Wim van Est na zijn val in het ravijn.

SINT-WILLEBRORD - Wim van Est gaat nog één keer naar de Aubisque. Niet op de racefiets, maar familieleden en vrienden brengen de 78-jarige oud-wielrenner op de rustdag van de Tour op maandag 23 juli naar de derde bocht in de afdaling van de top.

Dat is de plaats waar Wim in 1951 de macht over zijn stuur verloor en zestig meter diep in een ravijn naar beneden stortte. Op dezelfde plek staat die dag een plaquette waarop het gedenkwaardige ongeluk van Neerlands beroemde wielrenner uit de vorige eeuw vermeld staat. De plaquette is tot stand gekomen door wielervrienden van Wim van Est.

Zij willen hiermee benadrukken dat Wim bijna twintig jaar lang in binnen- en buitenland een fenomeen was en de wielersport in Nederland een belangrijke dienst heeft bewezen.

"Hij is wat Johan Cruyff, Abe Lenstra en Fanny Blankers Koen deden voor de promotie van hun sport", vertelt oud-wielrenner Rini Wagtmans, nog altijd de beste vriend en de grootste bewonderaar van Van Est. "Zij kregen standbeelden en zijn met eer en roem overladen. Er zijn stadions en straten naar deze grootheden vernoemd, maar voor /Wimme/ is nooit iets gedaan. Zelfs geen lintje kon er af voor wat hij presteerde. Vandaar ons initiatief. Door de jaren heen is hij een uiterst beminnelijk mens gebleven. Dat was hij ook al tijdens zijn sportieve loopbaan. Als hij zich na zijn carrrière op de parcoursen hier in Brabant vertoonde, was hij tot voor kort altijd eregast. Hij liep dan met brede glimlach langs het publiek naar het podium. Van zijn bewonderaars kreeg hij altijd een staande ovatie. Hij genoot er intens van. Met een joviaal handgebaar bedankte hij zijn oude fans voor de erkenning en het eerbetoon."

Maar dat is eveneens verleden tijd. Het oermens Van Est is sinds een paar jaar de oude niet meer. Zijn korte geheugen laat hem in de steek. Wat gisteren gebeurde weet hij niet meer, maar over zijn wielercarrière weet hij alles nog tot in de puntjes te vertellen. De grote klap in zijn leven was het verlies van zijn vrouw Mieke, die hem tijdens de koersen door dik en dun gesteund heeft.

Zijn fiets heeft de Brabander verleden jaar na een val aan de wilgen gehangen. Na zijn pensionering deed hij nog dagelijks een tochtje in de omgeving van Sint-Willebrord, maakte met iedereen een praatje en ging daarna als een tevreden mens naar huis. Ook dat is nu verleden tijd. In zijn hart zou Van Est nog best eens een gedeelte van de Tour willen beleven in de volgwagen van Mart Smeets. Dat is tijdens zijn pensionering al eerder gebeurd toen hij daartoe nog in staat was. Maar ook in de vakanties volgde hij dagelijks de Tour in zijn eigen auto.

Wagtmans: "Het weerzien van de oude collega's en het ophalen van herinneringen uit een ver verleden waren hoogtepunten voor Wim die in zijn hart altijd wielrenner is gebleven. Maar ook dat gaat niet meer."

Toch zal Wim van Est nog eenmaal geconfronteerd worden met de derde bocht in de afdaling van de Aubisque. Nog een keer zal hij naar beneden kijken in de afschuwelijke afgrond die hem bijna het leven kostte. En dan weer naar huis om het tweede gedeelte van de Tour op de tv te kunnen volgen.

• Onlangs is over het leven van Wim van Est bij uitgeverij Parodos uit Laren een boekje verschenen. De directeur van deze uitgeverij, Jeroen Jansen, heeft een belangrijk aandeel gehad in de totstandkoming van de plaquette op de Aubisque.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 4 juli 2001