AMSTERDAM - Rabobank Groep wil zijn hoofdkantoren in Utrecht en Eindhoven 'fors' inkrimpen. De bank is een inventarisatie gestart van wat de ondersteunende diensten doen, in hoeverre dat nodig is en op welke manier één en ander zo efficiënt mogelijk georganiseerd kan worden. In afwachting van de resultaten daarvan mag Rabobank Nederland in 2002 geen cent meer uitgeven dan het in 2001 deed.
De inventarisatie volgt op kritiek van de centrale kringvergadering, zo blijkt uit interne stukken van de Rabobank. Deze vertegenwoordiging van lokale Rabobanken - een soort parlement dat een adviserende rol heeft - heeft zich kritisch uitgelaten over het verloop van een aantal projecten bij de bank. Die zouden de lokale banken te veel belasten; daarnaast zou er van alles schelen aan de begeleiding van de projecten door Rabobank Nederland (waarin de ondersteunende diensten van de lokale banken zijn gecentraliseerd).
De hoofddirectie en raad van beheer zouden wel voelen voor de gedachte dat, mét de terugloop van het aantal lokale bankkantoren - van circa 1000 begin jaren negentig tot niet meer dan 300 in 2004/2005 - "in gelijke tred" óók het hoofdkantoor inkrimpt. Bij een letterlijke interpretatie van 'in gelijke tred' zou dat betekenen dat ruim tweederde van de banen bij de twee hoofdkantoren (ten opzichte van het niveau van 1990) kan verdwijnen. Rabobank zelf spreekt van de mogelijkheid om "de professionele capaciteit bij Rabobank Nederland fors terug" te brengen.
De hoofddirectie, naast voorzitter Hans Smits financieel directeur Wim van den Goorbergh, onderkent dat "het niet parallel lopen van de ontwikkeling bij de lokale banken en de ondersteuning vanuit Rabobank Nederland geen goede ontwikkeling is", zo blijkt uit de stukken. Het lokale bankbedrijf van Rabobank Groep is sinds november '99 bezig met een ingrijpend efficiencyverbeteringsprogramma. Progress (vooruitgang) heet het, maar de vooruitgang verloopt maar moeizaam.
Dat bleek begin september al. Directievoorzitter Smits moest toen erkennen dat "het beter in evenwicht brengen van kosten en inkomsten" bij met name het Nederlandse bankbedrijf van de Rabobank minder voorspoedig verloopt dan gehoopt. Een verbetering van 20% in drie jaar tijd is mogelijk, zei Smits in november 1999 nog. Bij inkomsten van zeg 1 miljard betekende dat een kostenverlaging van 200 miljoen. Liepen de inkomsten gedurende die drie jaar op, dan hoefden de kosten ook wat minder naar beneden, als de 200 miljoen aan besparingen maar in zicht bleef.
Sinds september is het aan de inkomstenkant van de bank echter alleen maar slechter gegaan, zo mag verwacht worden. De terreuraanslagen met vier passagiersvliegtuigen op onder meer het World Trade Center in New York en het Pentagon in Washington DC waren op 11 september net het zetje dat de toch al nerveuze consument nodig had om zich terughoudend op te stellen. Voor de Rabobank waarschijnlijk nóg een reden om, wat betreft de begroting voor 2002, een 'nullijn' vast te stellen. Bij Rabobank Nederland mag volgend jaar geen cent meer aan bijvoorbeeld personeel en pensioenpremies worden betaald dan in 2001 het geval is. Ook op de kleine uitgaven - de out of the pocket-kosten - moet bij de hoofdkantoren worden gelet, blijkt uit een elektronisch memo dat de hoofddirectie haar medewerkers heeft gestuurd.
Goed nieuws is er ondertussen ook. Volgens directievoorzitter Hans Smits zijn er geen aanwijzingen om aan te nemen dat het bezuinigingsprogramma Progress leidt tot ontevredenheid onder de klanten van de bank. Klanttevredenheid is belangrijk bij de vaststelling van de bonussen van het Rabo-personeel. Die komt door Progress kennelijk niet in gevaar.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}