ROTTERDAM - In wat het oogstjaar zou moeten zijn, wroet PSV wanhopig in verschroeide aarde. Het is toch aannemelijk dat een zeer pijnlijke nederlaag in Turkije revanchegevoelens opwekt. Hoe (on)diep de passie echter zit, bleek vier dagen later in Rotterdam. Ook Sparta had wat goed te maken, na het verlies van dinsdag op eigen veld tegen NAC. Maar wat de nummer zestien van de eredivisie kon, kon PSV niet. En rest na die bedroevende teamprestatie maar één conclusie: het seizoen van de kampioen speelt zich af in een luchtkasteel.

In wat het oogstjaar zou moeten zijn, wroet PSV wanhopig in verschroeide aarde.

Trainer Erik Gerets denkt dat zijn positie als offer geen oplossing is. Het is sowieso al opmerkelijk dat erover gespeculeerd wordt. Drie maanden geleden blies PSV nog hoog van de toren en werd Gerets gepresenteerd als toekomstig cultuurdrager van de club. Nu blijkt weer eens hoe gevaarlijk het is om zo vroeg plannen te smeden aan de hand van successen in het verleden. Zou Harry van Raaij zijn favoriete constructie ook nog kunnen creëren zonder een smetteloze reputatie van boezemvriend Gerets?

De Belg met het leeuwenhart blijft herhalen dat hij eendrachtig zijn karakter nooit zal opgeven. Waar die verbetenheid nou precies toe heeft geleid, is na acht nederlagen nog steeds onduidelijk. Gerets is uiteraard verantwoordelijk, maar wordt ook herhaaldelijk door zijn spelers in de steek gelaten. 'We willen bloed, zweet en tranen', smeekte de PSV-aanhang zaterdag. Enkele supporters draaiden na het laatste fluitsignaal zelfs demonstratief hun rug naar de spelers toe. Patrick Lodewijks kon het begrijpen. "We moeten ons heel diep schamen."

Op de vraag of ze nog honger hebben naar succes, zal iedereen ongetwijfeld bevestigend antwoorden. Maar waarschijnlijk beseffen ze niet allemaal wat het verschil is tussen honger en lekkere trek. De grootste tegenvaller is de stagnatie van een elftal dat juist een mooie toekomst aan de horizon zag liggen. Daarin zal het bestuur ernstig teleurgesteld zijn, na alle moeite die men zich getroostte om de krachten te bundelen.

Welbeschouwd zijn er twee spelers bij wie dit seizoen werkelijk verbetering zichtbaar is: Kevin Hofland en, tot hij werd teruggeworpen door een blessure, aanvoerder Mark van Bommel. Ernest Faber, André Ooijer en Lodewijks kunnen even buiten beschouwing worden gelaten. Lodewijks is de tweede keeper en vervangt Ronald Waterreus tot dusverre op een manier waar weinig op aan te merken is. Ooijer is heel lang geblesseerd geweest, kwam terug toen de nood hoog was en draait nu een programma af dat onder normale omstandigheden nooit van hem gevraagd zou kunnen worden.

Faber was eveneens lang uit beeld en werd op dertigjarige leeftijd niet echt beschouwd als 'talent' met doorgroeimogelijkheden. Maar zie, Faber verdrong Yuri Nikiforov uit de basis en was zaterdag de enige speler die een voldoende haalde. Met bezieling, rust in zijn spel en een prachtige pass van achteruit die leidde tot de openingstreffer. Faber stoorde zich op Het Kasteel mateloos aan de beroerde instelling, waardoor PSV in de slotgracht gekieperd werd door een ploeg die met een hartverwarmende inzet speelde. "Er mag verdomme wel wat gedaan worden voor die centen."

Verder is het een feit dat een groot aantal spelers in de bepalende middencategorie geen progressie toont. Integendeel. Johann Vogel is niets zonder Van Bommel in zijn directe nabijheid. Wilfred Bouma veerde heel even op, om vorige week weer in te zakken. Adil Ramzi, Arnold Bruggink en Nikiforov zijn gedegradeerd tot wisselspelers. Dennis Rommedahl kende vorig seizoen een bloeiperiode, maar zaait inmiddels meer ergernis dan bewondering met voorzetten die of tegen lichamen van tegenstanders, of in de tribune belanden.

Mateja Kezman schoof na acht minuten de bal in een leeg doel, op aangeven van Rommedahl, die aan de buitenspelval ontsnapte. Het waren de enige ballen die de aanvallers goed wisten te raken. Een breuk met Kezman komt met de dag naderbij. De ambitieuze Joegoslaaf eist een basisplaats, maar presteert niet en heeft dan in de ogen van zijn teamgenoten ook geen recht van spreken. Tevens viel het erg slecht dat Kezza voortdurend roept naar Italië te willen. "Laat hem dan maar meteen gaan", is de heersende gedachte. Gevolg: steeds minder spelers zetten nog een stap extra voor de pseudo-vedette. Zeker in deze fase is dat een dodelijke ontwikkeling voor een groepsproces.

Gerets blijft volhouden dat er met plezier wordt getraind. "Ik heb elke dag plezier in mijn werk, maar ik wil ook nog steeds beter worden", reageerde Faber. Een veelbetekenende uitspraak die het hele verhaal vertelt. Het is in alle opzichten duidelijk dat PSV op een dood spoor zit.

Sparta - PSV 2-1 (1-1). 8. Kezman 0-1, 17. Winter 1-1, 63. Koevermans 2-1. Scheidsrechter: Van Dijk. Toeschouwers: 8500. Gele kaart: Bouchiba, Zijm (Sparta), Kezman, De Jong, Bruggink, Vogel (PSV).

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 5 november 2001