Jong Oranje blijft verrassend
op koers richting Sydney

MOESKROEN, donderdag

Tussen Heerenveen en Moeskroen lag een wonderlijke wereld van verschil. Het Nederlands olympisch elftal kan, hoe is het mogelijk na de turbulente voorgeschiedenis, blijven dromen van Sydney. Omdat alle scherpe kritiek, de verwijten en de hoog opgevoerde druk werden omgezet in positieve energie. Oranje maakte in Moeskroen een draai van honderdtachtig graden en dwong via de miraculeuze ontsnapping (0-2) ten koste van België alsnog kwalificatie voor de EK-eindronde af.

• Dolle vreugde bij de spelers en reserves van Jong Oranje. De Belgen zijn zojuist in eigen huis met 0-2 verslagen en dat was reden voor een spontaan feestje na het laatste fluitsignaal.
FOTO: HANS VAN TILBURG.

Zijn verontwaardiging ten spijt, had Han Berger toch lering getrokken uit de tegenvallende prestatie in Heerenveen. Op de cruciale posities bracht de bondscoach de noodzakelijke veranderingen aan. De belangrijkste was de omzetting in de verdediging, waar ijzervreter John Nieuwenburg de centrale rol vervulde met Kevin Hofland en Humphrey Rudge als mandekkers aan zijn zijde. Het vertrouwde middenveld met vier spelers werd in ere hersteld: Mark van Bommel en Richard Knopper kort achter elkaar, Tom van der Leegte (links) en Niels Oude Kamphuis (rechts) op de flanken.

Ook in de voorhoede had Berger met pionnen geschoven. Wilfred Bouma als linkerspits was een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het duel in Heerenveen, toen Arnold Bruggink nog op die positie speelde. De Eindhovense Tukker werd nu de centrumspits, hetgeen ten koste ging van Jan Vennegoor of Hesselink. Het was de eerste keer tijdens de EK-kwalificatie dat de spits van FC Twente werd gepasseerd, maar het bleek een juiste zet. Bruggink diende met zijn beweeglijkheid en balvastheid het stijve Belgische hart van de defensie uit elkaar te trekken. De record-international deed dat op voortreffelijke wijze, zorgde met een magistrale boogbal voor de bevrijdende tweede treffer, maar droop uiteindelijk als een verslagen hond af vanwege een domme rode kaart in de slotminuten als gevolg van een natrappende beweging. Een enorme kater na de galavoorstelling, want Bruggink kan ongetwijfeld op een schorsing van enkele wedstrijden rekenen. Dat zou hem in het ergste geval zelfs het hele eindtoernooi kunnen kosten. Extra pijnlijk voor de speler die gisteren, tot die fatale 'waas voor de ogen', juist een enorme professionaliteit aan de dag legde.

Met ook nog eens de rode kaart van Niels Oude Kamphuis kreeg deze uitermate boeiende derby der Lage Landen dus een macaber slot. In feite was er 73 minuten lang helemaal niets aan te merken op het spel van Oranje. De compositie klonk als een klok, de wedstrijdmentaliteit deugde nu wel en negen van de tien duels vielen in Nederlands voordeel uit. Hofland, Nieuwenburg, Van der Leegte, Knopper, Rudge: het waren de koplopers als het ging om perfecte intercepties en faire tackles. Het zei verder alles dat ook Mark van Bommel door zijn bloedfanatieke medespelers werd meegesleurd en de strijd niet meer schuwde. Kortom, zo spelend is Oranje het aanzien meer dan waard omdat aan die gezonde agressie de individuele kwaliteiten gekoppeld worden. Het is alleen vreselijk jammer dat het zo weinig gebeurt.

De fortuinlijke openingsgoal van de immer dreigende rechterspits Ellery Cairo in de 27e minuut zijn schot werd van richting veranderd door FC Twente-verdediger Jan Verlinden was een logisch gevolg van de foutloze start. De Belgen kwamen er nauwelijks aan te pas. Sterker, het verloor na 23 minuten de beste man Gunter van Handenhoven, die zich verstapte. Op slag van rust konden de handen op elkaar voor de fluwelen 'touch' van Bruggink, waarmee hij het record van Roy Makaay (15 doelpunten) evenaarde. Een 0-2 ruststand; het was ongekende weelde. Dat wist ook Berger: "Alles klopte tot in de perfectie."

Dat de tweede helft in de stromende regen uitdraaide op een soort modderige overlevingstocht, was ook logisch. De Rode Duivels gooiden er een extra spits bij, maar niets hielp. De enige twee dreigementen werden afgegeven door Hans Somers. Mark Zegers bewees zijn waarde. De reservekeeper (!) van Excelsior, dikwijls uitblinker in de kwalificatiereeks, stopte onder meer een strafschop in de 73e minuut, veroorzaakt door Oude Kamphuis. Hoe belangrijk dat was, bleek in de resterende minuten. In plaats van een stormloop bij 1-2, sleepten de Belgen zich ondanks de numerieke meerderheid gedemotiveerd naar het laatste fluitsignaal.

"Dit was een examen, zowel voor mij als voor de spelers. Nu moest er een team staan. En dat stond er", luidde het slotakkoord van de getergde Berger, de haren weer iets grijzer na de roerige dagen. Nu maar hopen dat het ook blijft staan.

België - Nederland 0-2 (0-2). 27. Cairo 0-1, 45. Bruggink 0-2. Eerste wedstrijd 2-2, Nederland geplaatst. Scheidsrechter: Irvine (GBr). Toeschouwers: 5000. Rode kaart: 74. Oude Kamphuis (Nederland/2xgeel), 90. Bruggink (Nederland). Gele kaart: Collen, Sonck, Thys (België), Hofland (Nederland).

België: Gillet; Verlinden, Hoefkens, Collen (61. Cavens) en Daems; Van Handenhoven (24. Remacle), Caluwe, Thys en Somers (80. Vandooren); Sonck en Roussel.

Nederland: Zegers: Rudge, Nieuwenburg en Hofland: Oude Kamphuis, Van Bommel, Knopper (77. Jaliens) en Van der Leegte; Cairo (84. Vennegoor of Hesselink), Bruggink en Bouma (62. Musampa).