Het aantrekkelijke beeld en vooral ook de relatief lage kosten van Amsterdam Arena lokten de Tunesische overheid naar bouwcombinatie Arcadis/Ballast Nedam voor de opdracht voor de bouw van een nieuw Olympisch stadion in Tunis. De laatste trok zich op het laatste moment terug vanwege onbekendheid met de omgeving en uit vrees voor teveel Franse concurrentie, waarna Arcadis in zee ging met de Spaans/Koreaanse aannemerscombinatie Hyundai/Ferrovial. Met de bouw van het stadion voor 60.000 toeschouwers is een bedrag van $120 miljoen gemoeid.

Ondanks de groeiende activiteiten op het gebied van stadionbouw - het concern tekende behalve voor Amsterdam, Tunis en Berlijn ook voor het ontwerp en technische uitwerking van onder meer de renovatie van het Feijenoord- en Roda JC-stadion en de ontwikkeling van het Gelredome in Arnhem - betreurt Arcadis de terugtrekking van Ballast Nedam. "Na Amsterdam ArenA hadden we graag als partners willen blijven optreden samen met Ballast Nedam, ABN Amro en Philips. Samen staan we sterker dan alleen. Het is jammer dat Ballast Nedam dat niet zo ziet", zegt Jeroen van Tets, manager sport en vermaak bij Arcadis.

Impuls

Volgens Van Tets is het aantrekkelijker voor opdrachtgevers als je als bouwcombinatie garant kan staan voor het 'totale plaatje': ontwerp, bouw, financiering, techniek en exploitatie. "Nationale overheden hebben vaak geen idee wat ze precies willen. Ze bellen op met de vraag: 'wat kost een stadion?' Wij vragen dan welke functies het stadion moet krijgen, hoeveel toeschouwers het moet herbergen etc., etc. Maar het antwoord luidt dan vaak: 'We don't know. You tell us'. Voor een bouwonderneming is het heel makkelijk om ergens een stadion neer te zetten. Maar wij vinden dat een stadion meer is dan een betonnen doos voor alleen voetbal. Zeker met de strengere veiligheidseisen van de FIFA na het Heizel-drama en de ramp in Hillsborough. Een stadion moet ook bijvoorbeeld een impuls kunnen geven aan de omgeving. Dat hebben we met de Arena heel goed kunnen laten zien."

Bij de bouw van het Olympisch stadion in Tunis heeft Arcadis te maken met Franse veiligheidseisen en locale wet- en regelgeving. Reden waarom Arcadis evenals andere Nederlandse bouwers en projectontwikkelaars graag gebruik maakt van locale expertise. Behalve architect Rob Schuurman van de ArenA, is daarom ook de Tunesische architect Riadh Bahri vanaf het begin bij de bouw betrokken geweest. "Zonder mij was alles hier roze geweest", zo verklaart hij het nut van zijn betrokkenheid. Maar buiten de zorg voor bescheidener kleurtinten heeft Bahri bijvoorbeeld ook geregeld dat de ultramoderne glazen pui van de hoofdingang werd vervangen door een meer Arabisch aandoende façade met stenen bogen.

Met de bouw van het stadion hoopt Tunesië het arme zuiden van de stad Tunis op te krikken. Het binnenhalen van de veertiende editie van deze mediterrane spelen, waar 21 landen rond de Middellandse Zee aan deel nemen, is voor Tunesië "een kans om te laten zien welk niveau het land in de afgelopen jaren heeft bereikt", vertelt directeur Habib Ammar van het organisatiecomité. Naast het stadion worden ook een atletiekstadion, een zwembad en kleinere sportfaciliteiten gebouwd. Het gebied is al ontsloten door nieuwe wegen en openbaar vervoer. Ook zijn scholen, een ziekenhuis en een winkelcentrum in aanbouw. De duizend appartementen van het Olympische dorp zullen tegen aantrekkelijk lage prijzen worden verkocht aan Tunesische ambtenaren omdat alleen zij financiering kunnen krijgen. De grondprijzen rond het stadiongebied schieten volgens Ammar reeds de lucht in vanwege de belangstelling van nationale en internationale investeerders.

De opdracht levert Arcadis een bedrag van ongeveer $15 miljoen op. Arcadis zag in het derde kwartaal de winst met 11% stijgen ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar: 4,1 miljoen euro tegen 3,7 miljoen in 1998. De omzet steeg in die periode met 5,4% tot 160,2 miljoen euro. Voor 1999 verwacht het ingenieursbureau een groei van het nettoresultaat van 10%(voor buitengewone baten en lasten).