LONDEN - Het moest een keer gebeuren. Niemand blijft in welke tak van sport dan ook onverslaanbaar. In acht jaar tijd werd de Zwitser Roger Federer de tweede speler na Richard Krajicek in 1996, die de mythe doorbrak. De mythe van Pete Sampras en het centre court van Wimbledon. Het sprookje waar geen einde aan leek te komen. De verbintenis die voor eeuwig bezegeld leek, maar die vroeger of later zou worden beëindigd. Federer, niet zomaar een tennisprof, want een hele goede, weigerde de legende zich verder voort te laten slepen. Na vijf prachtige sets velde hij het vonnis over 'Mister Wimbledon': 6-7, 7-5, 6-4, 6-7, 7-5.
Wie dacht een gedemoraliseerde Sampras aan te treffen, kwam bedrogen uit. De Amerikaan verkeerde vlak na de wedstrijd nog in een trance. Hij gaf zijn Zwitserse overwinnaar complimenten, maar begreep in de verste verte nog niet, dat er een einde aan een tijdperk was gekomen. Zeven titels in acht jaar, één nederlaag tegenover 54 overwinningen, het zijn getallen die menigeen doet duizelen, maar niet 'Sweet Pete'. De man, die de vergelijking met een uiterst gezonde koe moeiteloos kan doorstaan.
Hij hield van gras, sterker nog, hij ademde gras. Voor een Amerikaan, opgevoed op hardcourt, toch iets heel bijzonders. "Federer is niet zomaar iemand. Als je de laatste zestien bereikt van dit evenement, kun je tennissen. Maar dat wist ik al. Ik heb met hem getraind en merkte, dat hij zijn strategie ook op gras kan uitoefenen. Doodzonde, dat ik mijn kansen op 4-4 in de beslissende set niet heb gepakt. Maar ik kom terug. Deze nederlaag betekent absoluut niet het einde van Sampras op Wimbledon", luidde een deel van de klaagzang van de Amerikaan.
Een klaagzang, die voorspelbaar was. Het enige wat telde, was het moment waarop het zou gebeuren. Sinds zijn nederlaag tegen Krajicek (kwartfinales 1996) won hij in de aanloop naar Wimbledon minimaal één toernooi. Dit seizoen bleven die wapenfeiten uit. Hetgeen enigszins aangaf, dat zelfs Sampras aan slijtage onderhevig is. Bijna 30, overladen met titels en geld, weet hij echter nog steeds de concentratie op te brengen om op zijn toernooi, Wimbledon, het beste uit zichzelf te halen. Daarom kwam de nederlaag ook extra hard aan. "Hij heeft alle gereedschappen om mij te slopen. Omgekeerd ook. Maar Federer gebruikte ze beter", vertelde een eerlijke Sampras.
De tenniswereld slaakte een zucht van verlichting. Eindelijk is men verlost van een technisch perfecte, maar uiterst saaie wereldleider. Een man die moeiteloos de vergelijking kan doorstaan met golfer Tiger Woods en wielrenner Eddy Merckx. Maar die het spel nooit een extra dimensie heeft gegeven. Een troostprijs voor Sampras is dat ook Federer het tennis niet zal verrijken met uitgesproken meningen. Sampras was zijn idool, omdat Sampras goed kon tennissen. Niets meer en niets minder.
Kalmte, rust en toch ook een soort spanning maakten zich meester van de Zwitser. "Ik wist dat ik een kans had. Daarom bleef ik ontspannen. Fysiek ben ik gerijpt en het was een kwestie van tijd om een doorbraak, zoals deze, te forceren. Dit is de grootste zege die ik ooit heb bewerkstelligd. De kansen op de Wimbledon-titel zijn open."
Woorden van een man, die drie jaar geleden zijn rackets nog kapot sloeg. Die met andere woorden, onhandelbaar was. Die wist hoe goed hij kon tennissen, maar die een verlate puberteit niet zomaar van zich af kon schudden. Voor Sampras leek alles soepel te verlopen. De onverstoorbaarheid van de grootste grastennisser aller tijden leek onaantastbaar. Krajicek was een incident in 1996: Federer markeerde in 2001 het einde van een mythe. Een mythe, die acht jaar duurde, het proftennis min of meer verlamde en die aan de andere kant zijn grootheid aangaf. Dat is achter de rug, hoewel Sampras zelf dat nog niet besefte. "Eigenlijk lijkt hij vreselijk op mij. Federer toont zijn emoties niet. Je weet niet waar je aan toe bent. Ik keek in een spiegel", aldus Sampras.
Een spiegel in een pretpark wel te verstaan. Alleen was de pret niet aan Sampras besteed. Hij reist terug naar Orlando en zal terugdenken aan Wimbledon 2001. Zijn toernooi, dat hem in de achtste finales werd ontnomen. Wellicht door zijn opvolger.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}