Omdat de Japanner moest finishen om zijn kampioenschap te kunnen prolongeren vanwege zijn vier punten achterstand op de Nederlandse koploper strandden daarmee zijn ambities in de grindbak in de eerste bocht. Zijn uitschakeling impliceerde automatisch dat Coronel zich opvolger mocht noemen van de huidige Formule I-rijders Pedro de la Rosa en Ralf Schumacher die de voorgaande twee edities van dit Japans Formule 3000-kampioenschap wisten te winnen.

Hoewel dat een ongekend succes voor niet alleen Coronel maar ook het PIAA-team van ex-Formule I-rijder Satoru Nakajima betekende, werden de blijde gevoelens aanvankelijk kunstmatig onderdrukt. Toen Coronel zijn teambaas na het incident opzocht fluisterde die hem in: "Bedankt voor het kampioenschap maar ga niet lopen lachen. Doe dat maar na afloop."

Zij lachten intussen wel in hun vuistje en Tom gehoorzaamde de in zijn land nog steeds immens populaire Nakajima. Hij dook het motorhome in en bekeek daar op de televisie hoe zijn Engelse racevriend Ralph Firman vanaf pole-position de eentonige race won. Hij begreep ook heel goed dat hij tegenover het Japanse publiek en de andere teams geen vreugdedans kon vertonen, maar daarnaast had hij ook even behoefte aan rust na de crash bij een snelheid van circa 180 km/u die de zwaarste in zijn carrière was geweest. Een (kortstondige) hoofdpijn en een zere voet waren de pijnlijke aandenkens van het ongeluk dat in het team als een 'typisch race-incident' werd gekwalificeerd. Ook de sportieve verliezer Motoyama liet zich daar in die termen over uit en feliciteerde Coronel meteen nadat beiden van de schrik waren bekomen.

Van plaatsvervangende schaamte over deze anticlimax van de Nippon-competitie kon dan ook bij Coronel geen sprake zijn. Dat hoefde ook niet nadat hij zich over tien races de sterkste had getoond. "Ik had het kampioenschap natuurlijk ook het liefst behaald met een overwinning maar het liep nu eenmaal anders zoals elke race op zichzelf staat", bekende hij. De film terugdraaiend, waarin hij als tweede en zijn concurrent als derde van start ging, verklaarde het droom- c.q. horror-scenario: "Motoyama had een betere start dan ik omdat ik op het vuile gedeelte te veel wielspin had. Hij lag iets voor maar hij zag dat ik aan de binnenkant zat. Toch nam hij het risico om in te sturen en dat heeft hem bezuurd. Hij wilde niet uitwijken, hoewel er volgens mij wel die ruimte lag. Ik kon echter geen kant meer uit omdat Michael Krumm bij mij ook rechts aan de binnenkant zat."

Eind goed, al goed dus, na een vierjarige periode in Japan, waar zijn fans gisteren een spandoek ophingen met de tekst 'Tom Coronel, the rising sun' die qua uitspraak dubbelzinnig is. Echter, de succesvolle coureur heeft zijn missie in het verre oosten volbracht. Plan A, zoals hij dat noemt, wordt nu in werking gesteld, de Formule I...