&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 12 april 1999

Ajax is doodziek LEEUWARDEN, maandag Schrijnender kon het contrast niet worden uitgedrukt. Nadat de ziel van de club zes dagen eerder nog op zo'n glorieuze wijze door alle grootheden uit het verleden was uitgedragen, werd Ajax zes dagen later bruut op diezelfde ziel getrapt. Het was niet de eerste keer dit seizoen, wel de meest beschamende. De bescheiden provincieclub Cambuur, hartstochtelijk en succesvol strijdend voor lijfsbehoud, blies de elite uit de hoofdstad met een 4-1 nederlaag terug over de Afsluitdijk. De regerend kampioen zal nog hard moeten knokken voor Europees voetbal; een 'werkwoord' waar men zich in de ArenA maar eens over moet gaan buigen. De betekenis van z'n woorden leken hem te ontgaan. Meubelstuk Bobby Haarms, vóór de wedstrijd tegen Cambuur op zoek naar een kop koffie, genoot nog na van de Cruyff-aubade in de ArenA en zei: "Wat zijn we groot geweest." De verleden tijd was wellicht ook wel bewust gekozen door de man die als geen ander beseft dat het hart van Ajax, en dus ook zijn hart, bloedt. Ajax anno 1999, bungelend op de achtste plaats in de Nederlandse competitie. Kan het erger? Ja. Dat wil zeggen: komt er in de komende zeven wedstrijden geen verandering in de situatie, dan zitten alle Ajacieden straks voor de kachel wanneer Nederland met de grootste afvaardiging sinds jaren aan een nieuwe Europese tournee begint. Drie jaar geleden liep Ajax al eens averij op in Leeuwarden. Toen waren de Amsterdammers onder Louis van Gaal nog schier onverslaanbaar, zodat het slippertje (2-0) in het bekertoernooi als een incident kon worden opgevat. Er is in een paar jaar veel veranderd. Van Gaal ging, Olsen kwam, Olsen ging en Wouters kwam. Maar de man die Ajax weer 'body' moet gaan geven, heeft nu ook alweer drie wedstrijden op rij verloren. En de nederlaag tegen Cambuur, de grootste dit seizoen, is geen incident meer. Vandaar dat Wouters benadrukte dat de halve finale tegen Feyenoord woensdag van groot belang is, omdat de Champions League sowieso uit het zicht is verdwenen. "Ik houd me vast aan het gegeven dat bekervoetbal een ander verhaal is en hoop dat iedereen beseft dat dit het moment is om de nederlaag een klein beetje recht te zetten." Wouters keek koel en analytisch terug op de enorme afgang van zijn ploeg. Inwendig moet hij hebben gekookt van ergernis. De prestatie van de landskampioen was lachwekkend. Qua spel is Ajax verworden tot een middelmatig elftal zonder passie, juist de eigenschap die Wouters in zijn loopbaan perfectioneerde. PSV denderde vorige week over de Amsterdammers heen en zelfs Cambuur kon het, nadat Shota Arveladze Ajax eerst nog op een vroege voorsprong had gezet. Het was de enige schittering van klasse die gisteren oplichtte in het knusse Cambuur-stadion. De Georgiër, voortdurend kampend met talloze 'pijntjes' en daardoor dit seizoen veel minder prominent aanwezig dan gebruikelijk, verschalkte Wim de Ron in de zesde minuut met een wonderschone boogbal (0-1). De goede pass kwam van Richard Knopper, die rechts op het middenveld uitstekend begon, daarna wegviel maar in de tweede helft zou uitgroeien tot de beste Ajacied. Knopper was één van de vijf nieuwe gezichten in de opstelling ten opzichte van de topper tegen PSV. Arveladze verving Benni (interland-verplichtingen) in de spits, Peter Hoekstra keerde als linkshalf terug voor de geschorste Richard Witschge, Ferdi Vierklau loste de geblesseerde Andrzej Rudy in het centrum af en Tijjani Babangida kreeg rechts voorin de voorkeur boven Wamberto. Na de goal van Arveladze boorde Cambuur krachten aan waar trainer Gert Kruys, die het maximale uit zijn elftal weet te halen, bijna niet meer op gerekend had. De fanatieke trainer vreesde even voor een herhaling van de thuiswedstrijd tegen Feyenoord, die met 1-5 verloren ging. "Maar we hebben veel teamspirit en lef getoond. De jongens knokten de broek van hun kont", jubelde de voormalige teamgenoot van Jan Wouters bij FC Utrecht. Allemaal leuk en aardig, maar een topclub moet inmiddels toch wel weten waar de valkuil van Cambuur ligt. Ajax liep echter zielloos over de hobbelige grasmat en zocht het onheil op door het vele balverlies op het middenveld. "We vergaten te voetballen zoals we dat voor ogen hebben", beaamde Wouters. Ajax verloor de controle en Kenan Durmusoglu schoot het schaamrood op de Amsterdamse kaken. Vooral bij de tweede treffer van de Turk schutterde de Ajax-defensie, aangevoerd door Mario Melchiot die verzuimde de buitenspelval tijdig uit te zetten. De onmacht aan Ajax-zijde werd in de tweede helft vooral geïllustreerd door Jari Litmanen. De Finse regisseur, die zijn vertrek inmiddels heeft aangekondigd, liet simpele ballen van z'n voeten springen en boog geregeld moedeloos het hoofd, alsof hij de waarheid niet onder ogen wilde zien. Zelfs de meester van het middenveld wist het niet meer en dat wil wat zeggen. Met Gerald Sibon als vervanger van Arveladze werd Ajax wel sterker in de lucht, maar de haast Engelse manier van spelen leverde geen doorbraak op. Integendeel, de Friese furie counterde op de brutale 'Kruystocht' naar een hogere score. Eerst via invaller Engeniy Levchenko, die de tweede assist van Marinus Dijkhuizen in de 80e minuut fraai afrondde. Vijf minuten later gevolgd door de ijverige dribbelaar Leonard van Utrecht: 4-1. "We zijn veilig", klonk het opgelucht uit talloze Friese monden. Cynisch werd gevraagd of dat ook al voor Ajax geldt. Cambuur - Ajax 4-1 (2-1). 6. Arveladze 0-1, 23. Durmusoglu 1-1, 35. Durmusoglu 2-1, 80. Levtjenko 3-1, 85. Van Utrecht 4-1. Scheidsrechter: Bossen. Toeschouwers: 10.500.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.