&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

vrijdag 22 januari 1999

"Ook Havelange ging boekje te buiten" door Raymond Kerckhoffs en Frank Woestenburg - AMSTERDAM, vrijdag De internationale super-bobo Joao Havelange wordt ervan beschuldigd dat hij zich uitgebreid heeft laten fêteren tijdens de kandidatuur van onze hoofdstad voor de Olympische Spelen van 1992. Havelange is sinds 1963 lid van het Internationaal Olympisch Comité en was voorzitter van de wereldvoetbalbond FIFA. ...Joao Havelange... "Ik weet het nog goed, want hij had speciale wensen", verklaart het toenmalige hoofd van de persvoorlichting van de stichting Olympische Spelen Amsterdam 1992. Wensen die in strijd waren met de IOC-wetten. Het is IOC-leden ten strengste verboden giften en/of diensten van seksuele aard te accepteren. De onthulling komt in een week dat de olympische beerput steeds verder wordt opengetrokken. Zo werd gisteren ook bekend dat Nagano documenten heeft verbrand die belastend waren voor IOC-leden. Tasuku Tsukada, de burgemeester van Nagano, bekende dat hij hoogstpersoonlijk opdracht heeft gegeven documenten te vernietigen over de ontvangst van 62 IOC'ers in september 1991 in de Japanse stad. Dit gebeurde na beschuldigingen dat ook de olympische gastheer van de Winterspelen 1998 IOC-leden met geld, goederen en diensten had verwend. Het IOC-bezoek kostte 15 miljoen gulden. "Dit is de Japanse manier om een dossier af te sluiten", zei de burgemeester over het verbranden. De documenten, tien pakken papier in totaal, werden al in 1992 vernietigd, nadat het IOC Nagano de Spelen had toegewezen. De olympische beerput wordt langzaam maar zeker steeds verder opengetrokken. De stichting 'Olympische Spelen Amsterdam 1992' heeft in haar poging het grootste sportevenement ter wereld naar de hoofdstad te halen volgens hooggeplaatste functionarissen van de stichting op grote schaal geprobeerd stemmen te winnen van IOC-leden door ze te trakteren op dure cadeaus en talrijke bordeelbezoeken. De eerder door prins Frederic von Saxe-Lauenberg, lid van het internationale Pierre de Coubertin Comite, gedane beschuldigingen aan het adres van Amsterdam zijn volgens hen slechts een voorzichtige weergave van de werkelijkheid. Het IOC is momenteel bezig met een intern corruptie-onderzoek naar aanleiding van de onthullingen van het Zwitserse IOC-lid Marc Hodler over de omkooppraktijken van Salt Lake City, de stad waar in 2002 de Winterspelen worden gehouden. De uitkomsten van dat onderzoek worden zondag gepresenteerd. Salt Lake City zou voor een bedrag van 1,2 miljoen gulden IOC-leden hebben omgekocht. Het Nederlandse IOC-lid Anton Geesink is een van de inmiddels zestien leden die onder verdenking staat. Volgens een medewerker van de stichting, die in dit verband niet met naam genoemd wenst te worden, had Amsterdam, net als Salt Lake City, een apart budget om IOC-leden te 'bewerken'. "Dat viel onder de post 'verwervingskosten'. Als iemand om een videorecorder of een televisie vroeg, dan kreeg hij die gewoon." Bijna alle cadeaus overschreden de voor IOC-leden maximaal toegestane waarde van 100 dollar (bijna 200 gulden, red). Genoemd worden zaken als diamanten, fietsen, sportartikelen, Delfts Blauw porselein, schilderijen en exclusieve kunstboeken. Eerder deze week liet Krijn Reitsma, de toenmalige directeur van de stichting, weten dat Amsterdam op geen enkele wijze tegen de regels heeft gezondigd. "Wij hebben nooit dure geschenken aan IOC-leden gegeven noch hebben zij daar om gevraagd", aldus Reitsma (foto onder). Marijn de Koning, (foto rechts) voormalig Tweede Kamerlid namens D66 en indertijd woordvoerster, heeft een heel ander verhaal. Zij werd destijds onder meer benaderd door een Afrikaans IOC-lid. "Wilt U mijn stem? Koop dan maar een Mercedes voor me. Zo ging het. Nee, ik had niet de indruk dat dergelijke uitspraken grappig bedoeld waren." Ook Kronenberg reageert verbaasd op de ontkenningen van Reitsma. "Die man heeft kennelijk een buitengewoon selectief geheugen. Hij moet geweten hebben welke zaken zich hebben afgespeeld. Ik begrijp best dat hij zijn eigen tuintje wil schoonhouden, maar in deze tijd kan je dit niet meer allemaal zomaar ontkennen." Kringen rond de stichting 'Amsterdam Olympische Spelen 1992' bevestigen dat er een speciale commissie bestond die ervoor moest zorgdragen dat de bezoekende IOC-leden wel op zeer vorstelijke wijze werden ontvangen en dat het hun aan niets ontbrak. "Er werden hele schema's bijgehouden. Aan welke IOC-leden we bijzondere aandacht moesten schenken. Het IOC is opgedeeld in geografische machtsblokken. Als bleek dat Oost-Europa achter Parijs stond, dan werd alles in het werk gesteld om juist die leden weer voor ons te winnen. Dagelijks werd in een soort 'war-room' gekeken hoe de voorkeuren waren: welke kansen we hadden en waar de problemen lagen." Bij de verkiezing in Lausanne, op 17 oktober 1986, viel Amsterdam uiteindelijk in de eerste ronde af, met slechts vijf vergaarde stemmen. Een medewerker: "Zelfs de grootste cynici konden niet geloven dat Amsterdam in het vroegste stadium was afgevallen. We waren erheen gegaan met het idee een hele serieuze kans te maken. Achteraf kan je stellen dat we ons huiswerk niet goed genoeg hebben gedaan. We zijn nog veel te naïef en te amateuristisch bezig geweest." Met andere woorden, Amsterdam had nog dieper in de beurs moeten blazen om het de IOC-leden naar de zin te maken. Hemmy van de Wall Bake had destijds als medewerker van de stichting de opdracht stemmen van IOC-leden uit Latijns-Amerika binnen te halen. "Zeker drie van de vijf vergaarde stemmen kwamen uit mijn regio", stelt hij met trots. Volgens hem gebeurde wel alles volgens de regels. "Amsterdam was heel bescheiden, dat werd ons door IOC-leden regelmatig verteld. Als je me vraagt of de handelwijze van de andere steden net zo correct was, zeg ik: 'geen commentaar'". Kronenberg stelt echter dat er door Amsterdam wel degelijk dure cadeaus zijn weggegeven. Het lijkt hem niet waarschijnlijk dat Ed van Thijn, destijds burgemeester van Amsterdam en boegbeeld van de hele campagne, op de hoogte was van de vorstelijke wijze waarop IOC-leden in de hoofdstad werden behandeld. "Er ging geen dagelijkse informatiestroom zijn kant op. Hetzelfde geldt voor Henk Vonhoff (toen voorzitter van het NOC, red.), die laatste wist al helemaal niet hoe het spel gespeeld diende te worden. Anton Geesink was in die jaren niet direct bij de stichting betrokken. Hij werd door ons alleen op belangrijke momenten ingezet, maar natuurlijk: ook hij wist op welke wijze IOC-leden werden onthaald."

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.