SARRAN - Als een dronken bokser ging hij knock-out. In het rechtstreekse duel moest Bradley McGee niet alleen afrekenen met de beul Jens Voigt, maar ook met zijn zwaar op de proef gestelde lichaam. Een ongelijk duel, waarvan de uitslag vooraf bekend was. Totaal versleten waggelde McGee over de streep in Sarran. Na twee blikken cola in twee minuten was zijn suikerspiegel weer een beetje op orde om een open deur in te trappen: "Dit is onmenselijk."

Jens Voigt (Foto: Cor Vos)

Een traditionele uitspraak in de slotweek van de Tour. Maar niet voor Jens Voigt. De eerste zeventig kilometer door de Tarn en de Lot was de coureur van het zo succesvolle Crédit Agricole voortdurend voorin te vinden. Opeens werd het licht op groen gezet en zag Voigt dat hij met zes man in kansrijke positie verkeerde. Op twintig kilometer van Sarran ging hij met zijn vriend McGee opnieuw in de aanval. Met mokerslagen beukte de voormalig Oost-Duitser richting de meet om van de sprint een formaliteit te maken.

"Vandaag besefte ik opeens waarom ik de afgelopen twintig jaar op de fiets heb gezeten. Alle arbeid werd in de laatste meters met een intens en onbeschrijfelijk gevoel van geluk gecompenseerd. Deze etappe blijft mij mijn hele leven bij en is veel en veel mooier dan de gele trui die ik deze Tour één dag mocht dragen."

Ploeggenoot O'Grady had het felbegeerde stuk textiel zes dagen om zijn schouders. Inmiddels draagt hij de puntentrui, waar ook Erik Zabel op aast. Met de overwinning in de ploegentijdrit is de Franse ploeg er wederom in geslaagd om van de Tour een succes te maken. Voigt: "Dat komt door de moraal. Bij ons aan tafel is het altijd feest."

Het humeur van de ritwinnaar betrekt onmiddellijk als de zaak Vaughters ter sprake komt. Zijn collega werd gestoken door een wesp en wilde in een ziekenhuis intramusculair met corticoïden worden behandeld. Deze behandelwijze werd door de UCI verboden. Met een dik oog ging Vaughters dinsdag van start. Zijn gezichtsvermogen was echter dusdanig slecht, dat hij geen risico nam en afstapte. "Het is belachelijk en onrechtvaardig", foeterde Voigt gistermiddag. "Door valpartijen heeft Jonathan de afgelopen drie jaar Parijs niet kunnen halen. Nu waren er twee opties: hem laten kruipen als een hond of hem een injectie geven. Dan had hij gewoon op de fiets kunnen zitten."

In de opwinding ging Voigt voorbij aan een belangrijk detail. Het toedienen van corticoïden is alleen verboden als dat rechtstreeks in de spieren gebeurt. Waarom Vaughters niet intraveneus (in de bloedbaan) met deze ontstekingsremmer werd behandeld, is nog steeds een raadsel.

Ook Theo de Rooy wil de zestiende etappe zo snel mogelijk vergeten. In de aanloop naar de Tour werd besloten om het accent op de etappes na de bergen te leggen. De meeste concurrenten zouden dan versleten zijn. Het moment voor de Rabo-renners om toe te slaan. Hoe anders verliep de koers. Marc Wauters won in Antwerpen de rit en de gele trui. Erik Dekker imponeerde in de etappe naar Pontarlier, waar Bram de Groot na een monsterontsnapping zelfs beslag legde op een derde plaats in het algemeen klassement. Daarmee was de Tour voor de Rabobank meer dan geslaagd, maar moest de slotweek nog komen. De eerste uitdaging na de Pyreneeën werd door Dekker en Boogerd met beide handen aangegrepen. Het offensief naar Lavaur leverde Boogerd zelfs de achtste plaats in het algemeen klassement op. Een klassering die te verdedigen moet zijn, al geven alle partijen de voorkeur aan een dagsucces.

Van die ambitie was op weg naar Sarran niets te merken. De enige oranje-opwinding vond plaats bij een massale valpartij, waarbij Marc Wauters voor de tweede keer dit seizoen zijn sleutelbeen brak. "We zaten wat te drinken en te praten", keek Erik Dekker terug. "Het was in een afdaling waar normaal gesproken nooit iets gebeurt. Maar de ene helft van het peloton sneed de bocht af en de andere helft niet. Ik zat achterin en zag Wauters onderuit gaan. Ik schrok me rot en zag meteen hoe laat het was. Als je nu iets breekt, is je seizoen voorbij."

Waarmee de vrolijke Belg wel heel kort van zijn dubbelslag in Antwerpen heeft mogen genieten. Ook voor hem werd weer eens duidelijk dat de Tour vele gezichten heeft en zich gisteren van zijn meest wrede kant toonde.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 26 juli 2001