door Sieb Oostindie - PARIJS, maandag
foto: Rob de Jong

Chili bracht Brazilië zaterdagavond hevig in verlegenheid en speelde de wereldkampioen zeker vijftien minuten compleet weg. Maar de soepele machine van de emotionele coach Nelson Acosta zit vandaag gewoon in het vliegtuig naar huis, want de Brazilië scoorde voor rust drie goals uit dode momenten. En dat gaf Brazilië na de pauze vleugels.

Eindelijk speelde het zoals het aan haar stand verplicht was en het Parc des Princes kreeg daardoor een schitterende en uiterst sportieve botsing te zien, die de 'Selecao' van Mario Zagallo een driedubbele zege opleverde. Want niet alleen eindigde de teller op 4-1, de Brazilianen blaakten ineens ook weer van het zelfvertrouwen. Net als Zagallo zelf, die met de Zuid-Amerikaanse botsing al het gezaag aan zijn stoelpoten tot een einde bracht. De man leek opeens wel tien jaar jonger en sprak, verlost van een grote druk, van een mooie dag. "En ik zie jullie weer op de twaalfde van de volgende maand."

Zelfbewuste tekst. De finale op die datum heeft Brazilië nog niet bereikt, maar de vertoning in de achtste finales tegen Chili bracht de hoop terug in de harten van de 165 miljoen Brazilianen. Daar zag het aanvankelijk niet naar uit in Parijs, waar Chili ondanks drie schorsingen veel beter uit de startblokken kwam. Waar het vroeger nog weleens met de messen in de schoenen speelde, draaide nu een technisch compleet onderlegde machine op volle toeren. Chili speelde de bal knap rond, had in alle geledingen veel beweging en oogde zodoende een veel modernere ploeg dan opponent Brazilië.

Sterker, de wereldkampioen moest wanhopig op zoek naar zijn organisatie. Er werd hevig gefoeterd in het veld en langs de kant moest Zagallo als waakhond van Roberto Carlos fungeren, die de drang naar voren te gaan maar niet kon weerstaan. De hulpeloze gebaren van Dunga naar zijn coach zeiden alles, ook al had Chili nog niet echt een vuist kunnen maken.

Brazilië speelde dus bepaald niet als een wereldkampioen. Het had wel het geluk van een wereldkampioen. Want drie dode momenten hielpen de ploeg op de been. Eerst mocht Cesar Sampaio zomaar vrij inkoppen. Daarna verdween de vrije trap van Roberto Carlos als een op hol geslagen carambole opeens voor de voeten van dezelfde middenvelder, die met een inzet binnenkant voet doelman Tapia op het verkeerde been zette. "Daar wil ik God voor bedanken", zei de streng gelovige middenvelder vroom. En uiteindelijk was het Ronaldo, die een strafschop afdwong en die zelf benutte: 3-0.

Het had veel weg van ongerechtigheid, al is het benutten van zulke momenten ook een kwaliteit. Maar vooral na rust bleek dat de Brazilianen zich door de voorspoedige gang van zaken eindelijk volledig hervonden hadden. Toen ook werd duidelijk dat de ploeg van Zagallo over veel meer fysieke kracht beschikte dan de Chilenen. "Terwijl we toch precies hetzelfde elftal in het veld hadden staan. Improviseren hoort bij mijn vak, dat is ook het leuke ervan", zei Zagallo opgelucht.

Hij stelde voor rust eerst de zekerheid voorop en gaf daarna Roberto Carlos de vrije hand om aan te vallen door rechtsback Cafu vast achterin te houden. De linksachter van Real Madrid werd er de gevaarlijkste aanvaller door. Hij is met de beter wordende Rivaldo en de derde linkspoot Leonardo ook de man, die de offensieve lijnen uit moet zetten.

De wereldkampioen valt dus met name via de zijkanten aan met een linksback en de linksbenige rechtshalf Leonardo. Het is daarbij opmerkelijk dat de ploeg een echte spelmaker ontbeert. Eigenlijk opereert Brazilië met een vreemde opstelling en dat is te wijten aan het feit dat het niet op alle posities even sterk is. Zagallo laat zijn twee centrale middenvelders Cesar Sampaio en de grote regisseur Dunga naast elkaar vlak voor de eigen defensie spelen. Daardoor ziet de as er op papier uit als de zes stippen op een dobbelsteen. Begrijpelijk, omdat het centrale verdedigingsduo Aldair en Junior Baiano steun nodig heeft. Doelman Taffarel is geen hoogvlieger en spits Bebeto heeft zijn beste dagen al lang achter zich.

Het zijn allemaal kanttekeningen die erop wijzen, dat Brazilië niet onverslaanbaar is. "Dit was onze beste wedstrijd tot nu toe", zei Zagallo echter. "Roberto Carlos heeft het uitstekend gedaan en ik ben ook tevreden over de progressie van Rivaldo."

En als straks de nood aan de man komt, dan is er ook nog Ronaldo. De wonderspits werkte een actie van invaller Denilson af en bepaalde de eindstand op 4-1, nadat Salas voor Chili nog wat terug had gedaan. De aanvaller van Inter schoot tevens twee keer op het houtwerk. Zagallo, die hem nog altijd liefdevol 'Ronaldinho' (kleine Ronaldo) noemt, zag hem opleven. "Maar hij kan nog veel meer geven." Dat vond Ronaldo zelf ook. "Deze twee goals proefden zoet. Ik krijg er alleen maar meer trek door."

Brazilië - Chili 4-1 (3-0). 11. Sampaio 1-0, 27. Sampaio 2-0, 45. Ronaldo 3-0 (strafschop), 68. Salas 3-1, 70. Ronaldo 4-1. Scheidsrechter: Batta (Fra). Toeschouwers: 49.000. Gele kaart: Leonardo, Cafu (Bra), Fuentes, Tapia (Chl).
Brazilië: Taffarel; Cafu, Baiano, Aldair (77. Goncalves) en Carlos; Dunga, Sampaio, Leonardo en Rivaldo; Bebeto (70. Denilson) en Ronaldo.
Chili: Tapia; Reyes, Fuentes en Margas; Cornejo, Acuna (80. Musrri), Aros, Sierra (46. Vega) en Ramirez (46. Estay); Zamorano en Salas.