door Raymond Kerckhoffs - BORDEAUX, vrijdag
De hartstocht mocht niet zegevieren. Met passie, karakter en ontzettend veel beleving stalen de Chilenen de show, maar konden ze niet de overwinning opeisen. Pas vijf minuten voor het einde gaven de temperamentvolle Zuid-Amerikanen een verrassende 2-1 voorsprong uit handen.
Een aangeschoten handsbal werd door de Nigeriaanse scheidsrechter Lucian Bouchardeau op de elf-meterstip gelegd, waarna uitgerekend Roberto Baggio, de sterspeler die op de WK-finale in 1994 de beslissende strafschop miste, de Squadra Azzurra op gelijke hoogte kon brengen.
De Italianen waren de betere voetballers, maar bleken een kleiner hart te hebben. In de eerste helft hadden de Italianen de wedstrijd kunnen beslissen, maar 'papa' Maldini liet zijn elftal het typische berekende voetbal spelen en benutte de ruimte die de impulsieve Chilenen lieten vallen niet.
Met een fantastische counter, waarbij Paolo Maldini, Roberto Baggio en Christian Vierri de bal precies één keer aanraakten, kwamen de Italianen op een 1-0 voorsprong. Het was een actie waarin de onherkenbare Baggio goed de ruimte koos en in een vloeiende beweging de bal aan de totaal vrijstaande Christian Vieri gaf, die zich een koelbloedige killer toonde.
Ondanks de achterstand bleven de Chilenen aanvallend spelen. De verdedigers namen daarbij hun taak af en toe niet zo nauw, waardoor er defensief vaak enorme gaten ontstonden. De Italianen weigerden daar gebruik van te maken en durfden geen derde aanvaller in te zetten om het opportunisme van Chili af te straffen, waardoor de hardwerkende Vieri vaak alleen geïsoleerd stond. Het enige gevaar van de Squadra kwam dan ook steeds uit counters.
De Chilenen moesten het hebben van het opportunisme en de grilligheid van het 'ZaSa-duo'; Ivan Zamorano en Marcelo Salas. De 23-jarige Salas maakte bij zijn debuut op het Mondiaal meteen duidelijk dat hij tot één van de vedetten van dit toernooi kan uitgroeien.
Uit een hoekschop vlak voor rust kopte 'helikopter' Zamorano de bal voor en via de voet van Pedro Reyes kwam de 'tricolore' bij Salas terecht die als een echte goaltjesdief geen moeite had het buitenkansje te verzilveren: 1-1.
Daarmee groeide het geloof en de motivatie in de ploeg van Nelson Acosta. Als elf razende 'windhonden' kwamen ze uit de kleedkamer en werd het Italiaanse doel in het Stade Lescure in de eerste minuten van de tweede helft letterlijk bestormd. Op een voorzet van Moises Villarroel sprong Salas hoog boven zijn directe bewaker Fabio Cannavaro uit en kopte hij zijn tweede doelpunt van de avond hard binnen; 2-1.
Een nieuwe Maradona, een afwerker als Batistuta, een type Gerd Muller waren slechts enkele van de vele superlatieven die over de nieuwe spits van Lazio Roma werden geuit.
Italië moest nu op jacht gaan naar de gelijkmaker, maar dat viel niet mee. Maldini wenst niet van zijn defensieve concept af te wijken, waarin vooral de aanval een armoedige indruk maakte. Veel lef heeft hij blijkbaar niet.
Natuurlijk kon de bondscoach het excuus naar voren brengen dat Vieri en Baggio zijn tweede keus zijn, omdat hij Del Piero en Ravanelli moest missen, maar op alle linies konden de Azzuri geen sterke indruk maken. De Italianen kwamen via een achterdeur binnen op deze 'Coupe du Monde', via twee beslissingswedstrijden tegen Rusland, maar moeten uitkijken dat ze niet via diezelfde achterdeur het toernooi al vroegtijdig moeten verlaten.
Tegen Chili voorkwam Roberto Baggio een regelrechte afgang. Vijf minuten voor het einde leek het wel alsof Baggio de bal expres van dichtbij tegen de hand van verdediger Ronaldo Fuentes schoot. Aangeschoten hands, maar hands blijft hands en binnen de 'zestien' is dat een strafschop. Scheidsrechter Bouchardeau volgde de regels uit het boekje nauwgezet en gaf Italië daarmee een ideale ontsnappingskans.
"Puur diefstal die penalty," brieste Acosta een uur naar de wedstrijd nog. "Maar, ik ben tevreden over mijn ploeg. De spitsen waren agressief en iedereen heeft enorm veel karakter getoond. In onze poule gaat het om de tweede plaats. Italië zal groepswinnaar worden en dan is het toch goed dat we van hun al een punt hebben gesnoept. Met deze instelling kunnen we Kameroen en Oostenrijk aan."
Zelfbewust nam de wisselvallig spelende Baggio de bal in handen en toonde zich vanaf elf meter de redder van de natie. "De selectie bij het Italiaans elftal en mijn transfer van Bologna naar het grote Inter Milaan hebben mijn zelfvertrouwen de laatste tijd versterkt," zei hij later.
Met 2-2 kregen de Italianen eigenlijk meer dan ze verdienden. De altijd rustige 'Cesarone' bleef zelfs in zijn nawoord een tacticus. "Vlak voor rust hebben we een fout gemaakt en daarvoor zijn we gestraft. Met teveel angst zijn we aan de tweede helft begonnen en het heeft lang geduurd voordat we weer in ons spel kwamen. Dat is een groot compliment aan de Chilenen, die een sterke wedstrijd speelden."