DEN HAAG - FNV Bondgenoten pleit voor de instelling van een persoonsgebonden budget voor reïntegratie van zieke werknemers.

Zo kunnen wao'ers en ww'ers die dat willen zelf stappen ondernemen om weer aan de slag te gaan. Want als de klant het aan de reïntegratiebedrijven overlaat, valt'ie meestal tussen wal en schip.

Dat concludeert Bondgenoten na uitvoerige gesprekken met de achterban. Dure opleidingen waarvan de certificaten op de arbeidsmarkt waardeloos blijken te zijn, dossiers die zoek raken en intakegesprekken die nooit plaatsvonden. Het zijn verhalen van uitkeringsgerechtigden wiens pad terug naar de arbeidsmarkt is dood gelopen door wanprestaties van een willekeurig reïntegratiebureau.

"Vanaf het moment dat je in een uitkering zit, word je geacht niet meer zelfstandig na te denken. Dat doet het reïntegratiebedrijf wel voor je. Je wordt bij het handje genomen en op je vijftigste op een werkervaringsplaats gezet", schrijft een wao'er gefrustreerd.

"Cadans adviseerde mij te solliciteren als chauffeur op een betonvrachtwagen. En als dat niet lukte, moest ik mijn lijstje maar weer bijstellen of me ziekmelden om dan weer in de wao te donderen. Zo ging dat gesprek", verhaalt een ander.

Gisteren werden de opgetekende verhalen, gebundeld als heus zwartboek, overhandigd aan staatssecretaris Hoogervorst (Sociale Zaken). Bondgenoten wil dat de overheid eisen gaat stellen aan de markt. Een markt die in het kader van de privatisering sinds januari van dit jaar is vrijgegeven.

De grote uitzendbureaus en Kliq, het geprivatiseerde deel van de Arbeidsvoorziening, zijn inmiddels aan de slag gegaan met een deel van de 'geveilde' uitkeringsgerechtigden. Maar dat verloopt allemaal uiterst stroef, aldus de vakbond. Ingrijpen van de overheid zou daarom wenselijk zijn.

Maar daar voelt de overheid, bij monde van Hoogervorst, niets voor. Het enige wat de staatssecretaris wil overwegen is de inrichting van een loket waar mensen met hun klachten terecht kunnen, zo gaf hij gisteren te kennen. De tucht van markt moet ook de kans krijgen zijn werk te doen. Het is voor de politiek kortom nog te vroeg om in te grijpen.

"Sinds 1 januari zie je dat er kavels uitkeringsgerechtigden zijn geveild. Maar het kaf is daarbij niet van het koren gescheiden, er zijn bijna 600 reïntegratiebedrijven!", uit voorzitter Hans de Vries zijn ongenoegen. "Het lijkt erop dat veel van die bedrijven meer uit zijn op het binnenhalen van grote sommen gemeenschapsgeld, dan het aan het werk helpen van mensen."

Veel mensen voelen zich volgens de vakbond 'uitgebuit'. Zo worden ze vaak aan het lijntje gehouden. "De markt is volstrekt ondoorzichtig en dat maakt het aantrekkelijk voor allerhande wildwest figuren", aldus De Vries.

"Het is één grote zakkenvullerij", zegt een computertechneut in ruste. "Iedere keer een andere consulent die roept dat hij het gaat regelen, zo gaat het altijd." Een ander schrijft over het GAK: "Je moet kennelijk op je knieën vallen of ze je willen helpen". Rotterdam spant echter de kroon. Daar werd ƒ180.000 gemeenschapsgeld geïnvesteerd in een 'verkeerde' cursus voor 9 werkwillenden die nu nog steeds thuis, zonder papieren, op de bank zitten. Of het geld ooit terugkomt is de vraag. Het opleidingsinstituut is intussen failliet.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 20 juni 2001