Maar (ex-)voetbalbestuurder en zakenman Peter Isaac Michael van de Rijt (47) nooit te beroerd om zijn tegenstanders verbaal tot de grond toe af te breken zit nu zelf in de hoek waar de klappen vallen. Twee weken geleden viel het doek voor de vice-voorzitter van Volendam.

Ontmaskerd als een oplichter en op de hielen gezeten door talloze schuldeisers en justitie werd Van de Rijt het palingdorp uitgeknikkerd. De 'charlatan van Volendam' is niet meer.

Eén gave heeft Peter van de Rijt de deze maand als een ordinaire oplichter ontmaskerde ex-vice-voorzitter van voetbalclub Volendam onmiskenbaar: het vermogen mensen op alle niveaus voor zich in te nemen en naar zijn pijpen te laten dansen. Op 16 maart van dit jaar kan bijvoorbeeld Arjen Tuiten, op dat moment interim-voorzitter van Volendam, zijn oren niet geloven als hij in gesprek met deze krant opmerkelijke feiten over Van de Rijt krijgt voorgelegd.

Hoewel Peter van de Rijt (foto boven) in maart van dit jaar bij de eerste-divisieclub nog alle krediet heeft, is zijn glijvlucht dan in feite al ingezet. Met begin november zijn definitieve ontmaskering middels een vals en met veel bombarie gepresenteerd sponsorcontract, dat zijn club FC Volendam van de ondergang had moeten redden. Volgens Peter van de Rijt zouden de shirts voortaan worden getooid met de naam van puzzelboekjes-gigant Denksport, die wordt uitgegeven door Keesing International Publishers. Drie dagen na de introductie meldt het bedrijf, dat er geen contract is en dat de handtekeningen van de directeuren zijn vervalst. Later geeft Peter van de Rijt toe dit eigenhandig te hebben gedaan. Op dat moment heeft Keesing International Publishers al aangifte bij de politie gedaan van valsheid in geschrifte. Volgende week beslist justitie of Van de Rijt hiervoor wordt vervolgd.

Voetbal grote droom
Hoewel de 47-jarige Amstelvener nooit kon bogen op een imposante trainersloopbaan, bleef een belangrijke positie in de top van het betaald voetbal zijn grote droom. De vloeiend Frans sprekende oefenmeester van amateurclub Buitenveldert liet geen mogelijkheid onbenut om een voet tussen de deur te krijgen bij de top van het voetbalmetier. Hij werd als tolk ingeschakeld bij de transferbesprekingen van John Bosman met de Franse club Toulon en begaf zich steeds vaker op de schimmige spelersmarkt. Vooral die laatste activiteiten leverden hem veel vijanden op en werden Van de Rijt uiteindelijk fataal.

Illustratief voor zijn manier van zakendoen op de spelersmarkt is de transactie, die hij op 20 februari 1998 sluit met Frits Jan Strobrand. Deze Amsterdamse zakenman wordt door Van de Rijt benaderd met de vraag of hij geïnteresseerd is in een 'financiële participatie' bij de overigens nooit gerealiseerde transfer van Tore André Flo van Chelsea naar Olympique Marseille. Van de Rijt, die zegt als hoofdfinancier op te treden, vraagt een ton van Strobrand en garandeert middels een notariële akte binnen enkele maanden (!) terugbetaling van de inleg plus 300.000 gulden.

"Dat geld heb ik nooit gezien," reageert Frits Jan Strobrand. "Ik ben maanden aan het lijntje gehouden door Van de Rijt. Uiteindelijk heb ik op 29 oktober 1998 met een aantal andere schuldeisers zijn faillissement aangevraagd. Maar vlak voor de rechtbank zich over de zaak zou buigen, kwam hij met een aanbetaling over de brug en belandde ik weer in de wachtkamer. Zo ging het steeds. Maar Van de Rijt is nog niet van me af. Hij zal al het geld tot de laatste cent terugbetalen."

Stroband is bij lange na niet de enige die nog geld van Van de Rijt te goed zegt te hebben. In dat opzicht zat de in september weg gemanoeuvreerde Raad van Toezicht van FC Volendam op het goede spoor, toen op 6 augustus jl. het verzoek van club-financier Dick Kwakman genegeerd werd om Peter van de Rijt een onbeperkte volmacht te geven om de transfer van de speler Ibrahim Babangida naar een Spaanse club af te ronden. Deze houding zou later voor de Haarlemse rechtbank door het Volendam-bestuur gebruikt worden als argument tegen de Raad van Toezicht. Deze instantie door het gemeentebestuur in het leven geroepen om het kasboek van FC Volendam te bewaken was volgens de clubleiding structureel bezig de schuldensanering van Volendam te dwarsbomen, maar blijkt achteraf dus gelijk te hebben gehad.

Curieus is de rol van de KNVB. Die gaf, na de patstelling voor de Haarlemse rechtbank, eind september groen licht aan het saneringsplan van FC Volendam. Daarin stond Peter van de Rijt voor 375.000 gulden garant voor een deel van de financiering. Alleen gebeurde dit wel op een moment dat de voetbalbond zélf al zes weken executoriaal beslag had laten leggen op het woonhuis van de vice-voorzitter. Dit vanwege een openstaande rekening van 10.000 gulden bij het sportmedisch centrum van de KNVB in Zeist, waar een speler van de Amsterdamse amateurclub Buitenveldert zich op kosten van Peter van de Rijt maandenlang had laten behandelen.

Aldus rijzen er vraagtekens over de goedkeuring van het door FC Volendam bij de KNVB ingediende financieringsplan. Omdat daarvoor een geldige accountantsverklaring nodig was. Hoe deze ooit afgegeven kon worden is een raadsel, omdat een simpele controle naar de financiële status van Peter van de Rijt bij de Dienst voor het kadaster en openbare register in Amsterdam duidelijk zou hebben gemaakt, dat er door diverse schuldeisers beslag op zijn woonhuis was gelegd. Een van deze crediteuren was dus de KNVB.

Slachtoffers van Peter van de Rijt zijn in alle rangen en standen te vinden. Eén van hen, voormalig PvdA-voorzitter Felix Rottenberg (foto), zegt dat hij 'licht ontroerd' raakte, toen hij deze maand vernam van de poging tot oplichting van Peter van de Rijt.

Rottenberg vervolgt: "Dagenlang hebben wij gezocht naar de villa. Soms kwam er weer een fax van Van de Rijt met een telefoonnummer in een plaatsje vlakbij Narbonne. Daar zouden we de sleutel kunnen halen en instructies waar zijn villa toch echt stond. Niet dus. Minitieus hebben we heel Narbonne uitgekamd. Tot de radeloosheid toesloeg en ik na drie dagen naar het talen-instituut van Van de Rijt belde."

Na een aantal vergeefse pogingen de 'weldoener' aan de lijn te krijgen, besloot Rottenberg het onder een valse naam te proberen: "Ja hallo, met Van Gorkum, buitenlandse zaken. Mag ik de heer Van de Rijt aan de lijn? Eindelijk had ik beet. 'Mijnheer van Gorkum, met Peter. Waarmee kan ik u van dienst zijn? Neen Peter, je spreekt met Felix Rottenberg. WAAR STAAT DIE VILLA NOU?', brieste ik. Toen volgde een korte pauze, waarna Peter zei: 'Ik weet waar-ie staat.' Mijn geliefde nam de telefoon over en vroeg: 'Peter, hoe lang geleden was jij voor het laatst in die villa?' Viereneenhalf jaar, antwoordde hij. Weer volgde een stilte. 'Ik ga nu even de plattegrond zoeken' hoorden we nog. Vervolgens werd de verbinding verbroken."

Een dag later kreeg Rottenberg nog een fax. "Van de Rijt bood ons aan samen naar de villa te gaan zoeken en zelf de vliegreis voor ons te vergoeden." Hoofdschuddend: "Maar we hebben het opgegeven. We zijn nog eenmaal vis gaan eten in Narbonne, hebben Van de Rijt vervloekt en zijn als geslagen honden naar Nederland teruggereisd."

Naast bizarre fantasieën had Peter van de Rijt nog een ander probleem. Hij bouwde een reputatie op als wanbetaler. Eén van de vele schuldeisers is zijn voormalige advocaat, mr. Jan Verhoeff. Ook de Amstelveense strafpleiter heeft voor een bedrag van ƒ18.665,86 executoriaal beslag laten leggen op het woonhuis van Van de Rijt aan de Camera Obscuralaan in Amstelveen.

"Met Van de Rijt heb ik niets meer van doen," zegt Verhoeff. "Hij moet alleen nog wat rekeningen betalen. Toen ik Peter leerde kennen, vond ik hem een innemende man. Ik stond hem bij in een aantal juridische procedures en heb ongelooflijk veel werk voor hem verzet. Plotseling bleek hij zonder enig bericht met één of ander advocaatje uit Diemen in zee te zijn gegaan. Dan houdt het voor mij op. Nu zit hij diep in de problemen. Eigenlijk is hij zielig. Peter is een manische fantast. Vorige week meldde hij zich nog. Hij was zelf bezig met de verkoop van zijn pand. Of ik mijn beslag wilde opheffen. Nou, mooi niet dus. De gedwongen verkoop van het pand van Van de Rijt, die nu voor 20 december gepland staat, gaat wat mij betreft gewoon door."

Overigens zal de verkoop van zijn woonhuis de meeste schuldeisers weinig soelaas bieden. Op het in 1994 voor 342.500 gulden gekochte pand zit inmiddels voor 575.000 gulden aan hypotheken.

De man, met de haast ziekelijke drang om door iedereen aardig gevonden te worden, zit nu dus zonder vrienden. Sterker, ineens lijkt iedereen met hem af te willen rekenen. Buiten tien schuldeisers die beslag op zijn woning lieten leggen, wordt Peter van de Rijt door nóg een bataljon 'crediteuren' op de huid gezeten. "Het gaat nu heel slecht met me," zucht het lijdend voorwerp. "Ik ben volledig afgebrand en word zelfs met de dood bedreigd. Die faxen kan ik zo laten zien. Drie weken lang worden er al kogels op me afgevuurd. Helaas kan ik nu nog geen vragen beantwoorden, maar volgende week geef ik absoluut opening van zaken."

Misschien wel vanuit zijn villa in Narbonne...