&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 10 mei 1999

Dirk Bogarde subtiel en veelzijdig Van onze filmredactie Langzaam daalt uit zijn geverfde haar een zwart straaltje over zijn voorhoofd naar beneden: zelden zal de onstuitbare veroudering en dood van de mens indringender zijn verbeeld dan in die scène in 'Death in Venice', waarin de geobsedeerde Dirk Bogarde als oudere, stervende kunstenaar op het strand met zijn ogen een aanbeden jongeling met zijn ogen volgt. Die confrontatie van jeugd en ouderdom was een van de melancholieke hoogtepunten uit het meesterwerk van Lucciano Visconti, waarmee de zaterdag overleden Dirk Bogarde zich als acteur een plaatsje in de filmgeschiedenis veroverde. Hij leek in de jaren vijftig niet verder te komen dan uiterst populaire hoofdrolspeler in niemendalletjes. Maar Bogarde, in 1921 als Derek Jules Gaspard Ulric Niven van den Bogaerde als zoon van een Nederlandse kunsthandelaar geboren in Londen, had veel meer in zijn mars. Hij toonde zich een subtiel en veelzijdig acteur in middelmatige thrillers, komedies en kostuumfilms en werd daarvoor in de jaren zestig beloond met complexe filmrollen. In Basil Deardens 'Victim' speelde hij een homoseksueel met psychische problemen en opvallender nog was zijn optreden als decadente butler in Joseph Losey's 'The Servant'. Hij won er de Britse Oscar mee en diezelfde eer viel hem te beurt met 'Darling'. Het hoogtepunt van zijn carrière was 'Death in Venice' (1971) en daarna legde hij zich in toenemende mate toe op schrijven. Van zijn latere films zijn 'The Night Porter', 'Providence' en 'A bridge too far' de bekendste. Dirk Bogarde stierf afgelopen zaterdag in Londen ten gevolge van een hartaanval. FOTO: AP

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.