Het accountantsbureau Ernst&Young heeft dit vastgesteld tijdens een onderzoek dat het in opdracht van de gemeente Nijmegen verrichtte naar de financiële handel en wandel van de stichting, die leerwerkplaatsen exploiteert voor kansarme probleemjongeren. De stichting ontvangt ook bijdragen van het ministerie van Sociale Zaken en vanuit het sociaal fonds van de Europese Unie.

Het accountantsrapport vermeldt onder meer reizen van het voltallige bestuur naar Berlijn (ƒ7875), Portugal, waarbij zowel auto- als vliegtuigkosten zijn gedeclareerd (ƒ8300), de Ardennen (ƒ3000) en Barcelona (ƒ2800). Bovendien declareerden twee bestuursleden een bezoekje met partners aan Maastricht (ƒ747) en zijn twee verwenarrangementen (ƒ640), een kuurbad (ƒ727), een kerstdiner (ƒ484) en een niet nader gespecificeerd peperduur presentje (ƒ1567) vergoed.

Terugvordering
Het stadsbestuur van Nijmegen poogt nu bijna een kwart miljoen gulden terug te vorderen van de stichting: 45.000 gulden aan verwendeclaraties, 1,7 ton die volgens de accountants is verdwenen zonder dat duidelijk is waarvoor het is gebruikt en twintig mille voor een project dat nooit van de grond is gekomen.

De verantwoordelijke wethouder G. van Rumund (PvdA) spreekt van een 'schokkend dossier' en dreigt met juridische stappen als de stichting het bedrag niet vrijwillig terugstort. Vandaag wordt een laatste overleg gevoerd tussen de wethouder en het bestuur. De gemeente overweegt het ministerie van Sociale Zaken en de Europese Unie te waarschuwen, opdat ook zij kunnen onderzoeken wat er met hun subsidies aan de stichting is gebeurd.

Advocaat mr. P. de Kerf van BSM ziet de reisjes en diners als een terechte beloning voor de bestuursleden die geen salaris ontvingen. "Als de gemeente een bezoldigde voorzitter had moeten aanstellen, was ze veel duurder uit geweest." Bovendien waren de reisjes volgens hem ook bedoeld als inspiratiebron om tot nieuwe ideeën en inzichten te komen. "En de volgens de accountants zoekgeraakte anderhalve ton is vooralsnog gereserveerd in andere kasboeken. Dat kunnen we aantonen".

Juridisch kan de gemeente zijn cliënt niets maken, zo meent de raadsman: "Van fraude is geen sprake, omdat van alle uitgaven bonnetjes bestaan. Daarbij mag een bestuur zichzelf bepaalde beloningen geven, daar heeft de subsidieverstrekker geen zeggenschap over. Gemeenten maken ook wel eens verre reisjes waarvan het praktisch nut onduidelijk is".