De afgelopen vier jaar is dat niet gebleken. De sociale zekerheid werd uitgekleed. De kinderbijslag ging sterk omlaag. Op weduwen, weduwnaars en wezen werd zo onfatsoenlijk bezuinigd dat de gehele en verenigde oppositie nodig was om de ergste schade te herstellen. De economie bloeide uitbundig, maar de koopkracht van de modale werknemer steeg gemiddeld met nog geen procent per jaar.
Want loonmatiging gold voor iedereen, behalve voor de top van het bedrijfsleven. Daar waren salarisverhogingen van 10, 15 procent niet van de lucht. Om nog niet te spreken over de voor Nederlandse begrippen extreme verrijking via opties. Verzilvering van de opties over alleen vorig jaar levert de achtkoppige ING-top al samen 25 miljoen extra op. Leuke gratificatie. De 1997-opties van de zes bestuurders van Philips zijn nu samen 21 miljoen waard. Logisch dat de werkgevers Kok niet kwijt willen. VNO/NCW zijn een uitgebreide reclame-campagne begonnen ter ondersteuning van wat wordt genoemd 'het succesvolle beleid'. De kleur van de affiches is rood. Kok als held van de werkgevers. Sterk en sociaal.
Bolkestein had ook zo zijn eigen stijl van werken. Meestal kwam dit erop neer dat hij ergens in het land krachtig op de trom sloeg. Bijvoorbeeld over vreemdelingen, over recht en orde, over de Euro. Maar als het er in de Kamer op aankwam, stemden hij en zijn VVD toch maar braaf met het kabinet mee. Zo werd mevrouw Sorgdrager steeds de hand boven het hoofd gehouden. De VVD bleef onverkort het ruime gedoogbeleid van drugs steunen, accepteerde de slappe afhandeling van de IRT en liet het afweten bij de beloofde uitbreiding van de politie. Waarna Bolkestein weer het land in trok om ons allemaal streng toe te spreken over het volgende onderwerp. Tja.
Kiezen
Toch is er wat te kiezen op 6 mei. Paars is eigenlijk helemaal niet vanzelfsprekend. De onderlinge ruzies zijn dan misschien schijn, maar hoe zit het met bijvoorbeeld de zetels? De uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen gaf het al aan. De peilingen sindsdien bevestigen het. PvdA en VVD staan er eigenlijk helemaal niet zo goed voor. Niemand had het verwacht, maar het CDA was de grootste bij de verkiezingen in maart. En sindsdien wijzen de peilingen helemaal niet op sterke steun voor de paarse partijen. D66, de brug tussen PvdA en VVD, staat op zwaar verlies.
De PvdA lijkt wel wat te gaan winnen, maar blijft ondanks een populaire minister-president toch nog duidelijk onder het niveau van vier jaar geleden. Kok krijgt steeds meer jeuk aan zijn linkerkuit, waar de mug Rosenmöller aan het steken is. De VVD dwarrelt al maandenlang langzaam maar gestaag naar beneden. En het CDA is terug. Zo vanzelfsprekend is Paars niet meer.
Saamhorigheid
Het CDA wil een land waarin meer zorg aan elkaar wordt besteed. Waar we
belangstelling voor elkaar hebben. Waar de lach het wint van het cynisme.
Waar kinderen er bij horen, net zoals ouderen. Waar zieken en gehandicapten
zich geen sluitpost voelen en er meer hulpvaardige handen aan het bed zijn.
Waar er tijd is voor elkaar. We hebben een uitstekend programma en prima
kandidaten. Het CDA heeft goed naar Paars gekeken de afgelopen jaren. We
doen het anders. Er valt inderdaad weer wat te kiezen.
Jaap de Hoop Scheffer
overzicht politieke gastenboeken
Tegelijk ben ik over het CDA eigenlijk best tevreden. In 1994 hebben wij de
verkiezingen flink verloren. Zo'n klap komt hard aan, en dreunt natuurlijk
ook nog lang na. Maar het gaat weer goed. Er valt toch weer wat te kiezen.
Tegenover de nadruk op het individualisme van Paars stellen wij saamhorigheid.
"Samenleven doe je niet alleen", hebben we als motto gekozen. Het drukt
precies uit waar we voor staan.
" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALT="">