Krol bewijst voor de zoveelste keer dat echte toppers zich goed met elkaar verstaan.

De twee internationals van weleer kenden elkaar voor Ajax van horen en zien, maar werkten nooit samen. "Vandaar dat ik niet meteen ja heb gezegd toen ik werd benaderd. Ik wilde eerste met 'Roon' praten", hapte Krol niet direct toe. "Al snel bleek dat we op dezelfde golflengte zaten." En nu staan de twee voormalige vrije verdedigers van wereldklasse samen voor het karwei om van Ajax, waar ze ooit speelden, weer een topclub te maken.

Die uitdaging deed Krol besluiten aan directeur Henk Kesler van de KNVB te vragen of hij zijn contract bij de voetbalbond voortijdig mocht beëindigen. "Vooral omdat het Ajax betrof. Tegen een andere club zou ik nee zeggen. Maar als je jeugdliefde je vraagt, ja, dat maakte veel emoties bij me los. Ik voelde me vereerd. Het kwam ook zo uit de lucht vallen. Ik ben de KNVB dankbaar dat ze me lieten gaan en sluit niet uit dat ik er ooit terugkeer." Achteraf gezien zadelde Krol de bond met zijn vertrek wel met een probleem op. "Zo zou je het kunnen stellen, maar het ligt niet aan mij dat Zeist nog steeds geen bondscoach heeft gestrikt. Ik heb ze wel aangegeven dat ze het moeten zoeken in de categorie van ex-topspelers. In gesprekken is me duidelijk geworden dat daar de voorkeur van de internationals naar uitgaat. Verder is het mijn zaak niet meer."

Ruud Krol zou als geen ander passen in de profielschets van de nieuwe bondscoach. In een constructie met Johan Neeskens samen werd hij ook veelvuldig genoemd door de internationals. Toch heeft hij er nooit naar gehengeld, zelfs niet naar verlangd na het opstappen van Louis van Gaal. "Ik heb Kesler alleen laten weten dat hij op me kon rekenen met de loting en de drie vriendschappelijke interlands in het voorjaar. Alleen is die deur gesloten na m'n transfer naar Ajax."

Het bondscoachschap heeft voor Krol nooit serieus gespeeld omdat hij een andere weg voor ogen had met z'n trainerscarrière. "Na m'n fantastische ervaringen tijdens EURO 2000 en de deceptie van de kwalificatiereeks voor 2002 zou ik aan het eind van het seizoen sowieso vertrekken uit Zeist. Ik verlangde naar het dagelijkse werk met spelers en was klaar om hoofdtrainer te worden bij een club. Tot Ajax kwam. De aanbieding greep me zodanig, dat ik mijn wens om eerste man te worden eenvoudig in de ijskast kon zetten."

Het assistentschap valt de 52-jarige Amsterdammer niet zwaar. Omdat hij het niet ervaart als het spelen van de tweede viool. Iets wat nauw verbonden is met de opstelling van de hoofdtrainer. "Het heeft z'n beperkingen, maar daar kan ik goed mee omgaan. De hoofdtrainer beslist, hij is het gezicht van het elftal, van de club en je bent verplicht je achter hem te scharen. Kan je daarmee niet uit de voeten dan moet je vertrekken. Dat is zowel bij Louis van Gaal als Ronald Koeman nooit bij me opgekomen. Intern staan ze namelijk open voor discussie en dat is belangrijk voor me."

Wat niet wegneemt dat er bij de buitenwacht heel wat wenkbrauwen werden gefronst bij het zien van tactische varianten en spelerswissels door Louis van Gaal bij het Nederlands elftal. Krol zat er bij, maar keek alleen maar. Waarom greep hij niet in? "Een assistent kan de hoofdcoach niet overrulen. Je geeft zaken aan, stelt vragen, maar het finale besluit is aan de hoofdtrainer. Mee eens of niet; achteraf verdedig je zulke beslissingen. Het past een assistent niet z'n baas links of rechts te passeren. Dan moet je vertrekken."

Vandaar dat Krol de keuze's van bondscoach Louis van Gaal tot op de dag van vandaag verdedigt. "Zoiets ben je verplicht. Je maakt allemaal fouten. Alleen is het achteraf te gemakkelijk praten. Neem Portugal uit. Je komt met 2-0 voor en geeft niets weg. Met de wissels neem je door wat de bedoeling is. Ze voeren het verkeerd uit of helemaal niet, je komt onder druk te staan en je geeft de zege uit handen. Maar in de tussentijd help je twee kansen op 3-0 om zeep. Wat is wijsheid? Tegen Portugal is het twee fouten, twee doelpunten terwijl je in andere wedstrijden vijf blunders maakt en de nul houdt."

"Wat we met Oranje onderschat hebben, is de kater van EURO 2000. Die Portugezen vlogen er in de halve finale ook uit, maar die waren nog nooit zover gekomen. Wij wel en we speelden thuis. De finale was daarom voor iedereen een must." Volgens Krol voelde je in de groep een gemis aan scherpte toen Oranje bij elkaar kwam voor de eerste kwalificatiewedstrijd tegen Ierland. Iets wat is blijven doorsudderen. Ook in de verloren ontmoeting thuis tegen Portugal. "Dat fluitje in het publiek deed er op zich niet toe. Het was slechts de eerste dominosteen die viel. Er waren genoeg momenten om in te grijpen, maar door een gebrek aan scherpte en professionaliteit lukte het niemand en lag de bal even later achter Edwin van der Sar. Zo'n domino-effect is het grote Ajax uit de jaren zeventig eens in Polen overkomen."

"Het heeft niets met de mentaliteit van de internationals te maken alhoewel ze niet meer dezelfden waren als in 1995. Trouwens over mentale weerbaarheid gesproken: de jongens die nu allemaal op een verschrikkelijke manier onderuit de zak krijgen, zijn dezelfden als die een 2-0 achterstand thuis tegen Ierland ombogen in een 2-2 gelijkspel. Aan huilverhalen doe ik dus niet mee. Evenmin aan die Deense affaire. Enorm opgeklopt."

Ruud Krol constateert dat Nederland het liet afweten op het moment suprème. In Dublin tegen Ierland. "De bal van Patrick Kluivert voorlangs en de tackle van Roy Keane op Marc Overmars waren doorslaggevend. We liepen een deuk op en het stimuleerde de Ieren. We begonnen te mauwen terwijl we vooraf hebben gewaarschuwd: 'Keane gaat het vuurtje opstoken, loop weg, blijf uit de buurt'.

Evenals de anderen voelde Krol op de bank de wedstrijd uit handen glippen. Ondanks een surplus aan kwaliteit. "Wij konden er niets meer aan doen. Je praat over aanpassingen en wissels want het voelt als een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Hoewel de eindbeslissing bij de bondscoach ligt. Na afloop zat ik er helemaal doorheen." Krol wil niet achteraf oordelen over tactiek, wissels of een slechte verhouding tussen bondscoach en internationals. "Te gemakkelijk. Het gaat om die momentopname en toen waren we niet scherp. Na de uitschakeling kwamen de negatieve geluiden uit de spelersgroep. Toen was het te laat. Ze hadden er eerder mee moeten komen, maar ze zijn nooit direct naar Van Gaal of mij gestapt."

Krol ontkent dat hij zich tussen twee vuren heeft gewaand tijdens de polemiek tussen ex-topvoetballers en de schoolmeesters onder de trainers. "Ik kon goed met Van Gaal werken en heb zeker in organisatorische zin veel van hem opgestoken. Je kan hem zijn werkwijze, zijn visie niet kwalijk nemen want je weet wat je in huishaalt als je om het even welke trainer-coach contracteert."

"Natuurlijk verschilde ik wel eens van mening met hem, zoals dit ook met Ronald Koeman het geval zal zijn. Zolang het maar om details gaat en er geen onenigheid over de grote lijn is. Dan houd je het werkbaar en geef je de inhoud aan de functie van tweede man, die van je wordt verwacht. Ja, uiteindelijk moet je als assistent altijd mee met de kapitein op het schip. Of je moet van boord gaan."

Het zwartepietenspel na de uitschakeling heeft Krol aan zich voorbij laten gaan. Omdat het leed al was geschied. "Wat schiet je er mee op? Je gaat heus niet alsnog naar het WK als je de schuld afschuift. Mijn conclusie blijft: als groep hebben we de hele kwalificatie een onvoldoende gescoord. Daar hebben we allemaal schuld aan en zijn we allemaal voor verantwoordelijk. We moeten door. Voor mij is dat bij Ajax. Dat neemt al mijn tijd en energie in beslag en verdringt de uitschakeling naar de achtergrond. Het voordeel als je snel je zinnen kan verzetten. Wel vrees ik voor de start van het WK want dan zal de frustratie, pijn en teleurstelling me ongetwijfeld weer even te pakken krijgen. Al weet ik me dan in het gezelschap van heel Nederland."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 19 januari 2002