&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

zaterdag 13 februari 1999

Belastingdiskettes weer vol met fouten door Dick Hussaarts - AMSTERDAM, zaterdag De aangiftediskette van de Belastingdienst is niet alleen gratis, maar ook veruit de beste. Dat blijkt uit het opnieuw uitgevoerde onderzoek van accountant Anton Greefhorst, die ook vorig jaar al ongezouten kritiek uitte op de betaalde diskettes van de commerciële uitgevers Wolters Kluwer en Elsevier. Net als vorig jaar leveren de vier onderzochte programma's even zovele uitkomsten op, die bovendien zelden gelijk zijn aan de juiste berekening. "De eindconclusie is dat je het beste kunt kiezen voor de aangiftediskette van de belastingdienst. Maar koop er wel een almanak bij van Kluwer of Elsevier", stelt Greefhorst, de in de Pyreneeën wonende registeraccountant, die als hobby software voor de persoonlijke financiën onderzoekt. Volgens hem kun je natuurlijk de aangifte met de hand doen. "Maar een aangiftepakket is vaak een beter alternatief. Het neemt de aangever bij de hand en loodst hem over alle fiscale horden heen." Volgens hem is het gebruiksgemak het voornaamste criterium om een pakket te beoordelen. Daarbij moet je op twee kanten van de zaak letten, het technische gemak en het fiscale gemak. "Technisch gemak is het geheel aan faciliteiten waarmee een pakket zich laat bedienen, gaat de installatie probleemloos, is de handleiding duidelijk en volledig hoe staat het met de helpfunctionaliteiten en is de bedieningswijze intuïtief. Gaat het om het fiscale gemak, dan moet je kijken naar de capaciteiten van een pakket om ook een leek een juiste aangifte te laten verzorgen in een acceptabele tijd. Dat gemak begint bij een geautomatiseerd stappenplan. Verschijnt een vraag op het scherm, moet die meteen begrepen worden." Greefhorst heeft een viertal aangiften losgelaten op de aangiftediskettes van de belastingdienst, van Kluwer de Windows- en de Dos-versie en van Elsevier de Windows-versie. Eindconclusie: de verschillen tussen de verschillende versies zijn groot. "Als een grauwe sluier hangen de vier aangiften over het onderzoek. Naar het zich laat aanzien kan geen enkel pakket goed rekenen", zo luidt het vernietigend oordeel van Greefhorst. "Gezien de enorme aantallen die worden afgezet en gezien de toch weinig complexe materie mag je immers verwachten dat de pakketten foutloos rekenen en geen valkuilen bevatten. Die zijn echter wel aanwezig, een blamage." Als voorbeeld heeft Anton Greefhorst een monumentenwoning genomen. Waarde ruim drie ton, er is voor ƒ50.000 aan vertimmerd en er is een subsidie ontvangen van ƒ10.000. "Hoe verwerken wij dat in de aangifte. Eerst heb ik die vraag op de klassieke manier beantwoord, dus met potlood en papier. De toelichting op het aangiftebiljet laat zien dat de onderhoudskosten aftrekbaar zijn en dat een brochure moet worden aangevraagd. Daarin staat te lezen dat niet alle kosten aftrekbaar zijn, dat soms ontvangen subsidies in mindering moeten worden gebracht. Bovendien is er sprake van een drempel, afhankelijk van het feit of de woning wel of niet als hoofdverblijf gebruikt. Met potlood en papier kom je dan uiteindelijk op een aftrekpost van ƒ31.250." Greefhorst heeft de vraag ook beantwoord door gebruik te maken van de diskettes. Die van de belastingdienst komt ook exact op het juiste bedrag uit. "Kluwer geeft er hier gewoon blijk van dat er slordig is gewerkt. Hier loop je namelijk tegen een tabel met drempelwaarden aan uit 1996! Er wordt niet over subsidies gesproken. Gevolg: de uitkomst is ƒ39.200. Dat was de Dos-versie, de Windows-versie komt zelfs uit op ƒ50.000." Elsevier doet het niet veel beter, hier komt een bedrag van ƒ44.750 uit de bus. Verder gaan de diskettes de fout in als Greefhorst ze laat berekenen wat twee uitkeringstrekkers moeten betalen als ze in de loop van het jaar gaan scheiden, waarlijk geen uitzonderlijke situatie. "Hier zit hem de kneep in het feit dat de belastingdienst in zo'n geval erg gul is. De man krijgt als belastingvrije som ƒ16.824, de vrouw ƒ8.617. Elsevier en Kluwer kennen hen beide een bedrag van ƒ8.617 toe. De belastingdiskette doet het wel correct." In vrijwel alle gevallen scoort de belastingdiskette, die nota bene gratis is, het best. Alleen voor fiscale tips moet je daar niet aankloppen. "Daarvoor moet je een almanak aanschaffen." Roel Hazewinkel, directeur Fiscale Uitgaven van Kluwer, wijst de kritiek grotendeels af. "Het klopt dat de tabel voor de monumentenwoning niet juist is. Dat is een omissie." De andere kritiek wijst hij echter af. "Laat ik voorop stellen dat ik het een vervelende zaak vind, maar ik meen toch dat de verschillen ontstaan door interpretatie verschillen. Verder stel ik dat in 99% van alle gevallen er een perfecte aangifte uit het programma komt." Hoofd fiscale software Van den Brink van Elsevier meent dat Greefhorst de belastingdiskettes bekijkt alsof de aangever er met oogkleppen op zijn hoofd achter zit. "Als je ineens, bijvoorbeeld in het geval van een scheiding, je veel meer moet betalen, dan ga je toch kijken hoe dat komt?" Bovendien tekent hij er bij aan dat zodra de aangifte wat ingewikkelder wordt, je sterk moet overwegen een almanak aan te schaffen. "Onze belastingwetgeving is nu eenmaal zo ingewikkeld, dat je soms zelfs moet overwegen een consulent in de arm te nemen." Volgens Elsevier is er bovendien al een trend gaande richting cd met daarop niet alleen de aangiftediskette, maar ook de almanak.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.