Dakar-debutant Victor Roose
in de voetsporen van zijn vader

door Coo Dijkman -SOESTERBERG, donderdag

Toen Victor Roose uit Soesterberg 28 jaar geleden geboren werd, hoopte zijn moeder dat hij een rustige jongen zou worden die graag thuisblijft en boekjes leest. Drie jaar later verdween de peuter echteral op zijn driewieler richting Utrecht en begon zijn moeder onraad te ruiken. Haar Victor bleek dus niet aan huis geklonken en toen hij als zeventien-jarige op het rijbewijs van zijn broer Edwin aan de Baja Aragon-Zaragoza deelnam, wist zij het zeker: haar zoon is evenmin een boekenwurm. Daarom is het verwonderlijk dat het toch nog zo lang geduurd heeft voordat de motormuis aan zijn eerste Dakar-rally gaat beginnen.

Vader en zoon Roose maken al vast het V-teken. Victor Roose gaat voor de victorie in zijn eerste Dakar maar de overwinning zit hem in het volbrengen van de woestijnrally. Zijn vader Rob zal hem daarbij als monteur terzijde staan. FOTO: OSCAR FLOS

Dat moeder Roose gelijk had dat Victor geen leesdier is blijkt uit het feit dat vader Rob die al zeven keer met een auto en twee keer als monteur aan 'le Dakar' heeft deelgenomen, toch menig boekje heeft opengedaan over zijn avonturen in de Noord-Afrikaanse woestijn. "Maar een hoop mensen vergeten dat ik al veel eerder met Parijs-Dakar bezig was dan hij. De financiën waren echter altijd het struikelblok", zei Victor die zijn droom nu toch kan verwezenlijken. Dat dankt hij aan niet alleen de steun van vrienden, kennissen en de Soesterberger middenstand maar vooral aan Tutto Motor Italia, een grote dealer in de provincie Brescia. Daar werd ook zijn Aprilia 650 Pegaso gebouwd door een klein, al wat ouder mannetje genaamd Fatichi die een grote naam in de motorwereld heeft opgebouwd. Het is een echt racemonster waarin hetzelfde blok zit als in de fabrieks-BMW's, maar bekende Roose jr.: "Ik heb die Pegaso op internet moet opzoeken want voorheen had ik er nog nooit van gehoord..."

Van de Nederlandse motorbrigade is Roose de enige die met dat merk aan de start in Dakar verschijnt. Daar ging een lange voorgeschiedenis aan vooraf. Eigenlijk voerde die terug tot de tijd dat Roose senior het jachtige bestaan in Nederland ontvluchtte en op de motor door Afrika zwierf. Daar ontmoette hij een andere vrijbuiter met wie hij later dik bevriend raakte en zelfs Dakars zou gaan rijden. Het was de Italiaan Davide Pollini die Rob Roose nog regelmatig ziet en opperde om zijn zoon op een Aprilia te tillen. Eigenaar Bruno Birbes van Tutto Motor Italia was ook enthousiast en zo kon Victor Roose vaststellen "dat ik een super kerstkadootje heb gekregen."

Zijn vader gaat hem als monteur begeleiden in zijn eerste Dakar waarin hij meteen maar voor de overwinning gaat. Althans dat doet zijn promotiefolder vermoeden, want 'Victor goes for Victory!' klinkt tamelijk pretentieus. Dat blijkt een misvatting. "Dat moet je met een knipoog zien, want je kunt van mij als debutant natuurlijk niet verwachten dat ik ga winnen. Het is gewoon een leuke kreet. Ik heb met deze machine en met dat gewicht nog nooit in het zand gereden. Ja, een beetje bij huis op de Leusderhei maar dat telt niet echt. Je moet het dan ook zo zien: als ik de rally weet uit te rijden dan is dat mijn overwinning. Al kom ik 100 uur na de winnaar aan, dan maakt me dat niet uit. Als je ook maar schik hebt gehad", legde de 'rookie' uit voor wie de monsterrit door de Sahara niet helemaal onbekend voor komt.

Ten eerste heeft hij er al veel over vernomen via de verhalen van zijn vader, maar ook hem een groentje noemen is overdreven vanwege deelnames aan diverse baja's en safari-ritten. Bovendien is hij al eens voor zijn plezier op de motor naar Dakar geweest. "Het zal niet zo zijn dat ik vanuit Nederland komend plotseling zal denken waar ben ik beland. Mijn grootste angst is het navigeren", meende hij. Waarop zijn vader geruststellend riposteerde: "Ach, dat valt allemaal wel mee. Daar zie ik geen probleem in. Dat GPS (Global Positioning System, red) heb je zo onder de knie. Nee, ik ben gewoon jaloers op je. Deze rally wordt zo mooi. Dwars door de woestijn en door de Ténéré met die huizenhoge duinen. Dat is het mooiste wat je kunt vinden. Jammer dat Algerije er niet in zit want anders was het helemaal top geweest."

Toen Victor Roose in 1988 clubkampioen werd in de cross 125cc werd zijn ongeruste moeder al ietsje grijzer boven de slapen. Als zijn vader dat intussen al niet was zou hij dat zeker zijn geworden tijdens de komende Dakar, want bekende hij: "Het is enorm spannend en slopend om in het bivak te zitten en te moeten wachten wanneer Victor binnen komt. Je bent dan ook heel nerveus. Dat heb ik ook meegemaakt toen hij op de laatste dag van de Australian Safari koppie onder in een rivier ging. En wij maar wachten wanneer ie zou komen. Gelukkig had hij die rally wel uitgereden, maar dat wachten is een verschrikking. Daar zie ik nu al als een berg tegen op." Het wordt dus voor zowel vader als zoon Roose afzien in de Dakar 2000, maar hoe zoet zal de victorie smaken als beiden het eindstation Cairo weten te halen.