&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 12 april 1999

Van knecht tot kampioen door Bert Schaap - ROUBAIX, maandag Zes jaar geleden stond hij bijna op de keien en moest hij bedelen voor een bescheiden profcontract. Als bikkelharde bonus voor zijn superieure machtsvertoon werd hij gistermiddag beloond met een kei. De destijds te oud bevonden 'gregario' is in de tweede helft van zijn carrière gepromoveerd tot groot kampioen. Met zijn overtuigende triomf in Parijs-Roubaix voegde Tafi het mooiste hoofdstuk toe aan zijn indrukwekkende oeuvre. Om net zoals de legendarische Francesco Moser in de nationale kampioenstrui de koninginnenklassieker te winnen, is alleen voor de allergrootsten weggelegd. Voor renners van het zeldzame kaliber als Andrea Tafi. Om de bijna traditionele overmacht van het Mapei-blok te onderstrepen, beklommen Wilfried Peeters en Tom Steels na hun ploeggenoot het erepodium. Zijn traden daarmee in de voetsporen van Gianluca Bortolami en Tafi die drie jaar geleden Johan Museeuw moesten laten winnen. "Deze overwinning is in ons rijtje de meest emotionele", vergeleek teammanager Patrick Lefevere. "Na de val van Museeuw vorig jaar zijn wij achtervolgd met problemen, beschuldigingen en valse insinuaties. Daar kwam die inval in Kortrijk nog eens overheen, terwijl mijn schoonzus ook nog eens op sterven ligt. Vandaag heeft Mapei weer eens afgerekend met alle kritiek. Tom Steels was de man van de koers, Tafi heeft het werk perfect afgemaakt. Dit is een heel emotionele dag." Op 39 kilometer van Roubaix werd het al snel duidelijk dat Tafi de opvolger van Museeuw zou worden. De ruim vijftig kilometer mijnenveld, die in Noord-Frankrijk liefkozend als 'pavés' worden omschreven, had geen enkele invloed op de weerstand van de robuuste Toscaan. Bijna ontspannen kon hij vanaf de tweede rij de koers volgen. In die positie bonkte hij door het Bos van Wallers en over al die andere smerige kasseien. Totdat op zone elf zijn markante kop in beeld verscheen en het verhaal van Andrea Tafi begon. De sterk rijdende Steven de Jongh en Servais Knaven werden ingelopen. In het wiel van ploeggenoot Peeters overleefde Tafi een lekke band en knalde hij terug naar de vier koplopers Jo Planckaert, George Hincapie, Leon van Bon en Tom Steels. Het daaropvolgende moment van onachtzaamheid was voldoende om de beslissing in Parijs-Roubaix te forceren. Hoewel hij over de kasseien danste, miste Van Bon op een geweldige manier de slag. "Hij had de benen om te winnen", analyseerde Rabobank-ploegleider Theo de Rooy. "De kopgroep was even niet georganiseerd. Zij hebben een tijdje op schootsafstand van Tafi gereden en toen was hij gevlogen." Zodat het altijd de vraag zal blijven of Leon van Bon in zijn eentje überhaupt een kans had gemaakt om op de resterende zes kasseistroken in het wiel van de ontketende krachtpatser te blijven. Omdat de achtervolgers geen eenheid vormden, liep de voorsprong al snel op en was Parijs-Roubaix een gelopen koers. "Mijn carrière is nu af, basta." Dolgelukkig keek Andrea Tafi terug op zijn jongensdroom, die eindelijk uitkwam. "Drie jaar geleden zat ik gevangen in het ploegenspel en moest Museeuw winnen. Ik heb mij daar knarsetandend bij neergelegd. Vorig jaar was Franco Ballerini een klasse apart. Toen hij in de herfst zijn verhuizing naar Lampre bekend maakte, heeft Lefevere mij meteen aangewezen als kopman voor Parijs-Roubaix. Op deze klassieker heb ik mij hele voorbereiding afgestemd. In '96 won ik de Ronde van Lombardije. Voor een Italiaan is dat helemaal een onvergetelijke ervaring." Giorgio Squinzi had dat al voorspeld. De grote baas van Mapei liet voor de Giro di Lombardia destijds tienduizend t-shirts drukken met daarop de karakteristieke kop van Tafi. De tekst 'Io tifo Tafi' ('Ik ben een supporter van Tafi') was alleszeggend. In recordtijd was de complete voorraad uitverkocht. "Maar deze overwinning is nog mooier", jubelde Andrea Tafi. "Nu ben ik net zoals Moser echt een 'campionissimo', maar blijft er nog één droom over: in oktober wil ik in eigen land wereldkampioen worden." Een droom die zelfs door Francesco Moser niet kon worden gerealiseerd. Maar liefst 31 jaar wachten de Italianen al op de opvolger van Vittorio Adorni, de man die in 1968 in Imola zijn land de laatste regenboogtrui schonk. Parijs-Roubaix, wereldbeker, 3e wedstrijd: 1. Tafi (Ita) 273 km 6.44.15, 2. Peeters (Bel) op 2.14, 3. Steels (Bel) 2.26, 4. Hincapie (VSt), 5. Planckaert (Bel), 6. Van Bon (Ned), 7. Vandenbroucke (Bel), 8. Tsjmil (Bel) 2.40, 9. Museeuw (Bel), 10. Michaelsen (Den) 2.53, 17. Hoffman (Ned). Overige Nederlanders: 30. Knaven 5.00, 37. De Jongh 6.27, 45. Hiemstra 13.39, 51. Kroon, 60. Boven, 66.en laatste Rich (Dui) 16.39. Stand WB: 1. Tsjmil 152 punten, 2. Van Petegem 129, 3. Tafi 100, 4. Vandenbroucke en Spruch 98, 6. Peeters 82, 7. Zabel (Dui) 74, 8. Museeuw 70, 9. Van Bon 67, 10. Hincapie 65, 18. Hoffman 33. Stand WB ploegen: 1. Lotto 27, 2. Rabobank 25, 3. Mapei 24, 4. Lampre 21, 5. TVM-Farm Frites 15.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.