Met een uniek record plaatste hij zich in het rijtje sportfenomenen van deze eeuw. Mario Cipollini is een uitzonderlijk kampioen. Sinds 1991 staat 'Il Magnifico' te boek als de beste sprinter ter wereld. Die status onderstreept hij in deze Tour.

Zaterdag boekte de Toscaan zijn vierde ritoverwinning op rij. In de rijke geschiedenis van 'La Grande Boucle' is het pas drie andere renners gelukt om dat huzarenstukje te realiseren. René Poittier (1906), François Faber (vijf maal op rij 1909) en Charles Pélissier (1930). Maar geen van allen was zo kleurrijk als Super Mario.

De Italiaan is een sprinter hors categorie, een charmeur met 'Fingerspitzengefühl' en een toneelspeler met groot improvisatievermogen. Dachten de kenners vooraf nog dat het geen Tour voor de sprinters zou worden, met zeven massasprints op rij in de eerste week werd nog een opmerkelijk record gevestigd.

Het bonte peloton bleek makkelijk controleerbaar, de aanvallers waren kansloos. Jeroen Blijlevens, door de weigering van TVM aan de buis gekluisterd, keek vanaf enkele duizenden kilometers afstand met lede ogen toe. Zaterdag was er niemand van het gilde der snelle jongens opgewassen tegen Cipollini.

Met een straatlengte verschil degradeerde hij de andere sprinters tot figuranten. Zij moesten zelfs hun best doen om nog op de finishfoto te komen. De Saeco-trein daverde als een TGV door het noord-Franse landschap. De meesterknechten Scirea, Secchiari en Fagnini effenden het pad, de kopman rondde het af. Het was zijn twaalfde overwinning in de Ronde van Frankrijk, waarmee 'Cipo' veruit de succesvolste Tour-renner van deze generatie is, terwijl hij met dit aantal ook zijn legendarische landgenoot Gino Bartali evenaart.

"Met dit record ben ik heel blij", zei hij met de van hem bekende bravoure voorbij de streep. "Sinds 1930 heeft niemand dit meer geflikt. In het hedendaagse wielrennen is dit uniek. De concurrentie is veel groter, het materiaal verbetert." Zijn ster in Frankrijk is in vier dagen enorm gerezen. Overal wordt hij belaagd, achtervolgd door jongedames en toegejuicht door supporters van jong tot oud. "Het is net alsof ik de Tour al heb gewonnen. Het enthousiasme is fantastisch."

Tijdens de persconferentie na zijn zege bleef de Italiaanse hartendief geen seconde stil zitten. Zijn handen verdwenen zelfs onder de tafel, terwijl hij lachend naar de charmante vertaalster keek die naast hem zat. Haar schrik en verwonderende blik zei genoeg. "Deze successen heb ik aan de drie vrouwen in mijn leven te danken. Mijn vrouw Sabrina, mijn dochter Lucrezia en Rachele, mijn dochtertje dat in augustus geboren wordt."

De uitslag: